Sur le pont d'Avignon - Budka Suflera.mp3

dmird / E-booki / Baczyński Krzysztof Kamil / Sur le pont d'Avignon - Budka Suflera.mp3

Download: Sur le pont d'Avignon - Budka Suflera.mp3

Pobierz

4,49 MB

Ten wiersz jest żyłką słoneczną na ścianie
jak fotografia wszystkich wiosen.
Kantyczki deszczu wam przyniosę —
wyblakłe nutki w nieba dzwon
jak wody wiatrem oddychanie.
Tańczą panowie niewidzialni
"na moście w Awinion".
Zielone, staroświeckie granie
jak anemiczne pączki ciszy.
Odetchnij drzewem, to usłyszysz
jak promień — naprężony ton,
jak na najcieńszej wiatru gamie
tańczą liściaste suknie panien
"na moście w Awinion".
W drzewach, w zielonych okien ramie
przez widma miast — srebrzysty gotyk.
Wirują ptaki płowozłote
jak lutnie, co uciekły z rąk.
W lasach zielonych — białe łanie
uchodzą w coraz cichszy taniec.
Tańczą panowie, tańczą panie
"na moście w Awinion".
szpital, kwiecień 41 r.

Komentarze:

Nie ma jeszcze żadnego komentarza. Dodaj go jako pierwszy!

Aby dodawać komentarze musisz się zalogować

dmird

Idź do chomika

Inne foldery z plikami do pobrania

Inne pliki do pobrania z tego chomika

Miłość - wyk. Aleksander Bobek.mp3

Miłość. O nieba płynnych pogód, o ptaki, o natchnienia. Nie wydeptana ziemia, nie wyśpiewane Bogu te drzewa, te kaskady iskier, ten oddech nieba, w ramionach jak w kolebach zamknięty. Jak cokoły drzewa z szumem na poły; serca jak dzbany łaski, takie serca jak gwiazdki, takie oczu obłoki, taki lot - za wysoki. Słońce, słońce w ramionach czy twego ciała kryształ pełen owoców białych, gdzie zdrój zielony tryska, gdzie oczy miękkie w mroku tak pół mnie, a pół Bogu. Twych kroków korowody w urojonych alejach, twe odbicia u wody jak w pragnieniach, w nadziejach. Twoje usta u źródeł to syte, to znów głodne, i twój śmiech, i płakanie nie odpłynie, zostanie. Uniosę je, przeniosę jak ramionami - głosem, w czas daleki, wysoko, w obcowanie obłokom. 8 IX 42 r.

Modlitwa do Bogarodzicy - Chór Nowodworski.mp3

Pocałunek - Zbigniew Hołdys.mp3

Dniem czy nocą idziemy wytrwali, w bitwach ogień hartuje nam pierś, myśmy dawno już drogę wybrali, jeśli nawet powiedzie - przez śmierć. Więc naprzód, niech broń rozdziera, niech kula szyje jak nić, trzeba nam teraz umierać, by Polska umiała znów żyć. Bo czy las nam zahuczy jak morze, czy w bruk miasta uderza nasz krok, W nasłuch sercach trzepocze sie orzeł, każdy pancerz przepali nasz wzrok. [po 16.V.1944 r.]

