Ogrody angielskie
Ogrody tworzone w stylu angielskim popularne są od XVIII wieku. Za głównych twórców tego stylu uważa się: W. Kent'a', L. Brown'a, W. Chambers'a. Nawiązują do naturalnych krajobrazów. Cechują je obecność skał, żywopłotów, bylin i „dzikich” krzaków. Ciekawą rzeczą jest, że w angielskich projektach wykorzystuje się duże donice i wazony, wijace się ścieżki, malownicze grupy drzew na rozległych łąkach, idylliczne stawy i zadziwiające panoramy z małą altaną-świątynią lub rzeźbą na kolumnie, po to, by ogród sztucznie nawiązywał do przeszłości. Ogród angielski to jednak przede wszystkim skupisko starannie dobranych kęp roślin wysokich i długowiecznych, sporadycznie zdarzają się kolorowo kwitnące byliny. Ogród ten charakteryzują rabaty kwiatowe w kolorach różu, bieli. Anglicy bardzo lubią pnącza oplatające altany, pergole a nawet rzeźby, np. bluszcze, powojniki, pnące róże i kwitnące wisterie. Dodaje to romantycznego charakteru ogrodowi.
Posiadając mały ogród i chcąc zaprojektować go w stylu angielskim należy zrobić to z pomysłem. Trzeba posadzić w jednym miejscu wiele różnych roślin które lubimy, od jednorocznych, cebulowych i bylin po drzewa i krzewy, koniecznie róże. Aby nie narazić ich na przemrożenie, średnio odporne gatunki roślin sadzi się dopiero wczesnym latem, zaś te odporniejsze można wcześniej. Rośliny cebulowe które pięknie współgrałyby z zielonymi rabatami i urozmaicałyby ich kolorystykę to kosaćce (irysy), astry jesienne, narcyzy trąbkowate, żonkile, pachnące odcieniach żółci, oraz lilie rosnące w zacienionym przez inne kwiaty miejscu.
Aby móc co roku cieszyć się innymi kolorami kwiatów, trzeba kupić rośliny jednoroczne, to rozwiązanie dla osób lubiących zmiany oraz jaskrawe kolory. Aby stworzyć piękny, kolorowy ogród potrzeba tylko kilku paczek nasion. Nie powinno się jednak wysiewać ich, gdy gleba nie będzie wystarczająco ciepła, ani zbyt wilgotna, wtedy nie wykiełkują lub zgniją. Charakterystyczne są tu słoneczniki zwyczajne, posiadające żółte płatki i purpurowe lub brązowe środki kwiatów. Warto pomyśleć o kwiatach limnantes Douglasa, o białych (beżowych, kremowych), żółtych kolorach, a także o miłku jesiennym, który ma piękne ciemnoczerwone płatki korony i czarny środek, osiąga wysokość nawet do 50 cm. Rabaty angielskie są komponowane z przemyślaną ideą, gdzie wyższe gatunki tworzą tło schodząc coraz niżej w mniejsze formy roślinności.
Ogród zaprojektowany w stylu angielskim ma charakter nastrojowo-sentymentalny, służący zachwytowi i spędzaniu w nim przyjemnych chwil.
Angielski ogród to miejsce, które gospodarzom i gościom zapewnia komfort i pozwala zachować poczucie prywatności, niczym ładnie urządzone i przytulne pokoje w domu. Anglicy naprawdę dbają o swoje ogródki i to widać już na pierwszy rzut oka.
Przestrzeń nawet niewielkiego ogrodu dzielona jest na odrębne kameralne wnętrza odgraniczone żywopłotami lub trejażami. Każde z nich można zaprojektować inaczej - przy domu zwykle stosuje się układ geometryczny, zaś nieco dalej zupełnie nieformalny, z naturalistycznymi rabatami. Niezbędnym elementem zakątków wypoczynkowych są wygodne stylowe meble. Ważne są także dekoracje: kompozycje z roślin doniczkowych w estetycznych, dopasowanych do charakteru wnętrza pojemnikach, kamienne, drewniane lub żeliwne detale, ujęcia wody. W wielu angielskich ogrodach ustawia się rzeźby.
