Król Roger - Karol Szymanowski Mariusz Treliński

(2009)


Król Roger to zapis premierowych spektakli opery Karola Szymanowskiego.

Opera Karola Szymanowskiego pierwotnie miała nosić tytuł Pasterz, Król Roger pojawił się kiedy kompozytor pracował nad partyturą – ukończył ją dopiero w 1924 roku. Pomysł na operę wiąże się ze spotkaniem Szymanowskiego i Jarosława Iwaszkiewicza – ten ostatni napisał do niej libretto. Dzieło łączy w sobie wątki orientalne oraz antyczne. Akcja rozgrywa się na Sycylii w XII wieku; w Palermo król Roger wraz z żoną Roksaną i doradcą Edrisim dowiadują się o zagrożeniu Kościoła przez założyciela nowej religii – młodego Pasterza. Po doprowadzeniu go przed oblicze króla, ten rzuca czar na Roksanę i dworzan, którzy udają się na wyprawę do kraju wiecznej wolności. Roger rezygnuje z tronu i udaje się na poszukiwanie żony. Po długiej wędrówce odnajduje ją i Pasterza w jego rzeczywistej postaci – Dionizosa.

Karol Szymanowski pisał Króla Rogera ponad sześć lat. Długo. Pierwsze szkice powstały w Elizawetgradzie gdzieś na przełomie 1917 i 1918 roku, w dziwnym i trudnym czasie, kiedy w wojennej i rewolucyjnej pożodze rozpadał się i kruszył świat. Cały świat. W Elizawetgradzie Szymanowski z Iwaszkiewiczem szukali ucieczki. Karol, jak w miłosnej gorączce, opowiada więc młodszemu kuzynowi o Sycylii – ukochanej Arkadii, gdzie można znaleźć upragnioną wolność i szczęście. Wszystko tak bliskie, tak wytęsknione... (…)Warszawska inscenizacja Króla Rogera, druga po Madama Butterfly praca Trelińskiego i Kudlički w operze, świetnie wpisywała się w czas ich pierwszych operowych poszukiwań. Ten okres «abstrakcji symbolicznej» charakteryzował się poszukiwaniem struktur archetypowych i mitycznych, głębokiego, pierwotnego nurtu narracji; odzieraniem opowiadanych historii z rodzajowości i przyzwyczajeń; konstruowaniem świata pełnego symboli i wiecznych figur, ukrytych znaczeń i tropów, pomiędzy którymi zachodzą bardzo silne napięcia, a co prof. Michał Bristiger nazwał trafnie „polifonią znaków”. Wrocławska inscenizacja Króla Rogera razem z La Bohème, przynależy do drugiego okresu – „realizmu magicznego” – w którym świat przedstawiony nie przestaje nasycać się symbolami i archetypami, ale w którym człowiek przestaje być tylko figurą, alegorią, maską, zyskuje ciało zanurzone w realnym dzisiaj.



Karol Szymanowski, Król Roger, Opera w trzech aktach
Libretto: Jarosław Iwaszkiewicz
Premiera w Operze Wrocławskiej: 28 marca 2007
Wydanie DVD: wrzesień 2007
Kierownictwo muzyczne: Ewa Michnik
Inscenizacja i reżyseria: Mariusz Treliński
Dekoracje: Boris Kudlička
Kostiumy: Wojciech Dziedzic
Choreografia: Emil Wesołowski
Rezyseria telewizyjna: Katarzyna Adamik
Reżyseria dźwięku: Andrzej Lipiński
Obsada: Andrzej Dobber(Roger), Aleksandra Buczek (Roksana), Rafał Majzner (Edrisi), Pavlo Tolstoy (Pasterz), Radosław Żukowski (Archiereios), Barbara Bagińska (Diakonissa), Chór i orkiestra Opery Wrocławskiej, Chór kameralny Angelus, Mimowie i statysci.

• Pobierz folder
• Zachomikuj folder