Dwa razy ta sama opera twórcy czeskiej opery narodowej, ale jednak nie ta sama...
_________________________________________________________
Opera w 3 aktach.

Muzyka: Bedřich Smetana

Libretto: Karel Sabina

Praski Chór Filharmoniczny i Czeska Orkiestra Filharmoniczna.

Dyrygent: Zdenek Kosler

Rejestracja spektaklu - 1981 r

Opera w języku czeskim + plik z czeskimi napisami.
__________________________________________
Bedrich (Fryderyk) (Friedrich) Smetana - Sprzedana narzeczona (Prodaná nevesta)(Die verkaufte Braut).

Przedstawienie operowe w wykonaniu artystów i chóru Wiedeńskiej Opery Narodowej.

Nagranie z 1982 roku.

Język niemiecki.

Podfolder - Opery spoza kolekcji.

zachomikowany

1,37 GB
18 sty 19 19:14

Sprzedana narzeczona (Prodaná nevesta).avi

Opera - Sprzedana narzeczona Prodan nevesta.avi

Muzyka: Bedřich Smetana
Libretto: Karel Sabina
Premiera: Praga

Opera komiczna w trzech aktach. Akcja rozgrywa się na wsi czeskiej, w XIX wieku. Akt I Do rodzinnej wsi wraca syn bogatego gospodarza Tobiasza Michy – Jenik. Do opuszczenia domu zmusiły go przed laty intrygi macochy. Był wówczas dzieckiem, toteż teraz nikt go nie poznaje. Jenik zakochuje się z wzajemnością w Marzence, córce wieśniaka Kruszyny. Jest właśnie dzień świąteczny. Na placu przed gospodą zbierają się wieśniacy w odświętnych strojach. Zjawia się Marzenka, która mówi Jenikowi, że jej rodzice chcą bogatego zięcia, więc nie zgodzą się na ich małżeństwo. Nadchodzą rodzice Marzenki i swat Kecal. Na męża dla Marzenki proponuje on Waszka, syna Tobiasza Michy. Kruszyna skłonny jest przyjąć Waszka na zięcia. Tymczasem Kecal, licząc na dobrą zapłatę od Michy, zataił fakt, iż Waszek jest niedorozwiniętym umysłowo jąkałą. Kruszyna postanawia dać odstępne Jenikowi, byle wyrzekł się Marzenki. Kecal podejmuje się wyswatać Jenika. Z gospody wychodzi tłum wieśniaków i rozpoczyna się zabawa. Akt II Młodzież wiejska tańczy przed gospodą furianta. Po chwili ukazuje się jąkała Waszek. Marzenka tłumaczy mu, że kocha innego. Waszek postanawia zaniechać starań o jej rękę. Z kolei do karczmy wkracza Kecal z Jenikiem. Swat proponuje młodzieńcowi wysoką sumę za zrzeczenie się wszelkich praw do Marzenki. Jenik zgadza się pod warunkiem, że Marzenka wyjdzie za mąż tylko za syna Tobiasza Michy. „Daję na to moje słowo” - powiada Kecal, przekonany, że idzie o Waszka. Ponieważ nikt nie zna prawdy, postępek Jenika budzi oburzenie. Akt III Do wioski przybywa trupa komediantów. Waszek traci głowę dla tancerki Esmeraldy, która obiecuje mu wzajemność, jeśli zastapi pijanego aktora w roli niedźwiedzia. Waszek zgadza się. Zjawia się zrozpaczona Marzenka, która od rodziców i swata dowiedziała się, że Jenik sprzedał ją za 300 guldenów. Jenik w kilku słowach tłumaczy jej swoje postępowanie. Rozpoczyna się przedstawienie. Wszyscy bawią się doskonale, aż do chwili, gdy przebrany za niedźwiedzia Waszek rzuca się do ucieczki na widok Marzenki. Występ w trupie komediantów ośmiesza go. Kruszyna nie chce więcej słyszeć o takim zięciu. Wówczas Jenik wyjaśnia wszystkim, że jest synem Tobiasza Michy. Znaczy to, że sprzedał Marzenkę samemu sobie. Zadowoleni rodzice Marzenki błogosławią młodej parze. (Streszczenie libretta według "Przewodnika operowego" J. Kańskiego)

zachomikowany

47 KB
18 sty 19 19:14

Sprzedana narzeczona (Prodaná nevesta).txt

Napisy do opery w języku czeskim.

