AKraushar_SprawaUnruga.pdf

Aleksander Kraushar, pseud. Alkar (1843 - 1931) – polski adwokat, historyk, publicysta, poeta, działacz kulturalno-oświatowy pochodzenia żydowskiego.
Po ukończeniu studiów podjął praktykę adwokacką. Jednocześnie przeglądał zasoby archiwów krajowych i zagranicznych, publikując wiele prac źródłowych z historii Polski zawierających liczne cytaty, w tym historię Żydów w Polsce, o życiu i twórczości licznych postaci historycznych oraz o Warszawie. W swej twórczości historyczno-publicystycznej zajmował się przede wszystkim okresem 1800–1830, obejmując jednak również okresy wcześniejsze i czasy mu współczesne.

Niektóre prace:

Czary na dworze Batorego
Książę Repnin i Polska w pierwszem czteroleciu panowania Stanisawa Augusta, 1764-1768
Neo-cyganerya warszawska : wspomnienia o ludziach i rzeczach literackich z niedawnej przeszlosci, 1780-1880
Strofy (Kraków 1890),
Drobiazgi historyczne (t. 1-2 1891-92)
Frank i frankiści polscy 1726-1816. Monografia historyczna osnuta na źródłach archiwalnych i rękopiśmiennych, 1895
Bourboni na wygnaniu w Mitawie i Warszawie. Szkic historyczny 1798-1805, 1899
Obrazy i wizerunki historyczne (1906),
Okruchy przeszłości (1913),
Miscellanea Hist. (1-73 1903-20),
Kartki z pamiętnika Alkara (t. 1-2 1910-13),
Salony i zebrania literackie warszawskie na schyłku w. XVIII i w ubiegłym stuleciu (1916),
tzw. drugi pamiętnik J. Kilińskiego,
pamiętnik Niemcewicza z lat Księstwa Warszawskiego,
dziennik podróży F. K. Bohusza (przypisując go mylnie St. Staszicowi).
Sprawy krzyżackie w Polsce, według dyplomatów archiwalnych: 1226-1421, Wyd. Gebethner i Wolff, Warszawa 1911.