Józef Piłsudski - Z cytadeli do wolności.pdf

pokarmy9 / Dokumenty / Biografie / Józef Piłsudski - Z cytadeli do wolności.pdf

Download: Józef Piłsudski - Z cytadeli do wolności.pdf

Pobierz

114 KB

Komentarze:

Nie ma jeszcze żadnego komentarza. Dodaj go jako pierwszy!

Aby dodawać komentarze musisz się zalogować

pokarmy9

Idź do chomika

Inne foldery z plikami do pobrania

Inne pliki do pobrania z tego chomika

Kisielewski_Stefan_-_Dzienniki.rtf

gen.Jan Henryk Dąbrowski.pdf

Józef Wybicki.pdf

Józef Piłsudski - Z cytadeli do wolności.pdf

Biskup Jan Muskata.pdf

Swiat Mlodych - Zawisza Czarny.cbr

Józef Wybicki.doc

Emilia Plater.doc

Siedem cnót Zawiszy Czarnego.doc

Siedem cnót Zawiszy Czarnego Rycerz doskonały Zawisza Czarny z Garbowa uchodził za wcielenie rycerskich cnót. Świadczy o tym choćby powiedzenie: „polegaj jak na Zawiszy”, które przetrwało w polszczyźnie do dziś. Już za życia osiągnął rycerską sławę w skali, która dana była nielicznym i najczęściej dopiero po śmierci. Dlaczego to właśnie on stał się polskim wzorem doskonałego rycerza, narodowym herosem? Każda grupa społeczna świadoma swej odrębności, mająca rozwinięte poczucie wspólnoty tradycji, obyczajów, posiada własnych bohaterów – wzory do naśladowania. Dla europejskiego rycerstwa takimi bohaterami byli m.in. Achilles, Leonidas, Zygfryd, Roland i Godfryd de Bouillon. Nieprzypadkowo stoją tu obok siebie bohaterowie literaccy i historyczni. Wspólnota wojowników wyrastała bowiem z tradycji będącej mieszanką fikcji, rzeczywistych wydarzeń i historycznego sztafażu, pozwalającego umieścić w przeszłości wyjątkowe i godne pamięci wyczyny. Choć bohaterowie opowieści w większości pochodzili z odległej przeszłości – wyidealizowanego świata pierwszych rycerzy, ich czyny i ideały, jakie wyznawali, były drogowskazem dla kolejnych pokoleń rycerskich synów i aspirantów do rycerskiego stanu. W XV wieku do elitarnego grona herosów dołączył Polak Zawisza Czarny z Garbowa herbu Sulima. Kronikarze, filozofowie i poeci chętnie podejmowali temat rycerza doskonałego, tworząc obszerną listę zalet, jakimi winien się on odznaczać. Każdy rycerz bohater musiał być człowiekiem wybitnym i nieprzeciętnym, pierwszym w boju i modlitwie. Co ciekawe, oprócz licznych zalet, często posiadał też wady. Umożliwiały one zobrazowanie duchowych przeobrażeń i niekiedy nadawały jego losom tragiczny wymiar. Podstawę etosu rycerskiego tworzyło kilka cnót wspólnych dla obyczajowości konnych wojowników w krajach łacińskiej Europy. Wybrana przez mnie siódemka składa się na pełny i spójny obraz rycerza doskonałego. Dalej spróbuję udowodnić, że Zawisza Czarny potrafił ucieleśnić każdą z nich. Cnoty rycerskie musiały być zharmonizowane, aby zapobiec niekorzystnej dominacji jednej z nich. W zbiorze cech rycerskiego bohatera wyróżnić można pary równoważących się przymiotów, z których każdy z osobna mógł być wynaturzeniem i zaprzeczeniem ideału. Przeciwwagą wierności była sprawiedliwość, pobożności – miłosierdzie, odwagi – roztropność, zapobiegliwości – hojność, itp. Wierność, nie moderowana przez sprawiedliwość, łatwo mogła się przerodzić w bezwzględność i okrucieństwo, a pobożność, nie wsparta miłością bliźniego, nie czyniła wiernego dobrym chrześcijaninem. I na odwrót – nie można było realizować sprawiedliwości bez dochowywania wierności władcy, prawom i obyczajom, a żadna jałmużna nie zastępowała żarliwej modlitwy.

więcej plików z tego folderu...

Zgłoś jeśli naruszono regulamin