z chomika grawaw57
Zarówno ruch jak i styl edwardiański powstały pod koniec XIX wieku, pod wpływem silnej krytyki stylizowanych, geometrycznych form ogrodowych, oraz chęci powrotu do tego co naturalne i zakorzenoine w tradycji. Formalne tarasy, schody i murki "łagodzone" były delikatnością rabat kwiatowych i smukłymi drzewami. Taki motyw roślinny propagował angielski ruch Arts and Crafts, oraz styl edwardiański, dzisiaj określany jako wiejski. Wywodzi się z bogatej tracycji wielu stuleci tradycyjnego angielskiego ogrodnictwa. Ogrody Arts&Crafts inspirowane średniowiecznym formalizmem i sztuką ogrodową włoskiego renesansu, przywracały znaczenie staroświeckim kwiatom i metodom uprawy, podkreślając prostotę kompozycji, wykorzystanie miejscowych materiałów, zastosowanie roślin odpornych na warunki atmosferyczne, oraz poszanowanie natury. Mieszanka mrozoodpornych krzewów, bylin i roślin cebulowych obsadzana była w prosty, naturalistyczny sposób, aby nie demonstrować bogactwa właściciela posesji.
I to właśnie ten styl uznawany jest za największy ideał angielskiej sztuki ogrodowej.
W nostatalgicznych angielskich ogrodach znajdziemy wpływy włoskie, japońskie a nawet hiszpańskie.
Najczęściej jest to ogród otwarty traktujaący przestrzeń wokół domu jako jego przedłużenie, otoczony jedynie niskimi murkami z cegły i kamienia. Trawnik ocieniony charakterystycznymi różanymi rabatami z dużą ilością bylin i ziół. Rośliny naturalnie rozsiewają się po rabatach, tworząc wrażenie swobody i dzikości.
Charakterystyczne dla nurtu są płyty tarasowe poprzerastane trawą, oraz rabaty bylinowe. Cechuje się doskonałym połączeniem geometrycznej konstrukcji ogrodów z miękkością plam roślinnych.
z chomika grawaw57
Dla Anglików ogród jest przedłużeniem domu i służy za miejsce relaksu i przyjmowania gości, pamiętajmy więc koniecznie o wygodnych fotelach oraz stoliku, ustawmy też rzeźby, ciekawe donice, ławeczki- wszystko lekko nadgryzione zębem czasu- pasujące do nostalgicznego stylu.
Podsumowując - ogród powinien wtapiać się w naturalny krajobraz i historię miejsca w którym powstał.
z chomika grawaw57
Ogrody w stylu angielskim mają sprawiać wrażenie całkowitej naturalności, często przypadkowości. Nazywamy jest mianem „dzikiego ogrodu”.
Charakterystyczne dla ogrodów angielskich są grube powyginane drzewa, malownicze ścieżki. Bardzo ważne staje się zastosowanie wszelkich roślin pnących oraz dzikich roślin. Ten dokładnie zaplanowany chaos ma być symbolem nieprzewidywalności, romantyczności, tajemniczości czy nawet strachu.
Projektując ogród w stylu angielskim powinniśmy przestrzegać kilku zasad, jakimi ogród ten się charakteryzuje:
- stosujmy naturalne formy roślin;
- zalecane jest tworzenie nieregularnych grup drzew i krzewów;
- plan całego założenia powinien być nieregularny, asymetryczny i swobodny;
- ogrody powinny być tajemnicze;
- stosujmy faliste, malownicze ścieżki;
- wszelkie rzeźby czy elementy małej architektury ogrodowej (np. altany) lokujmy przypadkowo;
W ogrodach angielskich wskazane jest wykorzystywanie nierówności, zbiorników wodnych, rzek itp. Możemy projektować łąki kwietne składające się z ogromnych ilości bylin, kwiatów jednorocznych i dwuletnich, traw oraz ziół. Urozmaiceniem są rzeźby, ruiny, wazony. Popularne staje się tworzenie różanych, tajemniczych zakątków. Powinniśmy unikać formowanych roślin oraz takich o naturalnych regularnych pokrojach.
Często w ogrodach w stylu angielskim korzystamy z elementów ogrodów sensorycznych. Projektujemy i wprowadzamy elementy, które pobudzą nasze zmysły oraz wprowadzą odpowiedni nastrój.
