jatiyo_sangsad_bhaban01.jpg

................................ Tadż Mahal
Tadż Machal, to wspaniałe dzieło sztuki architektonicznej, jeden z najbardziej znanych budynków na świecie. Został zaprojektowany i wzniesiony w XVII wieku nad brzegiem rzeki Jamuna, niedaleko miasta Agra w indyjskim stanie Uttar Pradeś.

Tadż Machal wzniesiony został jako wyraz miłości mogolskiego cesarza Szahdżahana do Arjmand Banu, perskiej księżniczki która była jego drugą i najukochańszą żoną, którą nazywał Mumtaz Mahal tj. wybranka pałacu.. Na łożu śmierci Mumtaz Mahal poprosiła męża by wybudował jej mauzoleum. Budowę zespołu architektonicznego składającego się z mauzoleum Tadż Machal, ogrody i inne budynki rozpoczęto w 1632 roku. Kompleks zbudowany jest na planie prostokąta o bokach 580 na 305 m, na południowym brzegu Jamuny. Dłuższy bok przebiega wzdłuż osi północ –południe. Kompleks otoczony jest murem z czerwonego piaskowca, w którego narożnikach wybudowano ośmiokątne wieże. Środkową część placu zajmuje kwadratowy basen, po którego bokach znajdują się dwa pasy przestrzeni. Na pasie północnym mieści się mauzoleum Tadż Mahal z centralnie ustawionym cokołem, a na wschodnim krańcu tego pasa znajduje się meczet, który tworzy część muru zewnętrznego, a jego fasada zwrócona jest ku wschodowi. Po zachodniej stronie kompleksu zbudowano lustrzaną kopię meczetu – budynek nazwano jawab. Na południowym krańcu kompleksu znajduje się wielka wieża bramowa. Najbardziej okazałą częścią kompleksu jest mauzoleum. Stanowi ono szczytowe osiągnięcie architektury mogolskiej. Materiałem budowlanym jest biały marmur. Marmurowe ściany wyłożono półszlachetnymi kamieniami, a z czarnego marmuru wykonano dekoracje kaligraficzne. Mauzoleum wspiera się na czworokątnej pokrytej marmurem platformie, której każdy bok mierzy 95 m i ma wysokość 7 metrów. W rogach kwadratu wznoszą się 42 metrowe minarety. Nad mauzoleum umieszczona jest sferyczna podwójna kopuła, która wznosi się ponad czterema strukturami wspierającymi na wysokości 60 m. W stylu i planie monumentu wyraźnie zaznacza się wpływ architektury perskiej.

Tadż Machal było przez pewien okres zaniedbane i nieomal popadało w ruinę. Na początku XX w lord Curzon, brytyjski wicekról Indii zaczął wielki program renowacji Tadż Machal. W roku 1983 Tadż Mahal zostało wpisane na Listę Światowego Dziedzictwa Kultury i Natury UNESCO.