Śpiew do snu - Agata Budzyńska.mp3

Ciało mojego ciała i światło mojej myśli, chciałbym, by ci się ogień pełen szelestu przyśnił, z którego żółte kwiaty wyplusną, brzózek szelest jak sieć, abyś poczuła przy ich lekkości śmielej swój lot jak płomyk drżący, bolesny a pragnący, by popłynęło w tobie jak szumny strumień słońce. Ciało mojego ciała i blasku moich pragnień, niech ci się we śnie gałąź niebieskiej chmury nagnie i niech ci da jak owoc jaskółkę w piersi małe, której by w sercu trzepot nauczył, jak kochałem i jak ja ciebie ciosam w tej bryle nieobrotnej, w swojego ciała drewnie, w myśli swojej samotnej. Ciało mojego ciała i trwogi mej nadziejo, niech ci się we śnie wody przez oczy tocząc - chwieją i niechże ci podadzą rybę jak dłoń, co klaszcze, byś znała to milczenie, co mnie okrywa płaszczem, i niechaj iskry ognia, co w łusce się zapalą, mój blask dopełnią w tobie i smutek mój wyżalą. Nie dałem ci jabłoni ziemskiej, co sytość niesie, wyrosłem ja na chmurach jak dzika jabłoń w lesie. Ale mam źródło w sercu srebrne jak żywy pieniądz, unieś się we śnie, spojrzyj w lustro jego nad ziemią. Nie szukaj mnie w słabości, źródła mego nie mijaj, nie umiera w nim ciało, dusza wieczność w nim żyje.

Bez imienia - Ankh.mp3

Oto jest chwila bez imienia: drzwi się wydęły i zgasły. Nie odróżnisz postaci w cieniach, w huku jak w ogniu jasnym. Wtedy krzyk krótki zza ściany; wtedy w podłogę - skałą i ciemność płynie jak z rany, i w łoskot wozu - ciało. Oto jest chwila bez imienia wypalona w czasie jak w hymnie. Nitką krwi jak struną - za wozem wypisuje na bruku swe imię. listopad 15.XI 41r

miłosć (słońce w ramionach) - J.Klimiuk.mp3

wieczory - agnieszka rumież.mp3

Muzyka: Radek Kubiak Nie wystarczy nas na to milczenie I płacz za umarłym czasem Rosną na ścianie, w ogień schodzą cienie Obce odeszły, zostały nasze Zamyślenie tylko jest, a łez Nie będzie, nie będzie już Jak zwierzęta łaskawe u ognia mrucząc Otulą nas w futro Nim je wchłonie noc... i sen Nim nie zdejmą ich nagie dłonie Zamyślenie tylko jest, a łez Nie będzie, nie będzie już Nim się nie odrodzi w ruinach kwiat A łez nie będzie, nie będzie już Nim się nie odrodzi w ruinach kwiat A łez nie będzie, nie będzie już

Erotyk - stanisław markowski fr.mp3

W potoku włosów twoich, w rzece ust, kniei jak wieczór - ciemnej wołanie nadaremne, daremny plusk. Jeszcze w mroku owinę, tak jeszcze różą nocy i minie świat gałązką, strzępem albo gestem, potem niemo się stoczy, smugą przejdzie przez oczy i powiem: nie będąc -jestem. Jeszcze tak w ciebie płynąc, niosąc cię tak odbitą w źrenicach lub u powiek zawisłą jak łzę, usłyszę w tobie morze delfinem srebrnie ryte, w muszli twojego ciała szumiące snem; Albo w gaju, gdzie jesteś brzozą, białym powietrzem i mlekiem dnia, barbarzyńcą ogromnym, tysiąc wieków dźwigając trysnę szumem bugaju w gałęziach twoich - ptak. Dedykacja: Jeden dzień - a na tęsknotę - wiek. jeden gest - a już orkanów pochód, jeden krok - a otoś tylko jest w każdy czas - duch czekający w prochu.

Sur le pont d'Avignon - Ewa Demarczyk.mp3

muz. A. Zarycki

Ty Mnie Miła - Wyspy_Dobrej_Nadziei.mp3

* * * Ty mnie, miła czym prędzej zawieź gdzieś nad morze albo i na wieś, żeby przestwór był albo pszczoły, żebym patrzał na ciebie wesoły, żebym serce miał znowu czerwone, a nie czarne i strwożone. Ty mnie miła, ucisz jak rannego, powróć sen zmęczonym powiekom. Ja ci za to kiedyś instrumenty wszystkie zbiorę najsłodsze, najtkliwsze, Ja ci za to dam firmamenty i obłoki najurodziwsze, strumień kręty i motyla na dnie, żeby głowie twojej było ładnie. szpital, kwiecień 1941

więcej plików z tego folderu...

Zgłoś jeśli naruszono regulamin