3. FTD Label

Follow That Dream - co to takiego ??? Gdzieś już pisałem, że w połowie lat 90'tych rozpadająca się już RCA Records podpisała kontrakt z Sony BMG Australia przekazując australijczykom prawo do dystrybucji i rozpowszechniania wszystkiego co związane jest z twórczością Elvis Presleya. Jednak tym "kangurom" było mało wszak po śmierci "Króla Elvis'a" nagle pojawił się całkiem nowy i nieokiełznany i dziki rynek "bootlegów". Rynek ten to dziesiątki tysięcy tytułów i dziesiątki milionów (jak nie lepiej) kopii płyt jakie krążyły po ameryce czyli kolejna możliwość zarobienia wielkiej kasy. Był tylko jeden problem. Żeby ten temat ogarnąć to ludzie z Sony BMG musieli by tylko i wyłącznie poświęcić czas na twórczość Elvis'a. A gdzie miejsce i czas dla innych wykonawców ??? Na projekty bieżące ??? I właśnie dlatego niedługo po przejęciu wspomnianych praw autorskich od RCA zostaje założona przez Sony BMG firma "córka". która przyjmuje nazwę od jednego z utworów Presleya jak i jego filmu tj. "Follow That Dream" z logo "FTD". Od tej pory ludzie z "FTD" mający dostęp do wszelkiego rodzaju materiałów archiwalnych RCA, MGM, United Artists zgromadzonych w studiach Nashville, Memphis, Hollywood itd nie robią nic innego jak przekopują te archiwa na nowo. Równocześnie dokładnie penetrują rynek "bootlegów". Na rezultat nie trzeba było czekać zbyt długo. Już w 1999 roku zostaje wydana pierwsza płyta, która pierwotnie krążyła po Stanach jako dziki "bootleg" tj "Burbank '68". Dzisiaj, z perspektywy upływu czasu trzeba przyznać, że powołanie do życia "FTD" było strzałem w dziesiątkę. Firma ta na tyle się rozwinęła, że zaczęła opracowywać własne projekty i to w różnych formach tj książki lub DVD. Obok ponownie opracowanych już profesjonalnie wydań "bootlegowych" pojawiły się własne płyty tematyczne, a nawet z czasem FTD zaczęła wydawać własne re-edycje tych najbardziej klasycznych płyt Elvis'a jak np. Pot Luck, Moody Blues, itd, itp. W tym miejscu warto podkreślić, że płyty wydawane z logo "FTD" to płyty przygotowane z myślą o kolekcjonerach i największych fanach Presleya. Podstawową zaletą tych wydawnictw jest tematyczność. Tutaj nie ma miejsca na byle jakość. Płyty FTD to tematycznie opracowane archiwalia, a więc jak tematem są konkretne sesje nagraniowe w Nashville to mamy pewność, że materiał jaki znajdziemy na płycie absolutnie temu odpowiada. W wydawnictwach "bootlegowych" różnie z tym bywało. Było i Nashville i było coś jeszcze i czasem "groch z kapustą" też. Dlatego też płyty te trudno oceniać z punktu widzenia samych wartości muzycznych. No bo jak ocenić płytę pod takim kątem skoro znajdziemy na niej 10 roboczych wariantów "Jailhouse Rock", 6 wariantów "Treat Me Nice" i z 7 wariantów "I Want To Be Free". W tych kategoriach płyty te wymykają się spod jakiejkolwiek oceny. Jednak mają istotną wartość archiwalną i poznawczą. Są kapitalnym uzupełnieniem naszej wiedzy o pracy Elvis'a nad konkretnym projektem. Są zatem również kapitalnym uzupełnieniem tej muzycznej strony czyli dyskografii artysty. Dlatego płyty z logo "FTD" zaliczane są do oficjalnej dyskografii Elvis'a Presley'a.

Classic	Soundtrack	Special
Standard

Nie ma plików w tym folderze