Download: Podwójne życie Weroniki.avi_by_adam_xyz.rar
(1991) "Podwójne życie Weroniki" to - jak zauważali krytycy - także ładna historia miłosna. Prosta, czysto zarysowana, inteligentna. "Cały flirt polega tu na budowaniu rebusów w nadziei, że partnerka je zauważy i rozwiąże. Mężczyzna zdobywa tu, lecz w taki sposób, by nie urazić ambicji wybranki. Kobiecie z kolei pozostawia się możliwość wyboru". Istotny walor filmu stanowi także jego uroda plastyczna, wspaniałe, utrzymane w tonacji sepii zdjęcia Sławomira Idziaka oraz piękna, oryginalna muzyka Zbigniewa Preisnera. Tego samego dnia, o tej samej godzinie przychodzą na świat dwie dziewczynki. Jedna w Krakowie, druga w Clermont - Ferrant. Otrzymują takie same imiona, mają takie same zainteresowania artystyczne i są podobne jak dwie krople wody. Nic o sobie nie wiedząc czują się ze sobą związane . . . We Francji i w Polsce żyją dwie identyczne dziewczyny, Veronique i Weronika. Nie wiedzą o sobie nawzajem, Obie są utalentowane muzycznie, obie też mają kłopoty ze zdrowiem. Weronika mieszka w małym miasteczku, śpiewa w chórze. Nęka ją przeczucie, że jest z kimś w niezwykły sposób spokrewniona. Dziewczyna opuszcza swojego przyjaciela Antka i wyjeżdża do Krakowa. Bierze udział w przesłuchaniach i próbach chóru. Podczas manifestacji na krakowskim rynku Weronika spostrzega w autokarze wiozącym francuskich turystów dziewczynę, która wygląda identycznie jak ona. Nie dochodzi między nimi do spotkania, Francuzka odjeżdża fotografując manifestantów. Weronika wygrywa konkurs muzyczny. Kiedy wystąpuje po raz pierwszy w filharmonii, jej śpiew urywa się, pada na scenę i umiera. W tym samym czasie Veronique zaczyna odczuwać stratę jakiejś bliskiej osoby. Dowiedziawszy się o swojej chorobie serca postanawia zrezygnować ze śpiewu. W szkole, gdzie uczy muzyki, Veronique spotyka Aleksandra, lalkarza i autora bajek dla dzieci. Dziewczyna odbiera tajemnicze telefony, a potem serię przesyłek-sygnałów od kogoś, kto pragnie nawiązać z nią kontakt. Podąża ich śladem do Paryża, gdzie odkrywa, że ich nadawcą był Alexandre.