bibliotenka

Jean Genet - Zakochany jeniec

Literacki reportaż skrywający w sobie epicki poemat o erotycznej sile rewolucji. Wydany już po śmierci autora stał się jego swoistym testamentem, a także unikalnym świadectwem konfliktu, który nie wygasł do dziś.

Ostatnia książka Jeana Geneta. Sam zawsze wykluczony, na marginesie społeczeństwa, Genet opiewa wyklętych współczesnego świata. Opisuje czas, który spędził w Palestynie na początku lat siedemdziesiątych ubiegłego stulecia w obozie dla uchodźców nad brzegiem Jordanu. Refleksje poświęcone Bliskiemu Wschodowi przeplata wspomnieniami z innych wypraw, między innymi z wizyty w Stanach Zjednoczonych, dokąd pojechał na zaproszenie zbuntowanych Murzynów, Czarnych Panter. Geneta fascynuje palestyński los: determinacja bojowników, fedaini poświęcający się dla dobra innych, i ich kobiety z pogodnym uśmiechem oczekujące na niepewny powrót mężczyzn. Autor zakochuje się w ludziach, krajobrazie, klimacie. Staje się więźniem miłości. Porusza ważne kwestie polityczne, ale pisze w sposób bardzo osobisty, wyrafinowany i poetycki. I po raz kolejny okazuje się niezrównanym stylistą.

Ewa Szelburg-Zarembina - Rzeka kłamstwa - Wędrówka Joanny

Książka opowiada o losach Joanny, którą macocha odesłała z rodzinnego domu do rodziny wuja. Niekochana, samotna dziewczyna zachowuje zdumiewającą prawość i moralność w obłudnym świecie. A w końcu odnajduje także prawdziwą miłość i buduje swój szczęśliwy dom...

Graham Swift - Kraina wód

Powieść ta, uznana za jedno z największych wydarzeń w literaturze brytyjskiej ostatniego ćwierćwiecza, została wyróżniona licznymi nagrodami (nagroda literacka dziennika "The Guardian", nagroda im. Winifred Holtby i włoska Premio Grinzane Cavour), a także sfilmowana (rolę narratora zagrał Jeremy Irons). Autor, należący do czołowych pisarzy angielskich, członek Królewskiego Towarzystwa Literatury, ukazuje w "Krainie wód" burzliwe dzieje kilku pokoleń mieszkańców regionu zwanego Fenlandią, odnosząc osobiste losy swoich bohaterów do historii Imperium Brytyjskiego.

Mo Yan - Żaby

Wan Serce bardzo szybko stała się legendą w swojej rodzinnej wiosce i najbliższej okolicy. Pierwsza wykształcona położna, która starała się zakończyć zabobonne praktyki, stanowiące zagrożenie dla matek i dzieci.
Bohaterka, która dzięki swoim zdolnościom i powołaniu uratowała setki istnień. Gorliwa komunistka, bez wahania występująca przeciwko duchom, przodkom i ludowej magii. Kobieta, która poświęciła swoje życie na wykonywanie rozkazów, których nikt nie był w stanie zrozumieć, a za którym posłuszeństwo została znienawidzona i potępiona przez najbliższych. Powód śmiechu i płaczu, radości i rozpaczy – główna bohaterka dramatu z historią w tle.
Mo Yan po raz kolejny wprowadza w czytelników w egzotyczny świat chińskiej kultury. W charakterystyczny dla siebie sposób łączy wschodnią mitologię i kulturę z życiem w bezwzględnych, komunistycznych realiach. Żaby to bez wątpienia jedna z najbardziej kontrowersyjnych powieści chińskiego laureata Nagrody Nobla, podejmująca niełatwy temat kontroli urodzeń i związanych z nią, często brutalnych i niełatwych do zrozumienia działań.

