Bocheński Jacek - Kaprysy starszego pana (2021).mobi
mugracz / Dokumenty / Literatura / Bocheński Jacek / Bocheński Jacek - Kaprysy starszego pana (2021).mobi
Pobierz
Inne foldery z plikami do pobrania
-
[Dramaty] -
[Serie] -
Atelier Improwizacji -
Bellamy Edward -
Benedykt -
Bezpieczeństwo, wywiad, kontrwywiad -
czeski -
Dehnel Jacek -
Encyklopedia Kościelna (1873-1933) -
Fantastyczne pióra -
Fantazmaty -
Fleszarowa-Muskat Stanisława -
Flota Narodowa (1928-1930) -
Gautier Théophile -
Głowacki Maciej -
Goethe Johann Wolfgang -
Goszczyński Seweryn -
Górski Konstanty -
Grimm Jacob i Wilhelm -
Grupa Wydawnicza Alpaka -
Hłasko Marek -
JaSkier -
Jókai Mór -
Konopnicka Maria -
Konwicki Tadeusz -
Kowerska Zofia -
Kozioł Urszula -
Lermina Jules -
Leśmian Bolesław -
Lipski Jan Józef -
Lot Polski -
Lubelska Biblioteka Staropolska. Series Nova -
Mendès Catulle -
Morcinek Gustaw -
Nieznaj Anna -
Ordonówna Hanka -
Perepeczko Andrzej -
Scenariusze filmowe 📽 -
Scott Sir Walter -
Sienkiewicz Henryk -
Słowniki -
Swift Jonathan -
Ścieżki wyobraźni -
Tripplin Teodor -
Ulanowski Tadeusz -
Wiśniowski Sygurd -
Zagórski Włodzimierz -
Zapomniane sny -
Żeleński Tadeusz -
Żeromski Stefan
Jacek Bocheński, ur. 29 VII 1926, Lwów, syn Tadeusza, pisarz;
1947 współredaktor „Pokolenia”, 1952–58 „Przeglądu Kulturalnego”, współzałożyciel (1976) i redaktor „Zapisu”; od 1997–99 prezes PEN-Clubu; autor prozy eseistycznej o charakterze historiozoficznej paraboli, akcentującej uniwersalizm dramatu władzy (Boski Juliusz 1961), zwłaszcza w konflikcie z racjami sztuki (Nazo poeta 1969), powieści Stan po zapaści (wyd. poza cenzurą 1987), opowiadań, m.in. Tabu (1965), Retro (1990), felietonów, reportaży z podróży, szkiców reportażowo-publicystycznych (Pożegnanie z panną Syngilu, albo Słoń a sprawa polska 1960, Krwawe specjały włoskie 1982).
1947 współredaktor „Pokolenia”, 1952–58 „Przeglądu Kulturalnego”, współzałożyciel (1976) i redaktor „Zapisu”; od 1997–99 prezes PEN-Clubu; autor prozy eseistycznej o charakterze historiozoficznej paraboli, akcentującej uniwersalizm dramatu władzy (Boski Juliusz 1961), zwłaszcza w konflikcie z racjami sztuki (Nazo poeta 1969), powieści Stan po zapaści (wyd. poza cenzurą 1987), opowiadań, m.in. Tabu (1965), Retro (1990), felietonów, reportaży z podróży, szkiców reportażowo-publicystycznych (Pożegnanie z panną Syngilu, albo Słoń a sprawa polska 1960, Krwawe specjały włoskie 1982).