Wywiad G Szypow.mp3

Od wielu lat wydawało się, że te dwie dziedziny idą w różne strony: nauka i ezoteryka. Ludzie kurczowo trzymający się książek uznanych za naukowe krzyczeli, że nauka akademicka zabija „wszelkie zabobony” mówiące o jakichś bzdurach jak duchy, a o istnieniu Boga nawet nie wspominając.

Tymczasem od kilku lat dzieje się coś zdumiewającego. W miarę możliwości śledzimy publikacje naukowe w takich pismach jak ‘Science’ i po prostu można oczy przecierać ze zdumienia, kiedy wypowiadają się fizycy zajmujący się tzw. fizyką teoretyczną. To zawodnicy z najwyższej półki. Ich wyliczenia prostej rzeczy zajmują czasami wiele tablic zapisanych drobnym drukiem, ale kiedy zaczynają mówić o wnioskach z tych wyliczeń, to naprawdę „nogi się pod człowiekiem uginają”. Przykład? Rzeczy, które piszą o próżni.

Ich zdaniem próżnia nie istnieje, przynajmniej w naszym rozumieniu. Próżnia to fikcja, gdyż cały wszechświat, w tym gigantyczne puste przestrzenie pomiędzy gwiazdami i planetami to wypełnia rodzaj energii, która po prostu „wychodzi im z obliczeń”. Ale to jest tylko początek – oni robią „krok dalej”.

Coraz częściej mówi się, że ów ocean energii ma jedno centrum, jeden punkt centralny, do którego spływają wszelkie informacje. Przykład? Jeśli na Marsie pojawi się łazik i on naruszy jeden kamień leżący na tej planecie, to na informacja trafia do owego centrum natychmiast podobnie jak informacja o tym, że gdzieś w dżungli amazońskiej zdechła mała myszka ukryta w jamce. Obie wiadomości są niczym z potężnej sieci informatycznej przesyłane do punktu centralnego. Czym jest ów punkt centralny? I tu dopiero zaczyna się prawdziwy wstrząs…

Naukowcy nie nazywają „punktu centralnego”, ale coraz częściej mówią, że on może mieć świadomość podobną do tej, jak my. Co więcej – tylko „coś, co ma świadomość” mogło stworzyć „coś, co ma świadomość”. Człowiek zastanawiający się nad tym, czy spędzić dwa tygodnie wakacji nad morzem czy w górach używa świadomości, której nie mogła wytworzyć żadna „zupa pierwiastków” czy nieustanne łączenie się związków złożonych z „węgla, tlenu i wodoru”. O powstaniu człowieka musiał wiedzieć punkt centralny, a nawet więcej – on musiał ten proces nadzorować i w odpowiednim momencie zabawną mieszankę różnych atomów obdarzyć świadomością!