Thomas Pynchon - Mason i Dixon

"Mason i Dixon" to najnowsza powieść Thomasa Pynchona, autora "Tęczy Grawitacji", jednego z mistrzów amerykańskiego postmodernizmu - iskrząca humorem i oszałamiająca erudycją wartka epicka opowieść o losach dwójki angielskich osiemnastowiecznych astronomów, na których drodze stają m.in. Jerzy Waszyngton, nieletnia nimfomanka, olbrzymi burak i zakochana kaczka, a nad wszystkim czuwają przy pomocy swych wyrafinowanych wynalazków wszechmocni jezuici...

Thomas Pynchon - 49 idzie pod młotek

Kiedy Edypa Maas dowiaduje się pewnego dnia, że odziedziczyła spadek po swoim byłym partnerze, nieprzyzwoicie bogatym Piersie Inveraritym, nie ma pojęcia, że już wkrótce na własne życzenie wpląta się w nie lada kabałę.

Inverarity posiadał m.in. liczne pakiety akcji w tajemniczej korporacji Yoyodyne oraz pokaźną kolekcję znaczków pocztowych. Gdy Edypa próbuje dowiedzieć się czegoś więcej o Inveraritym, odkrywa obejmującą cały kraj i setki lat konspirację. Ale czy Edypa rzeczywiście trafiła na gigantyczny spisek? Czy też ktoś od samego początku nią manipuluje...?

Jeśli czytelnik chce mieć choćby szansę odnalezienia odpowiedzi na te pytania, musi - tak jak Edypa - podjąć niebezpieczną grę: z autorem i przedstawionym przez niego światem. Niebezpieczną, bo lektura 49 idzie pod młotek może przyprawić o mocniejsze bicie serca, niepohamowane ataki śmiechu i... zawroty głowy. Dosłownie.

EPUB + PDF + DOCX

Thomas Brussig - Aleja Słoneczna

Pełna humoru, nostalgiczna opowieść o dorastaniu grupki przyjaciół, mieszkających tuż przy Murze Berlińskim.

Brussig z premedytacją chciał stworzyć taki utwór, przy którym, cytuję, "Niemcy z Zachodu będą pękać z zazdrości, że nie dane im było żyć w NRD". Udało mu się: okazuje się, że nad zgrzebną i szarą codziennością schyłkowej NRD także świeciło słońce, absurdy realnego socjalizmu próbowano traktować z dystansem i humorem, a młodzi ludzie mieli takie same problemy jak wszędzie, przeżywali pierwsze miłości czy fascynacje muzyką rockową - byli po prostu młodzi.

Hiromi Kawakami`- Sensei i miłość

Tsukiko Ōmachi jest samotną trzydziestoośmioletnią kobietą. Wolne dni przesypia. Regularnie chodzi do baru pana Satoru.

Sensei Harutsuna Matsumoto, były nauczyciel języka japońskiego, dobiega siedemdziesiątki, ale dzięki górskim wędrówkom wciąż jest w doskonałej formie. Kolekcjonuje zużyte baterie, pisze haiku, lubi od czasu do czasu zasmakować hazardu.

Pewnego dnia w barze pana Satoru tych dwoje składa identyczne zamówienie. Od tamtej pory los nieustannie ich ze sobą styka. Z czasem Sensei staje się dla Tsukiko kimś więcej niż tylko życiowym przewodnikiem. A wtedy na horyzoncie pojawia się jej miłość sprzed lat – Takashi Kojima…

Ta książka jest jak lekcja szczęścia. Kawakami pisze o drobnych gestach i niepozornych rzeczach, które rozjaśniają życie.

Daniel Odija - Tartak

"Tartak" jest powieścią wielowątkową. Postacią pierwszoplanową jest właściciel tartaku - Józef Myśliwski, który w biednej popegeerowskiej wiosce buduje swoje małe imperium. Gnany niczym nie skrępowaną żądzą sukcesu zbija pokaźny majątek na hodowli lisów, a kiedy interes przestaje przynosić oczekiwane zyski, ogołaca pobliskie lasy z drzewa uzależniając od siebie ich właścicieli niczym wasali. W pogoni za sukcesem traci jednak stopniowo wszystko, na czym mu kiedyś zależało: miłość żony i syna, względy kochanki. Mieszkańcy wioski krążą wokół Myśliwskiego jak satelity topiąc w alkoholu rosnącą zawiść i poczucie życiowej przegranej.