Dominującymi roślinami są gatunki bylin, traw, ziół, roślin jednorocznych, dwuletnich oraz krzewy i drzewa liściaste. Wprowadzamy także niewielką ilość gatunków iglastych.
z chomika grawaw57
Romantyczne róże wśród bylin
Różane pnącza rozpięte na pergolach, przęsłach altan i kolumnach ganków stały się (obok bluszczu) ikoną ogrodu angielskiego. Przejąwszy od Francuzów pasję uprawy róż, Brytyjczycy szybko stali się ich znakomitymi hodowcami. Słynne na całym świecie klimbingi, ramblery czy róże rabatowe najbardziej zasłużonego hodowcy Davida Austine'a to powód do dumy i jeden z bardziej znanych angielskich towarów eksportowych. Charakterystyczne, że w odróżnieniu od francuskich i niemieckich ogrodów różanych na Wyspach sadzi się je na wielogatunkowych rabatach, pośród bylin i roślin jednorocznych, jako element harmonijnej kompozycji. Co tu dużo mówić - angielski ogród bez róż się nie obejdzie.
z chomika grawaw57
Wielkość ogrodu i nakład pracy:
-odród mały, lub średniej wielkości;
-niezbyt trudny ale pracochłonny w realizacji ze względu na niezliczona ilość roślin i elementów;
-niewielki nakład pracy w utrzymanie ogrodu: głównie wycinanie przekwitłych kwiatostanów, usuwanie chwastów, spulchnianie gleby.
z chomika grawaw57
Perfekcyjny zielony kobierzec
Dobrze utrzymany trawnik jest dumą angielskiego ogrodnika. Jednak nie ma co ukrywać - taki trawnik oznacza zawsze ciężką pracę: podlewanie, nawożenie, koszenie, wertykulację, napowietrzanie, odchwaszczanie i tak w kółko przez cały rok. A jednak Anglicy uważają, że wart jest nawet tak wielkich poświęceń. Anegdota powiada, że dorodny trawnik wymaga co najmniej 300 lat pielęgnacji. Ale przez kilkaset lat angielscy ogrodnicy posiedli wiedzę o tym, że równie ważne jest miejsce. Nie może być usytuowany w cieniu, bo ładna trawa na nim nie urośnie pomimo największych wysiłków. Trzeba dla niego wybrać miejsce słoneczne, oświetlone co najmniej przez pół dnia.
z chomika grawaw57
Wspaniałe bylinowe rabaty
Angielskie rabaty są prawdziwymi dziełami sztuki. Wiele osób uważa, że nie byłyby tak okazałe, gdyby nie łagodny wyspiarski klimat. Jest w tym trochę prawdy, bo stosunkowo ciepłe zimy i duże opady ułatwiają uprawę roślin, ale swój reprezentacyjny wygląd rabaty zawdzięczają przede wszystkim ogromnej wiedzy angielskich ogrodników. W ich kompozycjach ważne jest nie tylko zestawianie gatunków ze względu na walory estetyczne (pokrój, wysokość, czas kwitnienia, barwę kwiatów i liści). Duży nacisk Anglicy kładą również na taki dobór roślin, by wszystkim zapewnić optymalne warunki wegetacji. Jeśli zaś chodzi o samą kompozycję, to stosowane są układy amfiteatralne i bardziej naturalistyczne. W tych pierwszych stopniuje się wysokość roślin: najwyższe byliny sadzone są z tyłu rabaty, najniższe - z przodu. W układach naturalistycznych pomiędzy niższymi roślinami sadzone są pojedyncze grupy wysokich bylin, a gatunki dobiera się w taki sposób, aby w tym samym czasie kwitło kilka roślin, tworząc piękne zestawienia barwne. Od czasów Gertrudy Jekyll Anglicy są przywiązani do nasadzeń monochromatycznych, w których operuje się odcieniami jednego koloru. Niezależnie od układu angielskie rabaty wyglądają naturalnie, tak jakby rośliny same się tam wysiewały. Ale nie dajmy się zwieść pozorom: w tej naturalności nie ma niczego przypadkowego.
z chomika grawaw57
Ogrody edwardiańskie - kwintesencja angielskiego stylu
Gdy na tron wstąpił syn królowej Wiktorii Edward VII, w modzie ogrodowej zapanowała secesja. Ruch Arts & Craft postulował powrót do natury. Teoretyczne podstawy projektowania ogrodów w duchu Arts & Craft opracowała Gertrude Jekyll. Lansowała malowniczość: swobodę w nasadzeniach roślin i stosowanie gatunków zgodnych z siedliskiem. To od niej wywodzi się naturalistyczny styl ogrodowy. Uwielbiała pierwiosnki i kosaćce, lawendę, słoneczniki, różane bramy i pnącza porastające ceglane ściany. Stworzyła nowy kanon łączenia kolorów - wymieszane barwy miały migotać w oczach widza.