zachomikowany

2,19 GB
18 sty 19 19:14

Sprzedana narzeczona (Prodaná nevesta) (Die verkau fte Braut).avi

Opera - Sprzedana narzeczona Prodan nevesta Die verkaufte Braut.avi

Bedrich (Fryderyk) (Friedrich) Smetana - Sprzedana narzeczona (Prodaná nevesta)(Die verkaufte Braut).

Przedstawienie operowe w wykonaniu artystów i chóru Wiedeńskiej Opery Narodowej.

Nagranie z 1982 roku.

Język niemiecki.

zachomikowany

1,24 GB
18 sty 19 19:14

Otello.avi

Verdi Giuseppe - Otello

Rok nagrania :1974

czas trwania: 141 min

Cypr. Koniec XV wieku. Otello (Jon Vickers), mauretański dowódca w służbie Wenecji, za namową obłudnego Jagona (Peter Glossop) posądza ukochaną żonę o zdradę.
W szale zazdrości dusi ją. Wkrótce okazuje się, że popełnił fatalną pomyłkę. Postanawia popełnić samobójstwo. Prezentowana inscenizacja "Otella" dokonana przez
Herberta von Karajana, wybitnego austriackiego dyrygenta, została pierwotnie przygotowana na festiwal w Salzburgu. Karajan umiejętnie podkreślił walory muzyczne
i śpiewacze dzieła. Imponująca rozmachem scenografia i piękne kostiumy dopełniają całości.

reżyseria: Herbert von Karajan

obsada:
Jon Vickers (Otello)
Mirella Freni (Desdemona)
Peter Glossop (Jagon)
Aldo Bottion (Kasjo)
Stefania Malagu (Emilia)
Michel Senechal (Rodrygo)
Jose van Dam (Lodovico)
Mario Macchi (Montano)

napisy wgrane

zachomikowany

1,21 GB
18 sty 19 19:14

Nabucco.avi

Monumentalne widowisko plenerowe - konie, rydwany, autentyczne ruiny, kaskaderzy, gromy, blyskawice, bajkowe efekty swietlne itp.

Nagranie - 2000 r.

Nabucco (skrót od Nabucodonosor - pol. Nabuchodonozor) – opera w czterech aktach Giuseppe Verdiego, wystawiona po raz pierwszy w La Scali 9 marca 1842 roku.

Twórca libretta Temistocle Solera umieścił akcję w Jerozolimie i Babilonie około roku 587 p.n.e.. Tytułowy Nabuchodonozor podbija Judeę. Perypetie sercowe córek króla i walki stronnictw dworskich o wpływy, są tłem dla przedstawienia wydarzeń będących początkiem "niewoli babilońskiej" Żydów. Mediolańska publiczność, rozemocjonowana dodatkowo wspaniałą, momentami podniosłą muzyką, odniosła opowiadaną historię do ówczesnej sytuacji politycznej panującej we Włoszech. Burzliwe demonstracje na ulicach miasta spowodowały, że okupacyjne władze austriackie zakazały wystawiania opery na kontrolowanych przez siebie terenach.

