Tulipanowiec amerykański2.jpg

wojtek3101993 / ◄Cuda ogrodnicze / Drzewa i krzewy / Tulipanowiec amerykański2.jpg

Download: Tulipanowiec amerykański2.jpg

Pobierz

55 KB

(800px x 610px)

Tulipanowe drzewo

Tulipanowiec amerykański

Liriodendron tulipfera

Drzewo z rodziny magnoliowatych, szybkorosnące,

o wysokości 10-20 m, o stożkowatej, u góry

zaokrąglonej, rozłożystej, jasnozielonej koronie.

Pień smukły, prosty o jasno-brązowej,

bruzdkowanej korze.

Liście tulipanowca są duże, skrętoległe, podzielone na

4 klapy o ściętych końcach, pozostajace soczysto

zielone przez całe lato, jesienią zabarwiają się na

jaskrawy, pomarańczowo-żółty kolor.

Na zimę liście opadają, a na wiosnę ponownie okrywają

gałęzie świeżą zielenią.

Natomiast niezwykle atrakcyjną ozdobą drzewa są

kwiaty żółtawo-zielone, u nasady intensywnie

pomarańczowe, kielichowate, dość dużych rozmiarów,

przypominające kształtem wielkie tulipany, dzięki

którym zawdzięcza tulipanowiec swą nazwę.

Pojawiają się one od maja do czerwca i utrzymują

na pędach przez około trzy tygodnie.

Od października dojrzewają owoce złożone z licznych

skrzydlaków i tworzace pewnego rodzaju szyszki,

które poczatkowo są zielone, a w miarę upływu czasu

brązowieją, a po osiągnieciu pełni dojrzałości

- opadają.

Drzewo o tak imponujących rozmiarach najlepiej

posadzić pojedyńczo, aby podkreślić jego

piękny pokrój i wspaniałą szatę jesienną.

Warunki uprawy:

- łatwe w uprawie,

- lubi miejsca słoneczne, zaciszne,

- podłoże humusowe, wilgotne, o odczynie

raczej kwaśnym (jest wrażliwe na gleby wapienne) ,

- nie wymaga cięcia, rosnąc w sposób naturalny osiąga

charakterystyczny dla siebie pokrój i rozwija się

równomiernie,

- w okresach bezdeszczowych - podlewać,

- sadzonki w pojemnikach można wysadzać przez

cały sezon wegetacyjny,

- w pierwszych latach po posadzeniu, drzewka

Komentarze:

Nie ma jeszcze żadnego komentarza. Dodaj go jako pierwszy!

Aby dodawać komentarze musisz się zalogować

wojtek3101993

Idź do chomika

Inne foldery z plikami do pobrania

Inne pliki do pobrania z tego chomika

Tulipanowiec amerykański.jpg

Tulipanowe drzewo Tulipanowiec amerykański Liriodendro ...

Tulipanowe drzewo Tulipanowiec amerykański Liriodendron tulipfera Drzewo z rodziny magnoliowatych, szybkorosnące, o wysokości 10-20 m, o stożkowatej, u góry zaokrąglonej, rozłożystej, jasnozielonej koronie. Pień smukły, prosty o jasno-brązowej, bruzdkowanej korze. Liście tulipanowca są duże, skrętoległe, podzielone na 4 klapy o ściętych końcach, pozostajace soczysto zielone przez całe lato, jesienią zabarwiają się na jaskrawy, pomarańczowo-żółty kolor. Na zimę liście opadają, a na wiosnę ponownie okrywają gałęzie świeżą zielenią. Natomiast niezwykle atrakcyjną ozdobą drzewa są kwiaty żółtawo-zielone, u nasady intensywnie pomarańczowe, kielichowate, dość dużych rozmiarów, przypominające kształtem wielkie tulipany, dzięki którym zawdzięcza tulipanowiec swą nazwę. Pojawiają się one od maja do czerwca i utrzymują na pędach przez około trzy tygodnie. Od października dojrzewają owoce złożone z licznych skrzydlaków i tworzace pewnego rodzaju szyszki, które poczatkowo są zielone, a w miarę upływu czasu brązowieją, a po osiągnieciu pełni dojrzałości - opadają. Drzewo o tak imponujących rozmiarach najlepiej posadzić pojedyńczo, aby podkreślić jego piękny pokrój i wspaniałą szatę jesienną. Warunki uprawy: - łatwe w uprawie, - lubi miejsca słoneczne, zaciszne, - podłoże humusowe, wilgotne, o odczynie raczej kwaśnym (jest wrażliwe na gleby wapienne) , - nie wymaga cięcia, rosnąc w sposób naturalny osiąga charakterystyczny dla siebie pokrój i rozwija się równomiernie, - w okresach bezdeszczowych - podlewać, - sadzonki w pojemnikach można wysadzać przez cały sezon wegetacyjny, - w pierwszych latach po posadzeniu, drzewka

