1.Sugar Blues.wma

Nazwisko William Dufty daje pewność, że książka 'Sugar Blues'zaskoczy i zafascynuje swoich czytelników. Jest to chyba jedna z niewielu pozycji, która pozwala ujrzeć liczne zagadnienia w nowym świetle. Z pewnością zainteresuje ona działaczy ekologicznych, ponieważ ukazuje jak przemysł może manipulować rządami tworzącymi ustawy, które trzymają nas w przekonaniu, że żywność i lekarstwa zatwierdzone przez różne komisje nadają się do konsumpcji. Cukier jest przyczyną wielu problemów zdrowotnych takich jak cukrzyca, otyłość, zakrzepica tętnicy wieńcowej, próchnica zębów, żylakowatość, problemy żołądkowe i pośrednio zaburzenia umysłowe. 

Dając wgląd w przemysł cukrowniczy, Dufty przedstawia historyczny przegląd społeczeństwa 'przed chorobowego', handlu cukrem, handlu niewolnikami, rozwoju chorób, produkcji żywności i ustaw jej dotyczących. Opisuje pracę wielu naukowców i lekarzy poprzez wieki. 

W 'Sugar Blues' przedstawiona jest w ogólnym zarysie działalność dr Harvey'a W. Wiley'a. Na początku XX wieku był on szefem Wydziału Rolnictwa Departamentu Chemii w USA i prawdziwym krzyżowcem w walce o czystą żywność i leki. Stał się symbolem człowieka nie przekupnego w walce o publiczne dobro. Zastosowane przez niego restrykcje przeszkadzały producentom keczupu, kukurydzy w puszkach i innych wyrobów. Dzięki jego zapiskom Dufty wprowadza nas za zamknięte drzwi prezydenta Teddy'ego Roosvelta i ujawnia w jaki sposób ustawy o czystej żywności zostały unicestwione. Dr Wiley opuścił rząd i napisał książkę opisującą szokujące zdarzenia. Następnie oddał ją wydawcy, gdzie rękopis w tajemniczych okolicznościach zaginął i nigdy się nie odnalazł. Wytrwały dr Wiley napisał wszystko od nowa i w roku 1929 ukazała się książka 'The History of a Crime Against the Food Law' ('Historia zbrodni popełnionych przeciw ustawom o żywności'). Jednakże książki znikały z półek sklepowych zanim jeszcze zdołano je sprzedać. 

Dufty opisuje jak cukier przeniknął do naszego życia i jest już na takim poziomie, że praktycznie każdy z nas jest prawdopodobnie w stanie przed cukrzycowym. Czy wiedzieliście, że cukier jest dodawany do pasty do zębów, soli i do papierosów? Czy jesteście świadomi, że cukier złocisty czy brązowy to po prostu biały cukier z dodatkiem melasy? 

Dufty ujawniając niebezpieczeństwa procesu rafinacji, uzmysławia nam, że cukier (C12H22O11) jest niszczącą substancją chemiczną, uzależniającą jak opium, morfina i heroina. Wyjaśnia jak w procesie przetwarzania burak i trzcina cukrowa tracą wszystkie witaminy, minerały, enzymy, aminokwasy i włókna, pozostawiając pustą, pozbawioną składników odżywczych i szkodliwą sacharozę. Przedstawia nam też inne formy cukru: fruktozę, glukozę, laktozę, dekstrozę, maltozę, które są istotnym składnikiem diety. 

Łatwo przekonać się jak silnie uzależnia sacharoza, próbując ją całkowicie wyeliminować z diety i według instrukcji Williama Dufty zamienić odżywianie przeładowane cukrem na zdrowe i dające energię życiową. Autor przedstawia historię swojego przypadku i dzięki temu upewnia nas, że jest kompetentny w dziedzinie rzucania nałogu cukrowego. Jego uzależnienie było najgorszego gatunku, a mimo to osiągnął sukces i w ciągu zaledwie pięciu miesięcy przeistoczył się z grubego, chorego, leniwego i pełnego bólu cukrowego ćpuna w szczupłego, energetycznego mężczyznę z piękną cerą i bez bólów głowy. 


William Dufty

William Dufty zmarł 28 czerwca 2002 roku w Detroit, stanie Michigan w wieku 86 lat. 

Rozpoczynając swoje życie w roku 1916, Dufty rozpoczął swoją karierę w wieku lat dwunastu wykazując się talentem pianistycznym i prowadzeniem własnej audycji radiowej. Po uczęszczaniu na Uniwersytet w Wayne, Dufty pracował jako felietonista, autor przemówień i producent radiowy. W roku 1942 został powołany do wojska i spędził cztery lata służąc w Europie i Północnej Afryce. 

Charyzmatyczny i zawsze czarujący, Dufty pracował potem pisząc artykuły do The New York Post. Za swoje osiągnięcia otrzymał w roku 1955 nagrodę George'a Polka za raporty z metropolii, a także nagrodę Guild Page One. 'Pracował w czasach kiedy prasa była prawdziwa, reporterzy byli reporterami a nie gwiazdorami mediów i był prawdziwym dziennikarzem starej szkoły ... Wystarczyło spędzić z nim kilka godzin aby zapamiętać go na całe życie,' pisze twórca East West Journal. 

W latach pięćdziesiątych Dufty pracował ze swoją przyjaciółką Billie Holiday pisząc jej sławną biografię 'Lady Sings the Blues'. 

W latach sześćdziesiątych zainspirowany książką makrobiotycznego guru George'a Ohsawy pt. 'Zen makrobiotyczny' porzucił jedzenie cukru, mięsa i przetworzonej żywności na rzecz pełnych ziaren zbóż i warzyw. Poznał Ohsawę osobiście gdy ten przyjechał do Nowego Jorku. Pomógł mu założyć pierwsze centrum makrobiotyczne w tym mieście na Second Avenue. Wkrótce też zaczął pomagać Oshawie we wprowadzaniu jego nauk w Ameryce pisząc wspólnie z nim książkę pt.'Wszyscy jesteście sanpaku'. Popularność Sanpaku przyciągnęła uwagę takich sław jak John Lennon i Yoko Ono i odegrała główną rolę w rozwoju rewolucji naturalnego odżywiania. 

Wkrótce Dufty połączył swoje siły z boginią ekranu i aktywistką na rzecz zdrowia Glorią Swanson i wspólnie rozpoczęli krucjatę przeciwko złu jakim jest cukier. W roku 1975 Dufty opublikował 'Sugar Blues', opisując bez ogródek spustoszenia jakie czyni cukier na zdrowiu i przedstawiając historię cywilizacji (włączając na poparcie gruntowne badania). 'Sugar Blues', który odważnie piętnuje cały przemysł spożywczy na czele z Coca-Colą, był wychwalany przez prasę i szybko stał się bestsellerem nr 1; sprzedano ponad półtora miliona egzemplarzy tej książki. W roku 1976 Dufty ożenił się Glorią Swanson i w późniejszym czasie stał się autorem jej autobiografii 'Swanson on Swanson' (1981). 

Po śmierci żony w 1983 roku, Dufty wrócił do Michigan i stał się współpracownikiem dzienników i czasopism. W sierpniu 2001 roku za życiowe osiągnięcia Instytut Kushiego odznaczył go pierwszą nagrodą im. Aveline Kushi. 

Człowiek o krytycznym umyśle i z odwagą by poszukiwać prawdy, William Dufty jest na pewno jednym z wielkich bohaterów "nie opiewanych pieśnią".