Junge Philarmonie Wien
Honved-Ensemble Budapest chorus
Dyrygent - Michael Lessky
Dyrekcja - Wolfgang Werner

Wystepuja
Nabucco - Walter Donati
Abigail - Galiana Kalinina
Zachairias - Alessandro Teliga
Fenena - Malgozata Walewska
Ismael - Michail Agafonov
Oberpriester -Peter Daaliysky
Abdallo - Siegfried Verhovnig
Anna - Susanna Fülöp

zachomikowany

2,18 GB
18 sty 19 19:14

Lakme - Leo Delibes.avi

Akcja rozgrywa się w Indiach, za panowania królowej Wiktorii. Akt I Stary kapłan, Nilakantha, wraz z tłumem wiernych zanosi modły do Brahmy. Po nabożeństwie wyrusza do miasta, powierzając Hadżiemu i Mallice swą córkę Lakme. Lakme wraz z Malliką biegną do lasu zrywać kwiaty. Tymczasem do świątyni zbliża się grupa angielskich turystów: dwie młode panny Ellen i Róża, ich guwernantka Miss Bentson oraz oficerowie, Gerald i Fryderyk. Wiedząc, że gaj wokół świątyni jest poświęcony hinduskiemu bogowi, turyści trzymają się z dala i tylko ciekawie zaglądają do środka. Gerald, urodzony artysta, odrysowuje w notesie klejnoty Lakme, które zostały przed ołtarzem. Wracają dziewczęta. Gerald zachwyca się urodą Lakme. Nie panując nad sobą, wybiega z ukrycia i w gorących słowach wyznaje jej swe uczucia. W sercu zaskoczonej dziewczyny budzi się miłość do przystojnego oficera, choć wie, że nie wolno jej kochać Anglika. Powraca Nilakantha z Hindusami. Gerald, który wtargnął na poświęcony obszar chce szybko uciec, lecz zostaje zauważony. Hindusi przysięgają mu krwawą zemstę. Akt II W dzień świąteczny w mieście panuje gwar i ruch. W kawiarni zasiadają angielscy turyści. Wśród tancerzy i tancerek zjawia się Lakme oraz przebrany za żebraka Nilakantha. Każe córce śpiewać starą hinduską legendę o dziewczynie z kasty pariasów. W ten sposób chce zwabić cudzoziemca, który dopuścił się świętokradztwa. Gerald, usłyszawszy śpiew Lakme, podbiega do niej. Odtąd śledzą go Hindusi i w dogodnym momencie, podczas procesji, cios sztyletu dosięga młodego oficera. Sprawcy uciekają, zaś wierny służący, Hadżi, sam zakochany w Lakme, pomaga jej ocalić rannego. Akt III W chatce skrytej w lesie Lakme pielęgnuje Geralda. Z oddali słychać śpiewy - to zakochani podążają do świętego źródła. Lakme nakłania Geralda, aby wraz z nią napił się wody z owej krynicy, co jest równe zaślubinom i chroni przed zemstą Hindusów. Gerald zgadza się, lecz gdy Lakme wychodzi, zjawia się Fryderyk. Przypomina Geraldowi o obowiązku wobec ojczyzny. Gerald jest w rozterce. Spostrzega to wracająca Lakme. Widząc, że traci ukochanego, zażywa truciznę. Odgłosy żołnierskich trąbek wzywają Geralda, aby wracał do swoich. Młodzieniec waha się, lecz przyjmuje z rąk umierającej Lakme czarę ze świętą wodą. Wchodzi mściwy Nilakantha. Widząc szczerą rozpacz Geralda, odrzuca sztylet. Mimo śmierci córki, Nilakantha składa dzięki Brahmie, że nie pozwolił Lakme związać się z cudzoziemcem. (Streszczenie libretta według "Przewodnika operowego" J. Kańskiego)

zachomikowany

72 KB
18 sty 19 19:14

Lakme.jpeg

Przepiękna opera Leo Delibesa w wykonaniu chóru i artystów Australijskiej Opery w Sydney.

Wykonawcy zamieszczeni są na zdjęciu...

Dodam tylko, że tytułową partię od ponad 30 lat wykonuje legendarna primadonna Joan Sutherland.

Orkiestrę poprowadził Richard Bonynge - wieloletni dyrektor Australijskiej Opery w Sydney (prywatnie mąż Sutherland).