summer bells.jpg

rubra.jpg

Kolorowa wierzba skupiona.jpg

heptakodium.jpg

Heptakodium chińskie Heptacodium miconioides Gatunek ...

Heptakodium chińskie Heptacodium miconioides Gatunek pochodzący z Chin i tam znajdujący się na liście roślin zagrożonych wymarciem. Po raz pierwszy został znaleziony na początku XX wieku przez podróżnika i "łowcę roślin" Ernesta Wilsona w zachodnich Chinach. Jednak do lat osiemdziesiątych krzew ten w ogóle się nie rozpowszechnił. Dopiero w 1981 roku wyprawa chińsko-amerykańska znalazła jeden jego okaz i od niego pochodzą wszystkie egzemplarze rosnące obecnie w ogrodach botanicznych świata. Roślina ta staje się ostatnio u nas modna, choć na razie tylko w ogrodach botanicznych, a szkoda bo jest wyjątkowej urody, a na dodatek odporna na nasze warunki klimatyczne i łatwa w uprawie. Jest to duży i szybko rosnący krzew, cenny ze względu na późne kwitnienie i jesienne przebarwienie liści. Z wiekiem tworzy zwykle kilkupniowe formy drzewkowate o wyprostowanym pokroju. Może być również prowadzony w formie jednopniowej. Najstarsze okazy w Polsce mają obecnie 5 m wysokości. Charakterystyczna dla tego gatunku jest silnie łuszcząca się jasna kora oraz jajowate liście z zaostrzonym wierzchołkiem, na których obok nerwu głównego, po obu jego stronach przebiegają dwa równoległe nerwy. Kwiaty ukazują się wyjątkowo późno, bo dopiero we wrześniu. Są białe, drobne, czteropłatkowe i przyjemnie pachną. Umieszczone są w gęstych, licznych wiechach na końcach pędów. Wewnątrz wiechy kwiaty zebrane są w okółki, zwykle po 7 sztuk, stąd nazwa angielska rośliny - Seven Son Flower. Zaraz po przekwitnięciu pojawiają się owoce - drobne torebki z wydłużonymi czerwonymi działkami kielicha, do złudzenia przypominające kwiaty i równie jak one - dekoracyjne. W naszym klimacie niekiedy dojrzewają przed mrozami. Warto dodać, że Heptakodium jest cenną rośliną pszczelarską. Warunki uprawy: - odporna na nasze mrozy, - charakteryzuje się szybkim wzrostem i niewielkimi wymaganiami co do gleby, która nie powinna być jednak zbyt wilgotna, - preferuje pełne nasłonecznienie.

Ośnieża karolińska odmiana górska.jpg

Unikatowe drzewo !!! Ośnieża karolińska odmiana górska ...