Antonio Muñoz Molina - Jeździec polski

W "Jeźdźcu polskim" typowe dla pisarstwa A. Munoza Moliny motywy miłości i samotności pojawiają się na tle historii Hiszpanii ostatniego stulecia oraz rozrachunków z trudną przeszłością tego kraju (warto nadmienić, że realia często są podobne do polskich). Bohater, Manuel, jako nastolatek mieszkający na prowincji marzył o tym, by wyrwać się w wielki świat. Udało mu się został tłumaczem symultanicznym i podróżował niemal po całym świecie. Jednak pragnienie odcięcia się od korzeni, całkowitego zerwania z siermiężną przeszłością , omal nie okazało się zgubne. Manuel poczuł, że traci tożsamość, a wraz z nią sens życia, gubiąc się i zatracając w obcych językach, krajach, miastach. Duża doza liryzmu oraz stale podsycane napięcie sprawiają, że czytelnikowi trudno odłożyć tę książkę.

William Saroyan – Pewnego dnia o zmierzchu świata

„Pewnego dnia o zmierzchu świata” to powieść w dużym stopniu autobiograficzna. Jej poetycki, metaforyczny tytuł i motto sygnalizują, że będzie to rzecz utrzymana w nastroju refleksyjnym. Tematem książki jest kilkudniowy pobyt w Nowym Jorku starzejącego się dramaturga. Bohater przekroczył już smugę cienia i u schyłku życia zaczyna inaczej patrzeć na otaczający go świat – świat, który w jego oczach także przeżywa swój zmierzch.

Napisana prosto, powściągliwie, utrzymana w nastroju zadumy, książka Saroyana nie jest pesymistyczna. Bohater o zmierzchu swojego życia odnajduje jeszcze pogodne chwile; odnawia dawne przyjaźnie, odnajduje wspólny język z najbliższymi. Książka tchnie atmosferą dobroci, ciepła, wiele w niej także subtelnego humoru, tak charakterystycznego dla całej twórczości tego pisarza.

Albert Sánchez Piñol - Chłodny dotyk

Na zagubioną wysepkę w rejonie Antarktydy przybywa z roczną misją meteorolog - irlandzki bojownik, który pragnie uciec od przeszłości. Jedynym jego towarzyszem ma być na wpół zdziczały, wrogo nastawiony latarnik. Nadchodzi noc i obaj mężczyźni muszą się jednak stać sprzymierzeńcami, jeśli chcą przeżyć. Z wody wyłaniają się bowiem wodne stwory, Citaukowie, przypuszczając okrutny atak.

Rozpoczyna się walka na śmierć i życie. Tymczasem w latarni pojawia się przedstawicielka krwiożerczego plemienia, Aneris. Nienawiść, strach i namiętność splatają się ze sobą w scenerii zimnej, nagiej, atlantyckiej wyspy. Zacierają się granice między barbarzyństwem a cywilizacją, tracą wyrazistość utarte pojęcia obcości i bliskości, rozumu i pasji. Na nowo trzeba określić cechy, które przesądzają o ludzkiej kondycji i zrewidować swój sposób postrzegania rzeczywistości.

Powieść tę krytyka próbuje zaliczyć do gatunku fantasy lub szuka jej korzeni w dziewiętnastowiecznej literaturze przygodowej, sam autor zaś odżegnuje się od pochopnych klasyfikacji, podkreślając pierwszorzędne znaczenie motywu obcości, niezrozumienia, niemożności nawiązania relacji między ludźmi. Ostatecznej oceny dokonają czytelnicy, którym lektura dostarczy bez wątpienia intensywnych doznań. Z wrażenia chłodnego dotyku naprawdę trudno się otrząsnąć.

