Pikador_1889-90.jpg

۞ Pablo Picasso ۞




Pablo Picasso a własciwie Pablo Ruiz Blasco 25 października 1881 roku, w Maladze, mieście położonym w Andaluzji, o godzinie 21.30, w rodzinie don Jose Ruiza Blasco, nauczyciela rysunku i doni Marii Picasso López, przyszedł na świat chłopiec..Jeszcze za życia stał się legendą i niewątpliwie jest jednym z najsłynniejszych artystów XX wieku. Picasso należy do najbardziej reprezentatywnych przedstawicieli sztuki współczesnej, a jego twórczość od dawna cieszy się niesłabnącą popularnością. Żaden ze współczesnych artystów plastyków nie może się równać z nim pod względem twórczej płodności. Picasso był wszechstronny zarówno w technice (malarz, rzeźbiarz, grafik, ceramik) jak i w formie (w swej pracy używał ołówka, akwarel, farb olejnych, kredek, metalu, gipsu, kamienia oraz różnorodnych odpadów). W dużym stopniu jego twórczość pokrywała się z rozwojem sztuki XX wieku.W najbardziej efektywnym okresie twórczości Picasso potrafił codziennie namalować jeden obraz.Pierwsze prace Picassa powstawały pod wpływem neoimpresjonizmu. Następne były figuratywne obrazy w okresach twórczych Picassa, błękitnym i różowym. Przez pewien okres czasu pojawiały się w pracach Picassa wyraźne wpływy sztuki afrykańskiej.Przed wybuchem drugiej wojny światowej Pablo Picasso był czołową postacią artystycznej awangardy i prekursorem odważnych przedsięwzięć w dziedzinie malarstwa, rzeźby i grafiki.


W 1907 roku Picasso namalował Panny z Avinionu,obraz, który zapowiadał kubizm, nowy kierunek malarstwa stworzony wspólnie z Georgem Braque.
To głównie z prac kubistycznych do dziś słynie Picasso.Ekspresyjne, i coraz bardziej zniekształcone sylwetki przewijały się przez całą twórczość artysty, dochodząc prawie do surrealizmu.Przez kilka lat, bez uszczerbku dla dzieł innego rodzaju, Picasso realizował cykl, który - z formalnego punktu widzenia - stanowić mógł powrót do klasycyzmu lub być przejawem neoklasycyzmu.W 1937 roku na zamówienie rządu republikańskiego Pablo namalował Guernikę, płótno symboliczne, przeznaczone do pawilonu hiszpańskiego na Expo ’37. Pozostając pod wrażeniem zagłady miasta, dokonanego przez wojska faszystowskie, Picasso namalował płótno manifest, które do dziś zachwyca swym wyrazem.
Jedną ze stałych cech twórczości plastycznej Picassa był również ekspresjonizm, mający odzwierciedlać dramaty ludzi i rzeczy. Akcentowanie rysów i charakterów, użycie określonych tonów kolorystycznych idzie w parze z jak największą oszczędnością formalną.
Czołowa pozycja Pabla Picassa wśród współczesnych twórców pozostaje niezagrożona do dnia dzisiejszego. Artysta zmarł 8 kwietnia 1973 roku.

Wielkie muzy Picassa

Fernande Olivier
1881-1966; z Picassem 1904-1911
Po dzieciństwie pełnym przemocy i wymuszonym małżeństwie uciekła w świat paryskiej bohemy. Z Picassem żyła w czasie, kiedy dokonywał on największej rewolucji w swojej twórczości - choć sama nigdy nie rozumiała kubizmu. Picasso nie zdołał powstrzymać jej przed wydaniem wspomnień pt. „Picasso et ses Amis", ale wypłacał jej niewielka pensję w zamian za obietnicę, że drugi tom nie ukaże się przed jego śmiercią.

Eva Gouel
1885-1915; z Picassem 1911-1915
Prawdziwe nazwisko Marcelle Humbert. Była przyjaciółka malarza Louisa Marcoussisa (czyli Ludwika Kazimierza Władysława Markusa). Kochanką Picassa została w 1911 roku. Niewiele o niej wiadomo. Picasso twierdził, że kochał ją bardziej niż inne, co nie przeszkodziło mu nawiązywać kolejnych romansów kiedy ona umierała na gruźlicę w 1915 roku.

Olga Koklowa
1891-1954; z Picassem 1917-1935
Ukrainka, pierwsza żona artysty i matka jego najstarszego syna Paula. Tańczyła w Ballets Russes Dagiliewa. Była jedną z nielicznych osób (obojga płci), które potrafiły postawić się artyście i nie ulegać mu. Po rozpadzie ich związku w 1935 roku zasypywała go pełnymi nienawiści listami. Ponieważ Picasso odmówił podzielenia się z nią majątkiem (czego wymagało francuskie prawo), oficjalnie nigdy się nie rozwiedli.

Marie-Therese Walter
1909-1977; z Picassem 1927-1936
Picasso spotkał tę siedemnastoletnią blondynkę przed Galeries Lafayette w Paryżu w 1927 roku. Przez osiem lat ich romans pozostawał tajemnicą. W 1935 roku Marie-Therese urodziła mu córkę Maię, ale w tym samym roku uczuciami artysty zawładnęła już Dora Maar. Walter powiesiła się w 1977 roku.

Dora Maar
1907-1997; z Picassem 1936-1944
Prawdziwe nazwisko Henriette Theodora Markovitch, pół Francuska, pół Chorwatka. Utalentowana artystka i fotografka, ikona surrealistów (fotografował ją Man Ray). Otaczała ją nieco tragiczna aura - jak sądził Picasso, przede wszystkim dlatego, że nie mogła mieć dzieci. Po rozstaniu do końca życia pozostała samotna, żyjąc w otoczeniu zakurzonych pamiątek po Picassie.

Françoise Gilot
ur.1921; z Picassem 1944-1953
Trzeźwo myśląca studentka prawa, która porzuciła studia na rzecz sztuki. Romans z Picassem zaczęła mając 21 lat. Urodziła mu dwoje dzieci - Claude'a i Palomę - i napisała bestsellerową książkę „Moje życie z Picassem". Po śmierci artysty wyszła za mąż za Amerykanina Johna Salka, wynalazcę szczepionki przeciw grypie. Nadal pisze.

Jacqueline Roque
1927-1986; z Picassem 1954-1973
Sprzedawczyni w wytwórni ceramiki Madoura w Vallauris, gdzie Picasso tworzył swoje ceramiki. Spotkała go w 1954 roku, miała wówczas 27 lat. W 1961 roku została jego drugą żoną. Walczyła z jego dziećmi o spadek po nim, ale współpracowała z nimi przy tworzeniu Musée Picasso. Zastrzeliła się w 1986 roku.