Full Metal Panic

Szkoła powinna być w miarę normalnym i spokojnym miejscem… Ale nie jest, jeśli uczęszcza do niej maniak wojenny, najemnik Mithrilu, pogromca terrorystów – sierżant Sousuke Sagara. I tego dnia nie obyło się bez draki w jego wykonaniu – Bogu ducha winne szafki razem z pobliską ścianą wyleciały w powietrze. Świadek wypadku – Chidori – dorywa nieszczęsnego piromana i zaczyna przesłuchanie. Okazuje się, że do szafki Sagary tajemniczy ktoś coś włożył. Nasz bohater uznał, że to terroryści i… bum! Niebezpiecznym ładunkiem okazał się... list, a raczej jego szczątki, które po zrekonstruowaniu okazały się listem z pogróżkami. Sagara postanawia stawić czoło śmiertelnie groźnemu nadawcy…
Full Metal Panic? Fumoffu nie zawiera poważnych lub krwawych scen. To czysta komedia, w której komizm postaci i sytuacji podobny jest do znanego z Full Metal Panic! W sumie dobrze, bo nie warto poprawiać tego, co było świetne w tamtej serii. Doszło sporo elementów parodystycznych, a nawet autoironicznych – np. parodia pokemonów, serii sportowych czy wręcz samego Full Metal Panic! To niewątpliwy plus tego tytułu.
Seria osadzona jest w świecie cyklu książek Full Metal Panic! autorstwa Shoujiego Gatou, z ilustracjami (i późniejszą mangą) w wykonaniu Shikidoujiego. Główny nurt powieści obecnie liczy 9 tomów, z których sfilmowano siedem (seria Full Metal Panic!). Fumoffu jest ekranizacją kilku krótkich opowiadań, wydawanych głównie w prasie. W związku z tym fabuły na dobrą sprawę nie ma – to seria luźno powiązanych ze sobą odcinków, opowiadających o szkolnych przygodach Sagary i jego towarzyszy. Niektórym widzom może się takie rozwiązanie nie podobać, ale powiedzmy sobie wprost: komedie nie potrzebują wyszukanych scenariuszy. Ciekawe są odniesienia do poprzedniej części. Zakończenie jest… no… po prostu go nie ma, co mnie nie rozczarowało, wręcz przeciwnie – pasuje do zastosowanej konwencji.
Silną stroną Full Metal Panic! byli bohaterowie. Tak jest i tutaj. Do postaci znanych wcześniej doszły nowe: Atsunobu Hayashimizu – pierwszy po Allahu, czyli przewodniczący samorządu uczniowskiego, Ren Mikihara – jego sekretarka, notabene całkowite przeciwieństwo Chidori, Kotoro Onodera – kolega z klasy Sagary i Issei Tsubaki – głowa klubu karate. Każde z nich dodaje uroku serii i dobrze, że zostali wprowadzeni. Ale najciekawszy, przynajmniej dla mnie, jest… Bonta­‑kun: misio – mech (zapewne parodia mechów z Full Metal Panic!), mówiący „Fumo­‑fumo”. Podczas scen z tym cudem techniki współczesnej o mało nie spadłem z krzesła ze śmiechu. To trzeba zobaczyć.
Grafika trochę się poprawiła i jest naprawdę dobra, jak na serię komediową. Również muzyka i soundtracki są lepsze niż w poprzedniej serii.
Jeżeli oglądałeś Full Metal Panic! – obejrzyj i Fumoffu. Jeżeli nie – to też obejrzyj (chociaż wtedy ryzykujesz niezrozumienie paru odniesień), albowiem czeka cię piętnaście odcinków pełnych śmiechu. Każdy – nawet osoby nie przepadające za typem humoru prezentowanym w Full Metal Panic! – powinien tę serię zobaczyć, chociażby dla dobrze zrobionych scen parodystycznych.

Avatary

muzyka

• Pobierz folder
• Zachomikuj folder