Współpracownikiem Gertrudy Jekyll był młody architekt Edwin Lutyens. Razem stworzyli styl, który stał się popularny na całym niemalże świecie i do tej pory znajduje naśladowców. Powszechnie taki właśnie styl projektowania ogrodów nazywany jest angielskim.
Poza doborem roślin wyróżnikiem stylu edwardiańskiego jest swoboda. Rośliny celowo sadzono tak, aby wyłamywały się spod kontroli - przerastały fugi murów, wchodziły na ścieżki, rozsiewały się w nieoczekiwanych miejscach. Mała architektura ogrodowa była nad wyraz skromna: proste geometrycznie wytyczone murki oporowe i obrzeża rabat, tonące w zieleni schodki. Natomiast, jak na wiejski ogród przystało, bardzo często stosowano detale drewniane.
z chomika grawaw57
Rośliny:
- tradycyjne angielskie dęby i buki, lub romantycznie zwieszające gałęzie wierzby, sadzone jako pojedyńcze okazy;
- niewysokie drzewa i krzewy traktowane jako tło dla rabat bylinowych: bukszpan , trzmielina , ostrokrzew, berberys, mahonia,
lilak, śnieguliczka, budleja, jaśminowiec, klon palmowy, wiśnia i śliwa ozdobna;
- pnącza swobodnie wspinajace się na kamienne murki i na ściany budynków:
powojniki, bluczcze i winobluszcze, przy podporach pnace róże, glicynie;
- grupowo sadzone krzewy kwitnące: rododendrony i azalie; oraz róże, róże, róże....
- byliny, zioła i rośliny kwitnące: naparstnica, lilie, czosnek ozdobny, dzwonki, floksy, nachyłki,margerytki, jeżówki, czrnuszki,
lawenda, kocimiętka, szałwia, nagietek, geranium, stokrotki, bratek, maki, trawy ozdobne, irysy;
- rośliny okrywowe jak barwinek, prymulki,zatrwian, rośliny cebulowe.
z chomika grawaw57
Anglicy to naród, który pasjonuje się ogrodnictwem od pokoleń, a co najmniej od czasów królowej Wiktorii. Pojawiło się wówczas bardzo dużo popularnych książek i czasopism traktujących o sztuce ogrodowej dostępnych dla coraz liczniejszej grupy czytelników. Ogrodnicy zafascynowani egzotyką sprowadzali niezwykłe okazy roślin z całego świata. W ten sposób przybyły do Anglii m. in. daglezje, araukarie i srebrne świerki. Zamorskie cuda chętnie sadzono w parkach i ogrodach, choć nie zawsze tam pasowały. Do dziś na przedmieściach Londynu rosną ogromne cedry himalajskie czy araukarie, które pamiętają czasy królowej Wiktorii.
Apogeum świetności osiągnęły angielskie ogrody za czasów króla Edwarda VII, syna Wiktorii. Do dziś ogrody edwardiańskie uważane są za wzór do naśladowania nie tylko w Wielkiej Brytanii. Ogrodnictwo spopularyzowane ponad sto lat temu stało się narodową pasją Anglików. Prawie połowa mieszkańców Wysp Brytyjskich deklaruje, że jest to ich hobby. Warto zatem podpatrzeć, jak te ogrody wyglądają.
z chomika grawaw57
Ogrody tego rodzaju to w szczególności dokładnie dobrane kępy roślin wysokich, długowiecznych oraz kwitnących bylin. Często znajdują się tam kwiaty różowe, fioletowe, białe, żółte.
Anglicy lubią też pnącza, bluszcze, które oplatają altanki, pergole i rzeźby, na przykład powojniki, pnące róże. To wszystko nadaje romantyczny charakter ogrodom angielskim. W ogrodzie angielskim można posadzić rośliny jednoroczne, cebulowe, byliny, drzewa, krzewy i koniecznie róże. Średnio odporne na mrozy rośliny można sadzić wczesnym latem, a odporniejsze wcześniej.