Podfolder - Opery spoza kolekcji

zachomikowany

44 KB
18 sty 19 19:14

Koronacja Poppei.txt

zachomikowany

1,16 GB
18 sty 19 19:14

Koronacja Poppei.avi

zachomikowany

1,43 GB
18 sty 19 19:14

Kniaź Igor (Князь Игорь).avi

Kniaz Igor - Aleksander Borodin

Mariinsky Theatre in St. Petersburg, Russia
Kirov Orchestra, St Petersburg
Kirov Opera & Ballet
Cond. Valery Gergiev

Polskie napisy wgrane

Kniaź Igor (Князь Игорь, w Polsce znana też pod tytułem Książę Igor) – czteroaktowa opera z muzyką i librettem napisanymi przez Aleksandra Borodina.

Kniaź Igor należy do kluczowych dzieł opery rosyjskiej, jednak poza granicami Rosji nie zdobył podobnej sławy. Pierwszym czynnikiem utrudniającym jego wystawianie poza Rosją był język libretta; tłumaczenie na włoski (jak i angielski lub niemiecki) nie sprawdzało się. Innym powodem zagranicznej porażki dzieła jest fakt jej niedokończenia przez kompozytora; mimo starań Głazunowa i Rimskiego-Korsakowa, opera pozostaje statyczna, zaś jej kolejne sceny nie są wyraźnie powiązane. Jest to rezultat tego, że Borodin opracowywał libretto w miarę komponowania kolejnych części opery, nie miał jego całościowej wizji. Doprowadziło to nawet do tego, że w niektórych realizacjach opery całkowicie wycina się całe jej fragmenty, czy nawet rezygnuje z III aktu. Obecnie równolegle z kolejnością aktów zaproponowaną przez Rimskiego-Korsakowa pojawia się też wersja podawana jako oryginalny zamysł Borodina.

Nikolai Putilin, Galina Gorchakova, Evgeny Akimov, Sergey Aleksashkin, Vladimir Vaneev, Olga Borodina

zachomikowany

0,89 GB
18 sty 19 19:14

Halka - wersja skrócona.avi

zachomikowany

29 KB
18 sty 19 19:14

HALKA.txt

zachomikowany

1,07 GB
18 sty 19 19:14

HALKA.avi

zachomikowany

59 KB
18 sty 19 19:14

Hagith.jpg

Okładka do wydania dvd

zachomikowany

18 KB
18 sty 19 19:14

Hagith polski.txt

zachomikowany

700,0 MB
18 sty 19 19:14

Karol Szymanowski - Hagith.avi

Pierwsze szkice jednoaktowej opery "Hagith", dedykowanej księciu Władysławowi Lubomirskiemu, który sam dostarczył kompozytorowi libretto autorstwa swego przyjaciela, wiedeńskiego pisarza Felixa Dörmanna, pochodzą z 1912 roku. Partyturę całego dzieła ukończył Karol Szymanowski w październiku 1913 roku. Prapremiera opery odbyła się jednak dopiero dziewięć lat później - 13 maja 1922 roku w Teatrze Wielkim w Warszawie, z Marią Mokrzycką, Ignacym Dygasem i Stanisławem Gruszczyńskim w roli solistów oraz Emilem Młynarskim jako dyrygentem.

Libretto: Strudzony życiem, Stary Król nie chce umierać. Lekarz i arcykapłan pragną go utrzymać przez ofiarę z młodego dziewczęcia, które grzałoby go swym ciepłem i oddało życie za niego. Ale stary król nie wierzy nikomu i wszędzie dopatruje się zdrady. Wbrew jego woli koronowano na króla właśnie jego syna. Z gniewem słucha starzec radosnych okrzyków ludu. Gdy przychodzi do niego syn, stary skazuje go na wygnanie. Wieczorem do sypialni Starego Króla wchodzi Hagith, dziewczyna przeznaczona na ofiarę i spotyka Młodego Króla, którego kocha. Widywała go codziennie, gdy koło jej domku przechodził do gaju oliwnego. Arcykapłan ostrzega Hagith, że jeśli nie ulegnie Staremu Królowi zostanie ukamienowana. Arcykapłan i Lekarz odchodzą. Stary Król usiłuje zjednać sobie Hagith, ale ona mówi mu, że go nienawidzi, a kocha Młodego Króla, któremu chce oddać swoje życie. W czasie tej rozmowy Stary Król unosi się gniewem i umiera. Wtedy Hagith wybiega na taras i obwieszcza ludowi, że Stary Król nie żyje. Arcykapłan przekonany, że to Hagith go zabiła, skazuje ją na ukamienowanie. Młody Król chce jej bronić, ale jest już za późno. (Treść libretta przytoczona za "Przewodnikiem Operowym" Karola Stromengera)

