-
407 -
134 -
2772 -
455
4333 plików
29,04 GB
Opis został ukryty.
Pokaż opis
Foldery
Ostatnio pobierane pliki
ZNAK DNI OSTATNICH
TROCHE NIETYPOWY TRAKTAT,SKŁADAJACY ...
ZACHĘTA
FORMAT A4
JEDYNY TRAKTAT PISANY WIERSZEM.TRUDN ...
KIM LUB CZYM JEST DUSZA?
W sprawie tej panuje wielkie zamieszanie. Znaczna cześć ludzi sądzi, że dusza jest w człowieku i po śmierci opuszcza ciało, idąc do nieba, czyśćca albo piekła. Nic dziwnego, że tak mniemają — tak, bowiem, są nauczani w kościołach.
» CO W TEJ SPRAWIE MA DO POWIEDZENIA BIBLIA.
Słowo dusza jest tłumaczeniem hebrajskiego słowa nefesz [נפש] i greckiego psyche; pierwszy raz spotykamy je w Ks. Rodzaju 2:7: „I stał się człowiek dusza żyjącą” Tak oddają ten werset katolickie Biblie: gdańska z 1635 roku oraz księdza Wujka, zredagowana wcześniej (Nowy testament wydano w 1593r., natomiast całość — w 1599r). Natomiast we współczesnym przekładzie Biblii Tysiąclecia zmieniono słowo dusza na istota żyjąca, lecz już w 1 liście do Koryntian 15:45, który nawiązuje do Rodzaju.2:7, zapomniano usunąć słowo dusza i widnieje tam: „I stał się pierwszy człowiek duszą żyjącą”.
» KOLEJNE WERSETY MÓWIĄCE O DUSZY:
• 1 list Piotra 3:20: „Za dni Noego (…) niewielu, to jest osiem dusz, ocalało przez wodę”. W oryginale występuje w tym miejscu słowo: psy-chai (liczba mnoga od psy-che), i większość polskich przekładów Biblii oddają to greckie słowo jako dusza (Biblia Tysiąclecia, Biblia gdańska, Biblia księdza Romaniuka, księdza Wujka, Przekład Nowego Świata). Jak widać, i co ciekawe, nawet Biblia Tysiąclecia (katolicka — jedna z najbardziej znana i popularna) notuje w tym miejscu słowo dusza.
• Księga Rodzaju 9:5: „Albowiem krwi dusz waszych będę się domagał” (Wujek 1962) – wynika z tego, że dusza posiada krew. Niestety, w Biblii Tysiąclecia pominięto w tym miejscu słowo dusza.
• Jozuego 11:11: „Zabili każdą duszę, która była w niem, ostrzem miecza mordując”. – w tym wersecie czytamy, że dusze dały się zabić, więc są materialne, a nie mają postaci jakiegoś ciała astralnego. W Biblii Tysiąclecia czytamy w tym miejscu: „Nie pozostawili żadnej żywej duszy…”.
• 1 Mojżeszowa (Rodzaju) 1:20-21, 24-25: „I rzekł Bóg: Niech hojnie wywiodą wody płaz duszy żywiącej (…). I stworzył Bóg wieloryby wielkie, i wszelką dusze żywiącą płazającą się (…). I rzekł tez Bóg: Niech wyda ziemia duszę żywiącą według rodzaju swego (…)” (Biblia gdańska) – występuje tu również wiele razy słowo nefesz-dusza; tak samo oddaje to Wujek; jednak Biblia Tysiąclecia zamienia duszę na istoty, nie mogąc pogodzić się z myślą, że i zwierzęta nazywane są duszami.
• 3 Mojżeszowa (Kapłańska) 24:17-18: „Jeżeli mężczyzna ugodzi śmiertelnie jakąś duszę (nefesz w hebrajskim oryginale) ludzką, należy go niechybnie wydać na śmierć. A kto ugodzi śmiertelnie duszę (to samo słowo nefesz) zwierzęcia domowego, ma za nią dać zadośćuczynienie: duszę za duszę (nefesz)”. (New World Translation)
Jak wyraźnie widać, to samo hebrajskie słowo nefesz, oznaczające duszę, odnosi się zarówno do ludzi, jak i do zwierząt. Niestety, Biblia Tysiąclecia znowu zamienia słowo dusza na człowiek oraz zwierzę.
