Erik Satie

Erik Satie (Alfred Erik Leslie Satie) (ur. 17 maja 1866 w Honfleur, zm. 1 lipca 1925 w Paryżu) – kompozytor francuski.

Uznawany za prekursora wielu późniejszych awangardowych kierunków artystycznych oraz za najbardziej ekscentrycznego kompozytora czasów Fin de siècle. Jego prowokacyjne kompozycje w duchu mrocznej, modernistycznej dekadencji, w równym stopniu fascynowały współczesnych, co bulwersowały opinię publiczną. Nazywany był przez krytyków genialnym błaznem.
Przełomowy charakter twórczości młodego Erika Satie wynikał z wyzbycia się przez niego swoistego piętna przesadnie dramatycznych, romantycznych elementów w duchu Ryszarda Wagnera, pod których silnym wpływem pozostawała ówczesna muzyka europejska.
Ideałem Satie była muzyka mogąca służyć za tło do życia codziennego, będąca niejako dodatkowym meblem domowym, czyli taka, która mogłaby wpływać na nastrój człowieka, ale nie absorbować go na tyle, aby odrywać od innych zajęć. Taka muzyka była określana przez samego artystę hasłem musique d'ameublement, a obecnie uważana jest za prototyp muzaka.
Komponował opery, operetki, balety, pieśni i liczne utwory fortepianowe. Jego najbardziej znane kompozycje to:
opera Paul et Virginie
balet Parade (1917)
dramat symfoniczny Socrate
Miał opinię ekscentryka. Igor Strawinski napisał o nim, że był najokropniejszą osobą, jaką kiedykolwiek znał - i zarazem najrzadszą. Studia w paryskim konserwatorium rozpoczął Satie w 1879. Najbardziej znany jako Erik Satie (wymienił w 1884 w swoim imieniu literę "c" na "k"), przez krótki czas (pod koniec lat 80. XIX wieku) publikował artykuły pod pseudonimem "Virginie Lebeau". Szczycił się tym, że zawsze podpisywał swoje dzieła własnym nazwiskiem.

Ciekawostki:

Pod wpływem fascynacji twórczością Erika Satie działała we Francji grupa kompozytorów o nazwie Les Six (Groupe de Six), w skład której wchodzili tacy kompozytorzy, jak Poulenc, Arthur Honegger oraz Darius Milhaud.

Kompozycje Erika Satie miały znaczący wpływ na twórczość Claude'a Debussy'ego, amerykańskiego kompozytora Johna Cage'a oraz stanowiła silną inspirację dla twórczości Yanna Tiersena, twórcy muzyki do takich filmów, jak Amelia oraz Good Bye, Lenin!

Utwór Gnossienne 1 na fortepian został wykorzystany w filmie The Painted Veil (Malowany Welon) w reżyserii Johna Currana (2006), w filmie Niebo nad Paryżem (Paris) w reżyserii Cédrica Klapischa (2008), w filmie Rysa Michała Rosy (tu także Gnossienne 4), a także w filmowej adaptacji powieści Agathy Christie "Pięć małych świnek". Utwór Gnossienne 3 for piano wykorzystano w filmie Iluzija" (Iluzja) w reżyserii Svetozara Ristovskiego oraz w serialu Kryminalni (Tryptyk śląski, "Elegia" Isabel Coixet i "Mr Nobody" Jaco Van Dormael)

Charakterystyczne dla twórczości Erika Satie gymnopédie w zakresie nazwy nawiązują do starożytnej Grecji

O fascynacji twórczością Erika Satie mówi jeden z wątków powieści Jerzego Sosnowskiego Apokryf Agłai.

Na cześć Erika Satie, jedno z laboratoriów w École normale supérieure de Cachan, Laboratoire d'Electricité Signaux et Robotique (LESiR), zostało w 2002 roku przemianowane na Systèmes et Applications des Technologies de l’Information et de l’Energie (SATIE)[1]. Cachan jest miejscowością sąsiadującą z Arcueil, gdzie artysta mieszkał do śmierci.

Nie ma plików w tym folderze