PrisonBreak.mdf.004

wymagania sprzętowe: Pentium 4 2 GHz, 512 MB RAM, karta grafiki 256 MB (GeForce 5900 lub lepsza), Windows 2000/XP Virtua Tennis 3 to kolejna część popularnej serii symulacji gry w tenisa ziemnego. Cykl ów został zapoczątkowany w 2000 roku i jest doskonale znany m.in. użytkownikom konsoli Dreamcast i PlayStation 2. Tym razem ekipa developerska, pracująca w studiu Sega-AM2 (vide chociażby marka Shenmue, Virtua Fighter i OutRun), postanowiła stworzyć dzieło z myślą o elektroniczno-rozrywkowych platformach nowej generacji: PlayStation 3 i Xbox 360, oraz komputerach klasy PC.Moc, drzemiąca w nowoczesnych maszynach, pozwoliła autorom na przygotowanie realistycznej grafiki trójwymiarowej, renderowanej w czasie rzeczywistym. Na oprawę wizualną składają się szczegółowo dopracowane areny (wypełnione po brzegi trybuny, powiewające na wietrze flagi itd.) oraz modele postaci, poruszające się niczym prawdziwi ludzie. Nie zapomniano nawet o zmianach wyrazu twarzy.Developerzy uczynili swój nowy produkt przystępnym zarówno dla zaawansowanych entuzjastów odbijania pokrytej filcem piłki, jak i dla zupełnych laików. Tych ostatnich z pewnością cieszy opcja doskonalenia tenisowych umiejętności w ramach szeregu rozmaitych mini-gier. W wirtualnej rzeczywistości kierujemy (m.in. w trybie kariery, polegającym na uczestniczeniu w wielu turniejach na całym globie ziemskim) jednym z przygotowanych przez autorów zawodników lub tworzymy własnego sportowca, ustalając aparycję, wybierając zdolności etc. Pojedynkować się natomiast możemy na kilku rodzajach nawierzchni (np. korty trawiaste i ziemne) z wymagającą Sztuczną Inteligencją albo z żywym przeciwnikiem. Oczywiście istnieje też opcja gry deblowej. Całości dopełnia licencjonowany sprzęt tenisowy (rakiety, piłki itp.) i intuicyjny system sterowania.

wymagania sprzętowe: Pentium 4 1.4 GHz, 512MB RAM, karta grafiki 32MB The Lord of the Rings: The Battle for Middle-Earth to kolejna z gier komputerowych bazujących na ogromnie popularnej kinowej trylogii – Władca Pierścieni. To strategia czasu rzeczywistego w klasycznym tego słowa znaczeniu (tj. walka + element ekonomiczno-gospodarczy w postaci pozyskiwania surowców i budowy baz) stworzona przez zespół EALA (dawnej znany jako EA Pacific), któremu zawdzięczamy powstanie głośnego tytułu Command & Conquer: Generals. Już na wstępie należy zaznaczyć, iż The Battle for Middle-Earth wykorzystuje ulepszony silnik graficzny znany z C&C: Generals, a przy jego modyfikowaniu i w ogóle pracach nad tym tytułem, priorytetem było odtworzenie „największych bitew” z trylogii jak np. bitwa o Helmowy Jar (do 500 jednostek równocześnie na ekranie). Postarano się też o stworzenie niezwykle interaktywnego otoczenia, co na przykład przejawia się tym, że troll może wyrwać drzewo z korzeniami, a następnie używać go w walce jako gigantycznej maczugi, zaś Ent może wyrwać kamień z muru czy innej budowli (tym samym ją uszkadzając) i rzucić nim we wroga.

wymagania sprzętowe: Pentium III 500 MHz, 128MB RAM, karta grafiki 8MB Oficjalna kontynuacja gry „Space Rangers”. Druga część łączy wybrane elementy strategii czasu rzeczywistego, symulacji gwiezdnej oraz gier z gatunku role-playing. Akcję sequela osadzono 200 lat po wydarzeniach znanych z pierwszej części gry. Wszechświat ponownie jest zagrożony. Fabuła „SR2” opowiada o jednej z planet, na której do tej pory produkowano bojowe wersje androidów. Maszyny, które zarządzały nad ich produkcją zbuntowały się. Ich aktualny cel to podbicie całego Wszechświata, gracz nie może oczywiście do tego dopuścić. Podstawowym atutem pierwszej części „Space Rangers” była ogromna swoboda działania. Autorzy sequela dodatkowo rozbudowali ten element rozgrywki. Gracz przez znaczną część gry nie jest w żaden sposób ograniczony i może dowolnie eksplorować zaprezentowany Wszechświat. Tylko od niego zależy w jakiej kolejności odwiedzi przygotowane planety i systemy gwiezdne. Wszystkie zdarzenia są generowane w czasie rzeczywistym. Oznacza to również, iż wiele sytuacji ma miejsce bez udziału gracza. Istnieje wtedy szansa, iż w ogóle może się o nich nie dowiedzieć.