Adamowicz Bogusław - Rapsod ludzkości (1901).pdf
mugracz / Dokumenty / Literatura / Adamowicz Bogusław / Adamowicz Bogusław - Rapsod ludzkości (1901).pdf
Pobierz
Inne foldery z plikami do pobrania
-
[Dramaty] -
[Serie] -
Atelier Improwizacji -
Bellamy Edward -
Benedykt -
Bezpieczeństwo, wywiad, kontrwywiad -
czeski -
Dehnel Jacek -
Encyklopedia Kościelna (1873-1933) -
Fantastyczne pióra -
Fantazmaty -
Fleszarowa-Muskat Stanisława -
Flota Narodowa (1928-1930) -
Gautier Théophile -
Głowacki Maciej -
Goethe Johann Wolfgang -
Goszczyński Seweryn -
Górski Konstanty -
Grimm Jacob i Wilhelm -
Grupa Wydawnicza Alpaka -
Hłasko Marek -
JaSkier -
Jókai Mór -
Konopnicka Maria -
Konwicki Tadeusz -
Kowerska Zofia -
Kozioł Urszula -
Lermina Jules -
Leśmian Bolesław -
Lipski Jan Józef -
Lot Polski -
Lubelska Biblioteka Staropolska. Series Nova -
Mendès Catulle -
Morcinek Gustaw -
Nieznaj Anna -
Ordonówna Hanka -
Perepeczko Andrzej -
Scenariusze filmowe 📽 -
Scott Sir Walter -
Sienkiewicz Henryk -
Słowniki -
Swift Jonathan -
Ścieżki wyobraźni -
Tripplin Teodor -
Ulanowski Tadeusz -
Wiśniowski Sygurd -
Zagórski Włodzimierz -
Zapomniane sny -
Żeleński Tadeusz -
Żeromski Stefan
Bogusław Adamowicz, pseud. Bogusław Korda, ur. 13 I 1870, Mińsk, zm. 1944, poeta, pisarz i malarz; modernistyczne poezje (Gra wyobraźni), powieści fantastyczne (W starym dworze), opowiadania.
Jego twórczość dzieli się na dwa odrębne nurty. Pierwszy skupia się na tematyce erotycznej o nekrofilskim, lekko satanicznym odcieniu,wynikający z inspiracji twórczością Edgara Allana Poego oraz młodopolskich zainteresowań skrajnościami, zboczeniami i zwyrodnieniami umysłu ludzkiego. Niszczycielska i chorobliwa żądza zaspokojenia seksualnego jest u Adamowicza tożsama z bergsonowskim élan vital, mimo iż poczucie sił życiowych czerpie w bliskości śmierci.
Drugi nurt poezji wliczał się (obok poezji T. Micińskiego i A. Langego) do nurtu kontynuującego i poddającego rozważaniom filozofię genezyjską J. Słowackiego. Adamowski był przy tym zwolennikiem relatywizmu historiozoficznego, jednocześnie (swoją wizją narodu oraz wrażliwością na krzywdę i spodlenie społeczne) zbliżając się raczej w stronę pozytywizmu niż Młodej Polski.
Krytycy dopatrywali się w poezji Adamowicza również kręgów inspiracji poezją Charlesa Baudelaire'a oraz Charlesa Leconte de Lisle'a.
Jego twórczość dzieli się na dwa odrębne nurty. Pierwszy skupia się na tematyce erotycznej o nekrofilskim, lekko satanicznym odcieniu,wynikający z inspiracji twórczością Edgara Allana Poego oraz młodopolskich zainteresowań skrajnościami, zboczeniami i zwyrodnieniami umysłu ludzkiego. Niszczycielska i chorobliwa żądza zaspokojenia seksualnego jest u Adamowicza tożsama z bergsonowskim élan vital, mimo iż poczucie sił życiowych czerpie w bliskości śmierci.
Drugi nurt poezji wliczał się (obok poezji T. Micińskiego i A. Langego) do nurtu kontynuującego i poddającego rozważaniom filozofię genezyjską J. Słowackiego. Adamowski był przy tym zwolennikiem relatywizmu historiozoficznego, jednocześnie (swoją wizją narodu oraz wrażliwością na krzywdę i spodlenie społeczne) zbliżając się raczej w stronę pozytywizmu niż Młodej Polski.
Krytycy dopatrywali się w poezji Adamowicza również kręgów inspiracji poezją Charlesa Baudelaire'a oraz Charlesa Leconte de Lisle'a.