• Objawienia 16:3: „I zamieniło się w krew jakby zmarłego, i co było w morzu, powymierało — każda żywa dusza”. (New World Translation)
A zatem, również i chrześcijańskie pisma greckie mówią, że zwierzęta są duszami.
W tekście greckim występuje tu słowo psyche — odpowiednik hebrajskiego nefesz, czyli dusza. I znowu poprawnie oddaje ten werset Wujek oraz Biblia gdańska, natomiast Biblia Tysiąclecia podaje tu słowo istoty.
CZY DUSZA MOŻE UMRZEĆ?
• Jozuego 11:11: (wspominane już wyżej) „i pozabijali wszystkie dusze…”
• Ezechiela 18:4: „Oto wszystkie dusze do mnie należą. Jak dusza ojca, tak i syna — należą do mnie. Dusza, która grzeszy, właśnie ta umrze”. (New World Translation)
Znowu rzetelnie użyto tu słowa nefesz, zarówno w Biblii Wujka, Biblii gdańskiej, natomiast w Biblii Tysiąclecia zamieniono dusze na osoby, lecz w przypisie do tego wersetu wyjaśniono, że dosłownie chodzi o dusze.
• Mateusza 10:28: (Pw) „Nie bójcie się tych, którzy zabijają ciało, ale duszy (lub życia) zabić nie mogą. Bójcie się raczej tego, kto może i ciało i duszę zniszczyć w gehennie”.
W tekście greckim występuje tu psyche w bierniku. Biblia gdańska, Wujek, Biblia Tysiąclecia, Biblia warszawska, Biblia poznańska, Romaniuk, Kowalski, Dąbrowski oddają tu słowo dusza. Natomiast Biblia Tysiąclecia — skwapliwie korzystając z okazji do poparcia nauki o nieśmiertelności duszy ludzkiej — podaje też słowo dusza (nefesz)! Dlaczego więc w innych miejscach Biblii, to samo słowo nefesz tłumaczy na osoba, istota albo zwierzę?!?! Fałsz oczywisty, bo zamierzony.
Dlaczego Biblia Tysiąclecia (która programowo podmienia wszędzie hebrajskie słowo nefesz) w tym właśnie miejscu oddaje je wiernie jako dusza? Podyktowane jest to chęcią wykorzystania tego wersetu do podpierania nauki o posiadaniu przez człowieka nieśmiertelnej duszy oraz niebiblijnych nauk nauk, mówiących o wędrówce dusz po śmierci (do nieba, czyśćca albo piekła).
Pan Jezus mówiąc o zabiciu ciała i duszy, miał na myśli ,że można zabić człowieka-duszę, ale tylko ciało, natomiast człowieka, który jest w pamięci u Boga zabić nie można — w tym sensie nie mogą zabić duszy, lecz Bóg może to uczynić, nie wzbudzając go z martwych i zacierając go w swojej pamięci. [Zobacz mój artykuł, pt.PIEKŁO, gdzie w post scriptum wspominam o gehennie i szeolu. Oba te słowa – gehenna i szeol przetłumaczono na piekło i stąd wywodzi się ta niebiblijna nauka o piekle-smażalni (notabene, pojęcie piekła funkcjonowało już od dawna w wierzeniach pogańskich, a nawet było piekło zimna, no, ale ostało się tylko gorące).
• Dzieje Apostolskie 3:23: „Wszelka dusza (gr. psyche) , która by nie słuchała proroka tego, będzie wykorzeniona z ludu”. (Wujek)
CZY DUSZA I DUCH TO JEDNO I TO SAMO?
Wiemy już, że nefesz i psyche to hebrajskie oraz greckie odpowiedniki duszy, A jakimi słowami oddawany jest duch?
Duch z hebrajskiego to ruach [רוח] a z greckiego — pneumatos.
