"Fatalne jaja" Bułhakow ukończył w październiku 1924 roku, a cztery miesiące później ukazały się w almanachu wydawnictwa "Niedra". Akcja toczy się w przyszłości, w 1928 roku, kiedy to na Związek Radziecki spada plaga potwornych gadów. Jeden z ówczesnych krytyków był zdania, że "jest to pamflet, historia o tym, w jaki sposób dobry pomysł może spowodować rzeczy okropne, jeśli do jego realizacji zabierze się człowiek odważny, ale ciemny i bez wyobraźni". Inni recenzenci wypowiadali się bardziej jasno: " polityczny sens tej utopii jest oczywisty - rewolucja zrodziła "gady", przed którymi może ocalić nas tylko cud w rodzaju osiemnastostopniowego mrozów w sierpniu". I jeszcze - "Fatalne jaja to koniec drogi twórczej Bułhakowa". Opowieść o dziwnym wynalazku profesora Persikowa, człowieka ponad wszystko ceniącego zdrowy rozsądek, pokazuje, że logika nie jest tym, co mogłoby znaleźć zrozumienie u władzy Związku Radzieckiego. W rezultacie na kraj ruszają tłumy straszliwych potworów, niszczących wszystko na swojej drodze. Państwo ratuje z sobie znanych tylko powodów siła wyższa, na nic innego liczyć nie było można.

z chomika kamilabarwicka

235 KB
21 lis 20 18:44

Michaił Bułhakow - Diaboliada.pdf

Kumulacja absurdów biurokratycznej sowieckiej rzeczywistości. Urzędowa bieganina referenta Korotkowa na początku śmieszy, potem wkurza, bo ile można... a potem to już tragedia. Uśmiech zamiera na ustach.
Bułhakow do granicy możliwości posunął dziwaczne przedstawienie tego, co męczy zwykłego człowieka w zderzeniu z biurokratyczną machiną, która pożera swoich klientów, ale i swoich pracowników. Niestety pozostaje tylko jej ulec, poddać się lub polec w nierównej walce.

z chomika kamilabarwicka

26,0 MB
21 lis 20 18:44

Michaił Bułhakow - 1. Zapiski młodego lekarza 2. M orfina.pdf

Cykl siedmiu nowel Michaiła Bułhakowa.Narratorem jest młody, 24-letni lekarz, wysłany na prowincję po studiach medycznych. Na dalekiej prowincji wykonuje obowiązki lekarza zdany niemal wyłącznie na siebie.Nowele są w dużej części autobiograficzne. Bułhakow praktykował w szpitalu ziemskim we wsi Nikolskoloje w guberni smoleńskiej od września 1916 do września 1917, a od 20 września 1917 do lutego 1918 w szpitalu miejskim w Wiaźmie.

Morfina (ros. Морфий) – opowiadanie rosyjskiego pisarza Michaiła Bułhakowa, ukończone i wydane w 1927. Była pierwszym dziełem Bułhakowa. Zawierała wątki autobiograficzne, odzwierciedlając odczucia autora z pobytu w Wiaźmie, gdzie odbywał praktykę lekarską. Głównym wątkiem opowiadania jest historia spisana w pamiętniku przez Polakowa i odczytana po jego samobójstwie przez doktora Bomgarda. Opowiada ona o przypadkowym popadnięciu w nałóg, bezskutecznej próbie wyleczenia oraz samobójstwie popełnionym z głodu narkotykowego.

z chomika kamilabarwicka

1,2 MB
21 lis 20 18:44

Bułhakow Michał - Powieść teatralna.pdf

Opowieść o młodym dramaturgu-debiutancie, który, usiłując przedrzeć się ze swą sztuką na scenę, zmaga się ze zbiurokratyzowaną machiną życia teatralnego. W powieści pobrzmiewają akcenty autobiograficzne - Bułhakow przecież miał ustawiczne kłopoty z publikacją swych książek (jego "mecenasem", jak opowiadają liczne anegdoty, nieoczekiwanie został w końcu sam Stalin) - a przedstawione w krzywym zwierciadle środowisko ludzi teatru tworzy swoistą atmosferę życia teatralnego w Moskwie lat trzydziestych.

z chomika kamilabarwicka

1,2 MB
21 lis 20 18:44

Bułhakow Michaił - Biała gwardia.pdf

„Biała gwardia” utkana jest bez reszty ze wspomnień.To powieść o kilku tygodniach w śnieżnym, ogarniętym wojną domową Kijowie. O męskiej przyjaźni i braterskiej miłości; także o radości, euforycznej i straceńczej, jaka zdarza się młodym ludziom w przeddzień walki, kiedy jeszcze nikt nie zginął i nikt nie zwinął się w kłębek podczas przesłuchania. Tacy są ci wszyscy dwudziestokilkuletni dekabryści i Kolumbowie, filomaci i studenci z Krakowskiego Przedmieścia w roku akademickim 1967/68. takie jest również rodzeństwo Turbinów oraz ich przyjaciele, inteligenci i studenci przemienieni przez wojenny czas w młodych oficerów. Jest to wreszcie oda na cześć Miasta – miasta otaczanego przez autora taka czcią, że jego nazwy nie wymienia na tych kartkach ani razu.
Dla nadwiślańskich czytelników, którym bliska jest myśl o polsko-ukraińskim braterstwie broni w roku 1920, kłopotliwa może być niechęć, z jaka autor traktuje Petlurę i jego chłopskie oddziały. Ale powieściowy Semen Petlura nie jest postacią historyczną z krwi i kości, lecz figurą, w którą autor wkłada całą swą odrazę inteligenta do ludzkiej szarańczy wszelkiej barwy, niszczącej jego Rosję

z chomika kamilabarwicka