Unikatowe drzewo !!! Ośnieża karolińska odmiana górska Halesia carolina var.monticola Jest to niespotykane drzewo ozdobne z obfitego kwitnienia, o kwiatach miododajnych, a także oryginalnych, oskrzydlonych owocach, które utrzymują się długo na bezlistnych gałązkach. Jesienią liście przebarwiają się na żółto. Jest ozdobne przez cały rok !!! Ośnieża jak dotychczas, jest bardzo rzadko uprawiana, nawet w ogrodach botanicznych, pomimo dobrej odporności tych roślin na mróz. W Rogowie wytrzymały prawie bez uszkodzeń mrozy dochodzące do –31,3C, ale nadal gatunki te, mimo dużych walorów dekoracyjnych, są niespotykane w ogrodach. Tymczasem mogą być cennymi roślinami w parkach, na terenach zieleni oraz w ogrodach przydomowych. Ośnieża karolińska to nieduże drzewo, czasami wielopniowe, o wysokości do 10 metrów. Pnie bardzo orginalne, z podłużnie bruzdowaną korowiną, która na starszych drzewach łuszczy się tarczkowato, korona jest nieregularna, rozłożysta, nisko ugałęziona. Pachnące, dzwonkowate, zwieszające się kwiaty, zebrane po 2–5 w pęczkach, mają do 3 cm długości, są koloru śnieżnobiałego, zakwitają jednocześnie wczesną wiosną (IV-V) tuż przed rozwojem liści, a po przekwitnieniu - wszystkie naraz opadają. Pod dużymi drzewami ścielą się gęsto na ziemi, jak śnieg, i stąd też nazwa ośnieża.To drzewo warto zobaczyć wiosną gdy kwitnie. Nie dość, że konwaliowe kwiaty są niezwykle okazałe - to można jeszcze odnaleźć zeszłoroczne owoce ! Obficie kwitną nawet młode egzemplarze. Eliptyczne, drobno piłkowane liście długości do 10 cm są umieszczone skrętolegle na gałązkach. Owocem jest twardy, zdrewniały, podłużny pestkowiec opatrzony 4 skrzydełkami, po wyschnięciu brązowy, utrzymujący się na gałązkach prawie do końca zimy !!! Warunki uprawy: - ośnieże wymagają gleb żyznych, próchnicznych, świeżych, lekko kwaśnych, - nasłonecznionych miejsc, -cieszą się dużą odpornością na szkodniki i choroby, - po posadzeniu należy uważać, aby nie przenawozić - źle znoszą nadmiar azotu, w pierwszym roku warto je nieco zasilić jedynie fosforem - stymuluje wzrost korzeni, - są odporne na mróz, jedynie młode okazy można profilaktycznie okryć na zimę.

Perukowiec podolski.jpg

Krzew jak barwny obłok Perukowiec podolski "Royal Purp ...

Krzew jak barwny obłok Perukowiec podolski "Royal Purple'' Cotinus coggygria Jest krzewem lub małym drzewem o wys.2-3 m i bardzo sharmonizowanej kolorystyce. Czarnoczerwona barwa liści zachowuje się aż do jesieni i staje się tłem dla srebrzystoczerwonych owocostanów. Warunki uprawy: - gleby przepuszczalne, zasobne w wapń, suche, - stanowisko słoneczne dla pięknego wybarwienia. Krzewy te są wystarczająco piękne, by mogły się znaleźć w każdym ogrodzie, nawet tym małym.

Pigwowiec okazały.jpg

Dekoracyjny i smaczny, jeden z najpiękniej kwitnących ...

Dekoracyjny i smaczny, jeden z najpiękniej kwitnących i najnowszych odmian- Pigwowiec okazały 'Yukigoten' Chaenomeles speciosa 'Yukigoten' Pigwowiec okazały- jest nie tylko krzewem dekoracyjnym, ale również owocowym. Niezwykłą ozdobą krzewu są efektowne, liczne i pięknie pachnące kwiaty, które rozwijają się od kwietnia do maja. Półpełne lub pełne kwiaty w kolorze białym poprzez zielonkawy do kremowego obficie oblepiają pędy krzewu. Krzew dorasta do około 120cm wysokości. Pędy ma pokryte cierniami. Jesienią ozdobę stanowią duże, żółte, jabłkokształtne owoce, które zawierają spore ilości witaminy C. Wykorzystywane są na przetwory, nalewki i syropy. Owoce nadają się także jako dodatek do herbaty, wspaniale zastępują cytrynę, na surowo lub w postaci syropu. Warunki uprawy: - lubi stanowisko słoneczne do półcienistego, - gleby żyzne, lekko wilgotne, ale dobrze rośnie również na gorszych glebach i suchych stanowiskach, - jest mrozoodporny, - dobrze znosi przycinanie, - niezwykle wytrzymały i odporny na szkodniki i choroby.

Platan klonolistny.jpg

Długowieczny !!! Platan klonolistny Platanus acerifolia ...