A więc dusza żyjącą nazywani są w Piśmie zarówno ludzie jaki i zwierzęta. Nie mamy w sobie jakiejś duszy, która wędruje gdzieś po śmierci — jesteśmy martwi i oczekujemy na zmartwychwstanie (Dzieje Apostolskie 24:15), po czym będziemy mieszkać w Królestwie Bożym na rajskiej ziemi (Księga Daniela 2:44).
Dopiero święty Augustyn radykalnie odseparował duszę od ciała, widząc w niej substancję samoistną i nieśmiertelną. Co prawda, dla niektórych ludzi Biblia zawiera też nadzieję niebiańską; i oni będą żyli w niebie, ale otrzymają ciało duchowe.
SKĄD WZIĘŁA SIĘ WIARA W NIEŚMIERTELNĄ DUSZĘ?
Dopiero Orygenes (zm. ok. 254r.) oraz św. Augustyn (354-430 r.) uznali, ze dusza jest substancją duchową i stworzyli jej koncepcję filozoficzną. Byli oni pod wpływem neoplatonizmu — tak napisano w New Catholic Encyklopedia,1967,t 13 str.452-454.
Nieśmiertelność duszy jest pojęciem greckim, powstałym w starożytnych kultach i rozwiniętym przez filozofa Platona (Presbyterian Life z 1 maja 1970, str.35)
Polecam: „Fedeon” Platona str. 381-464. Znajdziemy tam platońskie koncepcje o nieśmiertelnej duszy, ale i Platon wzorował się na innych, m.in. na kapłanach babilońskich. (M.Jastrow jun., The Religion of babylonia and Assyria, str.556)
Warto więc sprawdzać czy religia , którą wyznajemy pochodzi od JEDYNEGO prawdziwego Boga i czy nie jesteśmy pod wpływem nauk, inspirowanych przez Bożego przeciwnika — szatana diabła.
Może się okazać , że ucztujemy ze stołu demonów a nie ze stołu Ojca Pana Jezusa. (1 list do Koryntian 10:21)
W sprawie tej panuje wielkie zamieszanie. Znaczna cześć ludzi sądzi, że dusza jest w człowieku i po śmierci opuszcza ciało, idąc do nieba, czyśćca albo piekła. Nic dziwnego, że tak mniemają — tak, bowiem, są nauczani w kościołach.
» CO W TEJ SPRAWIE MA DO POWIEDZENIA BIBLIA.
Słowo dusza jest tłumaczeniem hebrajskiego słowa nefesz [נפש] i greckiego psyche; pierwszy raz spotykamy je w Ks. Rodzaju 2:7: „I stał się człowiek dusza żyjącą” Tak oddają ten werset katolickie Biblie: gdańska z 1635 roku oraz księdza Wujka, zredagowana wcześniej (Nowy testament wydano w 1593r., natomiast całość — w 1599r). Natomiast we współczesnym przekładzie Biblii Tysiąclecia zmieniono słowo dusza na istota żyjąca, lecz już w 1 liście do Koryntian 15:45, który nawiązuje do Rodzaju.2:7, zapomniano usunąć słowo dusza i widnieje tam: „I stał się pierwszy człowiek duszą żyjącą”.
» KOLEJNE WERSETY MÓWIĄCE O DUSZY:
• 1 list Piotra 3:20: „Za dni Noego (…) niewielu, to jest osiem dusz, ocalało przez wodę”. W oryginale występuje w tym miejscu słowo: psy-chai (liczba mnoga od psy-che), i większość polskich przekładów Biblii oddają to greckie słowo jako dusza (Biblia Tysiąclecia, Biblia gdańska, Biblia księdza Romaniuka, księdza Wujka, Przekład Nowego Świata). Jak widać, i co ciekawe, nawet Biblia Tysiąclecia (katolicka — jedna z najbardziej znana i popularna) notuje w tym miejscu słowo dusza.
• Księga Rodzaju 9:5: „Albowiem krwi dusz waszych będę się domagał” (Wujek 1962) – wynika z tego, że dusza posiada krew. Niestety, w Biblii Tysiąclecia pominięto w tym miejscu słowo dusza.
