Król Roger.avi
-
1961 - 1963 - Trylogia pionowa -
1963 - Czarny Piotruś -
2019 - Peter Handke -
2020 - Louise Elisabeth Glück -
2021 - Abdulrazak Gurnah -
2022 - Annie Ernaux -
Akira Kurosawa -
Bennett Arnold - Opowieść o dwóch siostrach -
Bergman i teatr -
Billy Wilder -
Brontë Emily -
David Lean -
Do czytania -
Do oglądania -
Du Maurier Daphne -
Dziewczyna w hotelu (1961) -
Dziwne losy Jane Eyre -
Emma (Kate Beckinsale) - 1996 -
Forster Edward -
Galsworthy John -
Gide Andre -
Golding Wiliam -
Hrabal Bohumil -
Ishigura Kazuo -
Jean Gabin -
Koszmar Helen Walker -
Lagerlöf Selma -
Marquez Gabriel Garcia -
Maski (1987) -
Miloš Forman -
Miłosz Czesław -
Moja kuzynka Rachela -
Opowieść o dwóch miastach -
Pięciu mężów pani Lizy -
Pinter Harold -
Prus Bolesław -
Reymont Władysław -
Sartre Jean-Paul -
Sienkiewicz Henryk -
Steinbeck John -
Stendhal -
Szklana menażeria (1950) -
Szołochow Michaił -
Targowisko próżności -
Thackeray William -
Tołstoj Lew -
Wachlarz Lady Widermere -
Władca much -
Woolf Virginia -
Zbrodnia lorda Artura Savile'a
Król Roger - Karol Szymanowski Mariusz Treliński
(2009)Król Roger to zapis premierowych spektakli opery Karola Szymanowskiego.
Opera Karola Szymanowskiego pierwotnie miała nosić tytuł Pasterz, Król Roger pojawił się kiedy kompozytor pracował nad partyturą – ukończył ją dopiero w 1924 roku. Pomysł na operę wiąże się ze spotkaniem Szymanowskiego i Jarosława Iwaszkiewicza – ten ostatni napisał do niej libretto. Dzieło łączy w sobie wątki orientalne oraz antyczne. Akcja rozgrywa się na Sycylii w XII wieku; w Palermo król Roger wraz z żoną Roksaną i doradcą Edrisim dowiadują się o zagrożeniu Kościoła przez założyciela nowej religii – młodego Pasterza. Po doprowadzeniu go przed oblicze króla, ten rzuca czar na Roksanę i dworzan, którzy udają się na wyprawę do kraju wiecznej wolności. Roger rezygnuje z tronu i udaje się na poszukiwanie żony. Po długiej wędrówce odnajduje ją i Pasterza w jego rzeczywistej postaci – Dionizosa.
Karol Szymanowski pisał Króla Rogera ponad sześć lat. Długo. Pierwsze szkice powstały w Elizawetgradzie gdzieś na przełomie 1917 i 1918 roku, w dziwnym i trudnym czasie, kiedy w wojennej i rewolucyjnej pożodze rozpadał się i kruszył świat. Cały świat. W Elizawetgradzie Szymanowski z Iwaszkiewiczem szukali ucieczki. Karol, jak w miłosnej gorączce, opowiada więc młodszemu kuzynowi o Sycylii – ukochanej Arkadii, gdzie można znaleźć upragnioną wolność i szczęście. Wszystko tak bliskie, tak wytęsknione... (…)Warszawska inscenizacja Króla Rogera, druga po Madama Butterfly praca Trelińskiego i Kudlički w operze, świetnie wpisywała się w czas ich pierwszych operowych poszukiwań. Ten okres «abstrakcji symbolicznej» charakteryzował się poszukiwaniem struktur archetypowych i mitycznych, głębokiego, pierwotnego nurtu narracji; odzieraniem opowiadanych historii z rodzajowości i przyzwyczajeń; konstruowaniem świata pełnego symboli i wiecznych figur, ukrytych znaczeń i tropów, pomiędzy którymi zachodzą bardzo silne napięcia, a co prof. Michał Bristiger nazwał trafnie „polifonią znaków”. Wrocławska inscenizacja Króla Rogera razem z La Bohème, przynależy do drugiego okresu – „realizmu magicznego” – w którym świat przedstawiony nie przestaje nasycać się symbolami i archetypami, ale w którym człowiek przestaje być tylko figurą, alegorią, maską, zyskuje ciało zanurzone w realnym dzisiaj.
Karol Szymanowski, Król Roger, Opera w trzech aktach
Libretto: Jarosław Iwaszkiewicz
Premiera w Operze Wrocławskiej: 28 marca 2007
Wydanie DVD: wrzesień 2007
Kierownictwo muzyczne: Ewa Michnik
Inscenizacja i reżyseria: Mariusz Treliński
Dekoracje: Boris Kudlička
Kostiumy: Wojciech Dziedzic
Choreografia: Emil Wesołowski
Rezyseria telewizyjna: Katarzyna Adamik
Reżyseria dźwięku: Andrzej Lipiński
Obsada: Andrzej Dobber(Roger), Aleksandra Buczek (Roksana), Rafał Majzner (Edrisi), Pavlo Tolstoy (Pasterz), Radosław Żukowski (Archiereios), Barbara Bagińska (Diakonissa), Chór i orkiestra Opery Wrocławskiej, Chór kameralny Angelus, Mimowie i statysci.