Legia Cudzoziemska.zip

Jerzy Bralczyk

Po bestsellerowych „500 zdaniach” czas na „1000 słów”, a więc opus magnum najpopularniejszego językowego autorytetu Polaków. W błyskotliwych, a jednocześnie odkrywczych i głębokich felietonach Jerzy Bralczyk przedstawia najbardziej niezwykłe, najwięcej znaczące i najważniejsze słowa, których używamy na co dzień i od święta. Tropi zmieniające się znaczenia wyrazów i zaskakujące powroty słów – wydawałoby się – skazanych na zapomnienie. Obok słów wielkich, które każą stawać na baczność, będą też słowa-perełki, które swoim brzmieniem, historią, znaczeniem, emocjonalnym tłem budzą zdumienie i radość z ich ponownego odkrycia. Redaktorem książki jest Michał Ogórek, który tworzy niezwykłą strukturę „1000 słów” – książka ta dzięki niemu będzie czymś znacznie więcej niż zbiorem felietonów. „Bralczykowe” opowieści o słowach w wersji Ogórka układają się w opowieść nie tylko o metamorfozach polszczyzny, ale również przemianach naszej obyczajowości, kultury, polityki. Książka na każdą półkę.

Shaun Walker

Nowa Rosja Putina i duchy przeszłości

Shaun Walker, wieloletni rosyjski korespondent „Independenta” i „Guardiana”, dokonał wnikliwej wiwisekcji jednego z ostatnich i największych europejskich mocarstw – współczesnej Rosji pod rządami Putina. Główną osią książki są relacje z wydarzeń 2014 roku, który miał być powrotem Rosji do „narodów pierwszej kategorii”. Walker zawsze znajduje się w centrum wydarzeń: obserwuje z bliska propagandowe zabiegi Rosji podczas zimowej olimpiady w Soczi i znajduje się wśród demonstrantów podczas Euromajdanu w Kijowie. Zapuszcza się na front w Donbasie, gdzie rozmawia zarówno z ukraińskimi rebeliantami, jak i z byłymi rosyjskimi żołnierzami, którzy utrzymują, że przyjechali tu walczyć z ukraińskim faszyzmem. Relacjonuje także aneksję Krymu, przy czym nie kreśli czarno-białej wizji świata, według której Rosja jest zła, a Ukraina dobra. Siła książki polega na pokazaniu tych dwóch krajów i dwóch narodów w tragicznym zwarciu.

Günter Wallraff, człowiek, który był w „Bildzie” Hansem Esserem

W marcu 1977 roku Wallraff zatrudnił się jako Hans Esser w hanowerskiej redakcji bulwarówki „Bild” i przez cztery miesiące, niczym Konrad Wallenrod, obserwował od wewnątrz sposoby jej redagowania. Relacja z jego pobytu w „Bildzie” to lektura dość przygnębiająca, bo w pewnym sensie przedstawia prawdę o nas samych, pokazując, że głównym celem prasy takiego typu jest ogłupianie i zarabianie na tym ogłupianiu. Jedenaście milionów czytelników dziennie dostaje „codzienną lepką mieszaninę. Półprawdy, fałszerstwa, reklama otwarta i kryptoreklama, zakłamany seks i brudne kryminałki” Wallraff opisuje, jak tabloid manipuluje emocjami, ale też jak na tej manipulacji kształtuje poglądy, jak hołubi przychylnych mu urzędników i polityków, a jak niszczy przeciwników. Najgorsze jest jednak pokazanie przez Wallraffa tego, jak zmieniają się sami pracujący tam dziennikarze – połowa redakcji to luźni współpracownicy, bez umów, bez prawa do urlopu, bez uprawnień socjalnych, skazani na łaskę i niełaskę kierownika, przez co panuje między nimi ostra konkurencja, a to powoduje, że się zeszmacają i godzą na upodlenia, sam Wallraff przyznawał zresztą po latach: „Zaczynałem czuć w stosunku do siebie obcość. Myślę, że gdybym został tam dłużej, zmieniłbym się na stałe". Po czterech miesiącach anonimowy telefon przyjaciela z Hamburga zmusza go do ucieczki – jakiś magazyn ujawnił, że to on jest Hansem Esserem.

Jill Leovy

O zabójstwach czarnych w Ameryce

Czterdziestoczteroletni John Skaggs, doświadczony detektyw z wydziału zabójstw w Los Angeles, był głównym śledczym w sprawie śmierci piętnastoletniego Dovona. Zamordowany chłopak był synem Barbary Pritchett, której babka zbierała jeszcze bawełnę na plantacjach Luizjany. Białego gliniarza głosującego na republikanów i czarną kobietę mieszkającą w lokalu opłacanym z państwowego zasiłku połączyła śmierć, która okazała się częścią znacznie poważniejszego zjawiska. Książka Jill Leovy jest owocem jej trwającego ponad dziesięć lat reporterskiego śledztwa i bezpośredniej pracy z policjantami prowadzącymi dochodzenia. To w sprawie Dovona było jednym z nich.

Helena Kowalik

15-letni chłopiec z rozmysłem, na oczach nauczycieli i klasy, zamordował kolegę, który być może był mu winien jakieś pieniądze. Nepalczyk restaurator przyjmował Azjatów do pracy, ale jedyną zapłatą była możliwość najedzenia się i przespania. Zamiar zabójstwa zrodził się w głowach Hindusów nagle. Pewien adwokat poradził jak zarobić duże pieniądze. W Warszawie jest sporo parcel, które po zawierusze wojennej potraciły hipoteki. Fałszując dokumenty, można stać się legalnym właścicielem takich nieruchomości. 22 lata po zabójstwie byłego komendanta głównego policji Marka Papały, kolejni oskarżeni wychodzą z sądu bez skazania. Oto obraz kryminalnej Warszawy i najbliższych okolic naszej stolicy na początku XXI wieku w reportażach znakomitej dziennikarki i reporterki.