Cannonball & Bill Evans

Nagranie z 1961 roku. Oprócz Cannonballa na alcie i Evansa na fortepianie grają jeszcze: Nat Adderley na kornecie, Paul Chambers na kontrabasie i Philly Joe Jones na perkusji.

Niezwykłe spotkanie dwu gigantów. Połączenie intelektu i kompozytorskiego wysmakowania Evansa ze spontanicznościa i ekspresją Cannonbola.

Cannonball (Julian Edwin) Adderley był jednym z najwybitniejszych saksofonistów swojego pokolenia, jednym z nielicznych alcistów, któremu udało się wyrwać z kręgu muzyki parkerowskiej i zaproponować własny styl. Jego ogniste, przepojone bluesem i radością frazy zjednały mu całe zastępy wielbicieli dotychczas mało interesujących się jazzem. Przyczyniła się do tego z pewnością także pełna bezpośredniości i ekspresji stylistyka grupy Adderleya z lat 60

Bill Evans był jednym z najważniejszych pianistów w całej historii nowoczesnego jazzu. W 1958 r. dołączył do Milesa Davisa i odegrał ważną (m.in. poprzez spopularyzowanie improwizacji modalnej) rolę w powstaniu przełomowej w dziejach jazzu płyty "Kind Of Blue". Evans był pionierem całkowicie nowego, z punktu widzenia pianistyki jazzowej, stylu charakteryzującego się przede wszystkim niezmiernie oryginalnym podejściem do harmonii. Evans stosował także o wiele szerszą paletę barw niż inni pianiści jazzowi, posługując się pedałem, za pomocą którego podkreślał lub modulował jakiś dźwięk. Często nazywany poetą fortepianu, swoje improwizacje budował nie pod wpływem "natchnienia", ale racjonalnie, z pełną świadomością. Znaczenie sztuki Evansa dla innych pianistów można porównać do wpływu Johna Coltrane'a na saksofonistów.

Nie ma plików w tym folderze