Długowieczny !!! Platan klonolistny Platanus acerifolia syn. Platanus x hispanica, Platanus x hybrida W Polsce spotyka się w wielu parkach stare, potężne platany o szerokich koronach, które najlepiej świadczą o tym, że to piękne drzewo może być z powodzeniem uprawiane także w naszym klimacie. Ze względu na niezwykłe walory ozdobne i łatwą pielęgnację - zasługuje na zainteresowanie. To długowieczne, okazałe drzewo o rozłożystej koronie i ładnym pokroju, dorasta do 30m wysokości i około 20m szerokości. Bardzo charakterystyczna jest jego efektownie łuszcząca się kora, tworząca mozaikę barw szarych, brązowych i białych, która zdobi drzewo i zwraca uwagę także w okresie zimowym. Duże, 3-5 klapowe liście platana klonolistnego przypominają liście klonu. Jesienią przebarwiają się na żółto-pomarańczowo, są skórzaste, nie zatrzymują kurzu i sadzy, dlatego też świetnie nadają się do nasadzeń w miastach i okręgach przemysłowych o dużym zanieczyszczeniu powietrza. Do sadzenia w miejscach eksponowanych ! Niezwykłe walory ozdobne ! Zwisające na długich szypułkach owoce - drobne, wrzecionowate, owłosione orzeszki, zebrane są w gęste, kuliste owocostany średnicy ok. 2 cm - również niezwykle dekoracyjne - pozostają na drzewie aż do wiosny. Platan polecany jest do sadzenia w dużych ogrodach i parkach, jako drzewo alejowe oraz soliterowe. Do obsadzania szerokich ulic, skwerów i placów. Najlepiej sadzić pojedyńczo na dużych powierzchniach trawników, na reprezentacyjnych miejscach przy budynkach, głównych alejach, bramach wjazdowych itp. Bardzo malowniczo wyglądają stare drzewa nad wodą. Drzewo długowieczne, osiąga wiek 200-500 lat ! Sekrety uprawy: - wymaga słońca, - gleby kwaśnej, piaskowej, ilastej, przepuszczalnej i wilgotnej, - należy pamiętać o podlewaniu młodych roślin w czasie bezdeszczowej pory, - bardzo dobrze rośnie nad brzegami wód stojących i płynących, - jest odporny na zanieczyszczenia powietrza, - dobrze znosi przesadzanie i przycinanie, może być odmładzany, - starsze egzemplarze odporne na mróz, młode przez pierwsze 3 lata po posadzeniu w zimniejszych rejonach kraju należy okryć na zimę.

Rodgersja kasztanowcolistna.jpg

Okazała bylina na wilgotne stanowiska Rodgersja kasztan ...

Okazała bylina na wilgotne stanowiska Rodgersja kasztanowcolistna Rodgersia aesculifolia Okazała, długowieczna bylina o atrakcyjnych liściach, doskonała do kompozycji przy oczkach wodnych i w zacienionych, wilgotnych ogrodach. To roślina pokaźnych rozmiarów z wysokimi, rozłożystymi, żebrowanymi liśćmi przypominającymi kształtem liście kasztanowca, dochodzącymi do szerokości nawet 60cm !!! To efektowne ulistnienie ukazuje się w połowie wiosny, z czasem tworząc szerokie kępy ! Od czerwca do do lipca dodatkową jej ozdobą są białe, puszyste, wiechowate kwiatostany ! Dorasta do 70-120cm wysokości !!! Na grządkach bylinowych w półcieniu rodgersje mogą być roślinami wiodącymi i najlepiej posadzić je w małych grupach. Na skraju zarośli lub grupy drzew znajdą pożądany cień, a także osłonę przed wiatrem. Rodgersje można posadzić nad brzegiem stawu, prezentują sie wtedy niezwykle elegancko. Najlepszymi partnerami dla tych roślin są byliny i krzewy cienioznośne np. funkie, tawułki, tojad oraz dla kontrastu paprocie i trawy ozdobne, natomiast z krzewów dobrymi kompanami będą: różaneczniki, cisy i różne iglaki. Duże kamienie stanowią świetne tło dla okazałych liści rodgersji rosnącej nad brzegiem stawu, a jednocześnie zacieniają podłoże, zapobiegając przesychaniu. Sekrety uprawy: - rośliny łatwe w uprawie, długowieczne, - lubią stanowiska w cieniu i półcieniu, słońce tolerują jedynie przy dużej wilgotności podłoża i powietrza, - przetrwają w każdej glebie, byleby nie całkiem wysuszonej, preferują podmokłą i często zasilaną najlepiej kompostem, - lubią miejsca osłonięte od wiatru, który mógłby uszkodzić ich duże liście, - podłoże wokół roślin najlepiej ściółkować, - po kwitnieniu usunąć przekwitłe kwiatostany, - jesienią pędy przyciąć na szerokość dłoni nad podłożem, okryć liśćmi lub igliwiem.

więcej plików z tego folderu...

Zgłoś jeśli naruszono regulamin