zachomikowany

41 KB
18 sty 19 19:14

Fidelio.txt

zachomikowany

1,00 GB
18 sty 19 19:14

Fidelio.avi

zachomikowany

1,37 GB
18 sty 19 19:14

Don Pasquale.avi

zachomikowany

1,37 GB
18 sty 19 19:14

Diabły z Loudun.avi

Diabły z Loudun - Krzysztof Penderecki
DIE TEUFEL VON LOUDON

Hamburg Philharmonic State Orchestra
Dyryguje - Marek Janowski

Diabły z Loudun to pierwsza w karierze opera Krzysztofa Pendereckiego. Napisana na zamówienie Opery w Hamburgu, gdzie mała premierę w roku 1969. Od tego czasu dzieło to było wiele razy wykonywane, transmitowane przez radio, telewizję i wydawane na płytach.
Libretto opery Krzysztofa Pendereckiego oparte na dramacie Johna Whitinga Demony nawiązuje do autentycznych wydarzeń rozgrywających się w miasteczku Loudun we Francji na początku XVII wieku. Tam właśnie odbył się proces wikarego parafii św. Piotra - Urbana Grandiera, oskarżonego przez przeoryszę klasztoru Urszulanek o opętanie zakonnic i konszachty z diabłem. W efekcie sąd inkwizycji skazał księdza na tortury i śmierć na stosie. Kompozytora opery zainteresował głównie mechanizm walki politycznej oraz presja, której poddani zostają główni bohaterowie - partytura opatrzona została łacińską inskrypcją zaczerpniętą od św. Chryzostoma "Diabłu nie można wierzyć, nawet gdyby mówił prawdę". Dzieło ma charakter misteryjny, a sceny męczeństwa Grandiera upodobnione zostały do ewangelicznych scen męki Chrystusa. Prapremiera w Hamburgu oraz wystawienie opery krótko potem w Stuttgarcie przyniosły dziełu natychmiastowy rozgłos w świecie, mimo skrajnych, ale bardzo silnych emocji. To wspaniałe dzeło budzi zawsze aktualną refleksję nad problemami prawdy, godności i człowieczeństwa.
Wersja, którą prezentujemy na płycie została nagrana w Hamburg State Opera w 1969 roku, krótko po premierze światowej, tym większa okazja do poznania oryginalnej wersji opery.

W spektaklu możemy podziwiać amerykańską śpiewaczkę Tatianę Troyanos w partii Jeanne, wybitnego śpiewaka Andrzeja Hiolskiego, światowej sławy bas-barytona Bernarda Ładysza, a Hamburg Philharmonic State Orchestra dyryguje Marek Janowski.
Ciekawostką jest również fakt, że reżyser Wiliam Friedkin wykorzystał muzykę z opery do swojego filmu "Egzorcysta".