Do ogrodów angielskich bardzo pasują też irysy, astry, narcyzy, żonkile, lilie, słoneczniki. Rabaty angielskie mogą być komponowane w takich formach, w których wyższe gatunki roślin tworzą tło dla roślin niżej rosnących. Ogród angielski powinien być naturalnie dopasowany do miejsca, w którym jest zakładany.
z chomika grawaw57
Ogród w stylu angielskim:
Ogród angielski
Popularny od XVIII w. zrywający ze sztucznością i rygorami ogrodów barokowych, nawiązujący do naturalnych ogrodów krajobrazowych. Miał charakter nastrojowo-sentymentalny z elementami architektury sztucznie nawiązującej do przeszłości, np. sztuczne ruiny, obeliski, świątynie, niby gotyckie lub antyczne budowle. Ogrodnicy wykorzystywali naturalne warunki miejsca, w którym zakładali ogród. Unikali też płotów oraz parkanów. Zamiast sztucznych ogrodzeń pojawiły się skały, żywopłoty oraz strumienie. Ogród w stylu angielskim to przede wszystkim duży wypielęgnowany trawnik, rozległe rabaty kwiatowe w kolorach różu, bieli i fioletu, obficie kwitnące drzewa, a wszystko jakby stworzone ręką natury. Styl angielski to także romantyczne elementy architektoniczne w ogrodzie, nie wpraszajace się swą formą na pierwszy plan scenerii, np. kuta ławeczka przy starej gruszy, kamienny murek przy rabacie, rzeźba w zaroślach z bluszczu. Charakterystyczne dla tego stylu są również wszelkiego rodzaju pnącza oplatające altany i pergole, np. kwitnące wisterie, powojniki i pnące róże. Romantyczności i tajemniczości dodają też bluszcze obficie pnące się po murach i ogrodzeniach. W przeciwieństwie do francuskiego geometrycznego ogrodu styl angielski odrzucał szablonową, sztuczną regularność i linie proste, nawiązując do wyglądu najbliższej okolicy. Angielski ogród naśladował naturalny krajobraz i kładł nacisk na asymetrię, malowniczość, nieregularność i swobodę. Wzbogacony o wpływy chińskie, od końca XVIII w. rozpowszechnił się w całej Europie, wywierając dominujący wpływ na ogrody romantyczne. Za głównych twórców uważa się: W. Kent'a', L. Brown'a, W. Chambers'a. Najbardziej znane ogrody tego stylu znajdują się w Angli.
z chomika grawaw57
Najważniejsze elementy:
- granice ogrodu wytyczją stare murki i drewniane płotki.
-"różane bramy" obsadzone na pergolach zapraszają do wejścia do ogrodu;
- ściany budynków i ogrodzenia pokrywają pnącza;
-charakterystyczne dla angielskiej architekrury: biegnące dookoła domu i ogrodu wąskie ścieżki i alejki wyłożone starą cegłą lub naturalnymi kamieniami, kwiaty powinny "zalewać" ścieżki tak aby spacerujący mieli wrażenie bliskiego kontaktu z przyrodą;
- ukryte wśród roślinności altany i ławki pozwolą na bliski kontakt z przyrodą;
- ścienne fontanny i zdroje ukryte wśród roślin podkreślą sentymentalny charakter ogrodu;
- dodatkową atrakcją może być niewielki zbiornik wodny, wtopiony w otoczenie; przedzielony kamiennym mostkiem, porośnięty rzęsą i liliami wodnymi i otoczony roślinami odpowiednimi do miejsc podmokłych(kosaciec, bergenia, wierzba płacząca);
- ogromna liczba roślin ozdobnych oraz kwiatów, rosnących na piętrowo ukształtowanych rabatach bylinowych;
- rzeźby, meble i ozdoby to rękodzieło z drewna, metalu kamienia wykonane w tradycyjnym angielskim stylu;
- materiały na ścieżki i murki : postarzany sztucznie kamień i cegła o charakterze zabytkowym, podkłady kolejowe, pnie drzew;
- nasadzenia piętrowe: od tyłu sadzimy najwyższe rośliny, najniższe z przodu, pomiędzy- pojedyńcze wysokie byliny, rośliny najlepiej dobierać parami tak aby kwitły w tym samym okresie.
z chomika grawaw57
- Pobierz folder
Zachomikuj folder
Foldery
2
2
Chomikowe rozmowy
Pokaż wszystkie
Pokaż ostatnie
Pozdrawiam,
Strefa_Usmiechu 
Witam i zapraszam - U mnie sporo rzeczy, których nie znajdziesz nigdzie indziej 
Zaprzyjaźnione i polecane chomiki (99)