Format: PDF + DOC + DJVU

Ernest Hemingway - Ruchome święto

Późną jesienią roku 1950 Ernest Hemingway przyjechał do Paryża i zatrzymał się w swym ulubionym hotelu Ritz, położonym w sercu miasta, przy placu Vendome. Przeżył tam niezapomniane chwile po oswobodzeniu miasta spod okupacji niemieckiej, późnym latem 1944 r. Toteż nie zdziwił się wcale, kiedy stary portier przyniósł mu dwa przysypane kurzem kuferki, które przed sześciu laty pisarz pozostawił w hotelowym depozycie. Zdziwił się natomiast, kiedy je otworzył i znalazł tam notatki ze swego pobytu w Paryżu w latach dwudziestych. Zasiadł do odczytywania tych zapomnianych rękopisów i stwierdził, że zawierają bardzo bogaty i żywy po latach materiał obserwacyjny dotyczący wybitnych osobistości życia artystycznego i towarzyskiego w stolicy Francji, która była w tym czasie prawdziwą stolicą światowej sztuki. Przystąpił natychmiast do literackiego opracowania tych notatek - ale odłożył je po paru miesiącach dla innej książki. Dopiero na kilka miesięcy przed śmiercią postanowił nadać książce definitywny kształt. I od tej właśnie pracy śmierć go oderwała.

Roberto Pazzi - Konklawe

Zmarł papież. Trwa konklawe. Mijają dni, tygodnie i miesiące, jednak z komina Kaplicy Sykstyńskiej nie wydobywa się biały dym. Powoli wierni, a nawet media tracą zainteresowanie obradami... Tak dzieje się do chwili, kiedy opinią publiczną wstrząsają dziwne informacje, docierające zza murów papieskiej stolicy: dwóch kardynałów zmarło w niewyjaśnionych okolicznościach, a dwóch innych próbowało uciec. Doniesienia gazet nie pozostawiają wątpliwości, że za kulisami konklawe doszło do czegoś bardzo złego...

Pazzi z niezwykłym wyczuciem dozuje napięcie, łącząc elementy thrillera z głęboką refleksją nad współczesnym społeczeństwem, a także miejscem religii w dzisiejszym świecie. "Konklawe" to również zręcznie nakreślona przypowieść o determinującej mocy wiary, władzy i samotności w życiu człowieka.

Eginald Schlattner - Czerwone rękawiczki

Eginald Schlattner (ur. 1932) dzieciństwo i młodość spędził w Fogaraszu u stóp Karpat. Pochodzi z zamożnego mieszczaństwa saskiego. W 1957 roku, pod zarzutem uczestnictwa w spisku antypaństwowym, aresztowany i więziony przez Securitate. By ocalić przed prześladowaniami kilkuset studentów – członków kółka literackiego, składa zeznania obciążające pięciu literatów. Występuje jako świadek oskarżenia w procesie pokazowym. Po wyjściu na wolność, naznoczony piętnem zdrajcy, z trudem powraca do normalnego życia. Kończy studia teologiczne i od 1978 jest pastorem we wsi w pobliżu Hermannstadt/Sibiu, gdzie opiekuje się garstką starych Niemców. Długo nie powraca do literatury. Dopiero po latach zaczyna pisać powieści wyraźnie autobiograficzne, w którym przywołuje najbardziej tragiczne momenty życia.
Zadebiutował w wieku 65 lat powieścią „Kogut bez głowy”. „Czerwone rękawiczki” to jego druga książka.

Siedmiogród, Transylwania, Sibenburgen, Erdely — tyle nazw w różnych językach nosi dziwna i piękna kraina leżąca wewnątrz karpackiego łuku. Przez osiemset lat żyli w niej obok siebie Niemcy, Rumuni i Węgrzy. Eginald Schlattner opisuje rozpad tego jedynego w swoim rodzaju świata. W „Czerwonych rękawiczkach” nie ma martyrologii. Jest za to dystans, epika i pasjonująca, chwilami sensacyjna opowieść o krainie leżącej raptem o 250 kilometrów od naszej granicy.
Andrzej Stasiuk