Polskie napisy dołączone dzięki Aroszuk

Chorus of the Hamburg State Opera
Hamburg Philharmonic State Orchestra
Marek Janowski, conductor

Joachim Hess, TV director
Rolf Liebermann, artistic director

Jeanne - Tatiana Troyanos
Urbain Grandier - Andrzej Hiolski
Father Barré - Bernhard Ladysz
Father Rangier - Hans Sotin
Jean d'Armagnac - Karl-Heinz Gerdesmann
Guilleaume de Cerisay - Rolf Mamero
Adam - Kurt Marschner
Mannoury - Heinz Blankenburg
Baron de Laubardement - Helmut Melchert
Prince Henri de Condé - William Workman
Asmodeus - Arnold van Mill

zachomikowany

218 KB
18 sty 19 19:14

Diabły z Loudun.jpg

zachomikowany

81 KB
18 sty 19 19:14

Diabły z Loudun.txt

zachomikowany

1,37 GB
18 sty 19 19:14

Ariadna z Naxos.avi

W pierwszym akcie opery Straussa oglądamy przygotowania do wystawienia w domu bogacza komedii dell'arte oraz "opera seria" - "Ariadna na Naxos". Członkowie obu trup teatralnych popadają w konsternację, gdy wysłannik mecenasa ogłasza, że przedstawienia mają zostać połączone. Kompozytor na początku stanowczo odmawia dokonania zmian w partyturze. W końcu jednak zgadza się przerobić swoje dzieło tak, aby widzowie mogli jednocześnie obejrzeć spektakl tragiczny i śmieszny. W spektaklu Marka Weissa postacie grupy burleskowej paradują w strojach rewiowych, zachowując się głośno i wyzywająco. Członkowie zespołu operowego, ubrani we współczesne nieformalne stroje, są spokojniejsi. Owe wyeksponowanie różnic pomiędzy dwiema grupami stanowi klucz do drugiej części spektaklu.
Drugi akt to realizacja wspólnego dzieła. W gdańskim spektaklu po antrakcie widzimy identyczne pomieszczenie, ale w sterylnie białej kolorystyce. Okazuje się, że akcję wspólnego przedstawienia artyści obu trup postanowili zaprezentować w szpitalu psychiatrycznym (to autorski pomysł Marka Weissa, wg libretta akcja rozgrywa się na wyspie Naxos). Leżącej w łóżku Ariadnie towarzyszą trzy pielęgniarki (oryginalnie nimfy). Postacie komedii dell'arte co pewien czas zaburzają powagę akcji - ubrane w kaftany bezpieczeństwa starają się rozbawić cierpiącą na chorobę duszy Ariadnę. Wybór szpitala psychiatrycznego na miejsce akcji wydaje się mieć dwa uzasadnienia. Pierwsze to próba pogodzenia sztuki wysokiej z niską, prowadząca prostą drogą do artystycznej schizofrenii. Drugie - nieszczęśliwa miłość Ariadny do Tezeusza, powodująca obłęd bohaterki.

Obie interpretacje łatwo zespolić. Ariadna w spektaklu staje się wówczas ucieleśnieniem wartości wyższych. Jej kondycja psychiczna to symbol choroby, na którą zapadł artystyczny świat: konieczności dostosowywania prawideł sztuki wysokiej do norm wolnego rynku, a tym samym wejścia w mariaż z wszechobecnym światem popkultury. Odejście Tezeusza uosabiać może utratę artystycznej wiarygodności. Mityczna historia Ariadny tym samym staje się w gdańskim przedstawieniu interesującym przyczynkiem do rozważań na temat kompromisu w sztuce, kondycji artysty, krytyki artystycznej i wreszcie sytuacji odbiorcy we współczesnym świecie.

Produkcja Opery Bałtyckiej została zaprezentowana na II Festiwalu i Konkursie Operowym pod egidą Mezzo TV w węgierskim Szeged i była transmitowana przez francuski kanał telewizyjny Mezzo TV na całą Europę.

zachomikowany

65 KB
18 sty 19 19:14

Ariadna na Naxos.jpg

"Ariadna na Naxos" Ryszarda Straussa to interesujący spektakl Opery Bałtyckiej na temat artystycznych kompromisów we współczesnym świecie.

Spektakl ten był reprezentowany na II Festiwalu i Konkursie Operowym w węgierskim Szeged.

Sfilmowana wersja przedsawienia z Szeged w foderze Opery poza kolekcją.

zachomikowany