• Jozuego 11:11: „Zabili każdą duszę, która była w niem, ostrzem miecza mordując”. – w tym wersecie czytamy, że dusze dały się zabić, więc są materialne, a nie mają postaci jakiegoś ciała astralnego. W Biblii Tysiąclecia czytamy w tym miejscu: „Nie pozostawili żadnej żywej duszy…”.
• 1 Mojżeszowa (Rodzaju) 1:20-21, 24-25: „I rzekł Bóg: Niech hojnie wywiodą wody płaz duszy żywiącej (…). I stworzył Bóg wieloryby wielkie, i wszelką dusze żywiącą płazającą się (…). I rzekł tez Bóg: Niech wyda ziemia duszę żywiącą według rodzaju swego (…)” (Biblia gdańska) – występuje tu również wiele razy słowo nefesz-dusza; tak samo oddaje to Wujek; jednak Biblia Tysiąclecia zamienia duszę na istoty, nie mogąc pogodzić się z myślą, że i zwierzęta nazywane są duszami.
• 3 Mojżeszowa (Kapłańska) 24:17-18: „Jeżeli mężczyzna ugodzi śmiertelnie jakąś duszę (nefesz w hebrajskim oryginale) ludzką, należy go niechybnie wydać na śmierć. A kto ugodzi śmiertelnie duszę (to samo słowo nefesz) zwierzęcia domowego, ma za nią dać zadośćuczynienie: duszę za duszę (nefesz)”. (New World Translation)
Jak wyraźnie widać, to samo hebrajskie słowo nefesz, oznaczające duszę, odnosi się zarówno do ludzi, jak i do zwierząt. Niestety, Biblia Tysiąclecia znowu zamienia słowo dusza na człowiek oraz zwierzę.
• Objawienia 16:3: „I zamieniło się w krew jakby zmarłego, i co było w morzu, powymierało — każda żywa dusza”. (New World Translation)
A zatem, również i chrześcijańskie pisma greckie mówią, że zwierzęta są duszami.
W tekście greckim występuje tu słowo psyche — odpowiednik hebrajskiego nefesz, czyli dusza. I znowu poprawnie oddaje ten werset Wujek oraz Biblia gdańska, natomiast Biblia Tysiąclecia podaje tu słowo istoty.
CZY DUSZA MOŻE UMRZEĆ?
• Jozuego 11:11: (wspominane już wyżej) „i pozabijali wszystkie dusze…”
• Ezechiela 18:4: „Oto wszystkie dusze do mnie należą. Jak dusza ojca, tak i syna — należą do mnie. Dusza, która grzeszy, właśnie ta umrze”. (New World Translation)
Znowu rzetelnie użyto tu słowa nefesz, zarówno w Biblii Wujka, Biblii gdańskiej, natomiast w Biblii Tysiąclecia zamieniono dusze na osoby, lecz w przypisie do tego wersetu wyjaśniono, że dosłownie chodzi o dusze.
• Mateusza 10:28: (Pw) „Nie bójcie się tych, którzy zabijają ciało, ale duszy (lub życia) zabić nie mogą. Bójcie się raczej tego, kto może i ciało i duszę zniszczyć w gehennie”.
W tekście greckim występuje tu psyche w bierniku. Biblia gdańska, Wujek, Biblia Tysiąclecia, Biblia warszawska, Biblia poznańska, Romaniuk, Kowalski, Dąbrowski oddają tu słowo dusza. Natomiast Biblia Tysiąclecia — skwapliwie korzystając z okazji do poparcia nauki o nieśmiertelności duszy ludzkiej — podaje też słowo dusza (nefesz)! Dlaczego więc w innych miejscach Biblii, to samo słowo nefesz tłumaczy na osoba, istota albo zwierzę?!?! Fałsz oczywisty, bo zamierzony.
Dlaczego Biblia Tysiąclecia (która programowo podmienia wszędzie hebrajskie słowo nefesz) w tym właśnie miejscu oddaje je wiernie jako dusza? Podyktowane jest to chęcią wykorzystania tego wersetu do podpierania nauki o posiadaniu przez człowieka nieśmiertelnej duszy oraz niebiblijnych nauk nauk, mówiących o wędrówce dusz po śmierci (do nieba, czyśćca albo piekła).
Pan Jezus mówiąc o zabiciu ciała i duszy, miał na myśli ,że można zabić człowieka-duszę, ale tylko ciało, natomiast człowieka, który jest w pamięci u Boga zabić nie można — w tym sensie nie mogą zabić duszy, lecz Bóg może to uczynić, nie wzbudzając go z martwych i zacierając go w swojej pamięci. [Zobacz mój artykuł, pt.PIEKŁO, gdzie w post scriptum wspominam o gehennie i szeolu. Oba te słowa – gehenna i szeol przetłumaczono na piekło i stąd wywodzi się ta niebiblijna nauka o piekle-smażalni (notabene, pojęcie piekła funkcjonowało już od dawna w wierzeniach pogańskich, a nawet było piekło zimna, no, ale ostało się tylko gorące).
• Dzieje Apostolskie 3:23: „Wszelka dusza (gr. psyche) , która by nie słuchała proroka tego, będzie wykorzeniona z ludu”. (Wujek)
CZY DUSZA I DUCH TO JEDNO I TO SAMO?
Wiemy już, że nefesz i psyche to hebrajskie oraz greckie odpowiedniki duszy, A jakimi słowami oddawany jest duch?
Duch z hebrajskiego to ruach [רוח] a z greckiego — pneumatos.
A więc dusza żyjącą nazywani są w Piśmie zarówno ludzie jaki i zwierzęta. Nie mamy w sobie jakiejś duszy, która wędruje gdzieś po śmierci — jesteśmy martwi i oczekujemy na zmartwychwstanie (Dzieje Apostolskie 24:15), po czym będziemy mieszkać w Królestwie Bożym na rajskiej ziemi (Księga Daniela 2:44).
Dopiero święty Augustyn radykalnie odseparował duszę od ciała, widząc w niej substancję samoistną i nieśmiertelną. Co prawda, dla niektórych ludzi Biblia zawiera też nadzieję niebiańską; i oni będą żyli w niebie, ale otrzymają ciało duchowe.
SKĄD WZIĘŁA SIĘ WIARA W NIEŚMIERTELNĄ DUSZĘ?
Dopiero Orygenes (zm. ok. 254r.) oraz św. Augustyn (354-430 r.) uznali, ze dusza jest substancją duchową i stworzyli jej koncepcję filozoficzną. Byli oni pod wpływem neoplatonizmu — tak napisano w New Catholic Encyklopedia,1967,t 13 str.452-454.
Nieśmiertelność duszy jest pojęciem greckim, powstałym w starożytnych kultach i rozwiniętym przez filozofa Platona (Presbyterian Life z 1 maja 1970, str.35)
Polecam: „Fedeon” Platona str. 381-464. Znajdziemy tam platońskie koncepcje o nieśmiertelnej duszy, ale i Platon wzorował się na innych, m.in. na kapłanach babilońskich. (M.Jastrow jun., The Religion of babylonia and Assyria, str.556)
Warto więc sprawdzać czy religia , którą wyznajemy pochodzi od JEDYNEGO prawdziwego Boga i czy nie jesteśmy pod wpływem nauk, inspirowanych przez Bożego przeciwnika — szatana diabła.
Może się okazać , że ucztujemy ze stołu demonów a nie ze stołu Ojca Pana Jezusa. (1 list do Koryntian 10:21)
- sortuj według:
-
0 -
1 -
0 -
0
1 plików
210 KB
Chomikowe rozmowy
Pokaż wszystkie
Pokaż ostatnie
konto__prywatne napisano 25.06.2017 00:32
straciłem dostep do konta alan500;
konto__prywatne napisano 3.06.2021 17:52
Zapraszam do spiżarenek prowadzonych przez moich znajomych:
LoveNature
oraz
Zaprzyjaźnione i polecane chomiki (72)
