Stanisław Przybyszewski.jpg

Tadeusz Różewicz – polski poeta, dramaturg i prozaik uro ...

Tadeusz Różewicz – polski poeta, dramaturg i prozaik urodzony 9 października 1921 r. w Radomsku. W czasie II wojny światowej Różewicz walczył w oddziałach partyzanckich AK. Już w tym czasie pisał wiersze, które zostały wydane w zbiorze „Echa leśne” w 1944 r. W 1945 r. współpracował w Komisji Likwidacyjnej, a trzy lata później został odznaczony Medalem Wojska Polskiego. W tomie „Niepokój” z 1947 r., wyrażającym rozczarowanie przedwcześnie dojrzewającego pokolenia młodych ludzi, umieszcza swój słynny wiersz „Ocalony”. W 1949 r. Różewicz przeprowadził się z Krakowa do Gliwic, gdzie poślubił Wiesławę, która urodziła mu dwóch synów. Wydał kolejne tomy poezji: „Pięć poematów”, „Czas, który idzie”, „Wiersze i obrazy”, „Równina”. Rok 1950 Tadeusz Różewicz spędził na Węgrzech. W 1956 r. wyjechał na kilka miesięcy do Mongolii, a rok później dostał się na stypendium do Paryża. po powrocie do kraju poeta musiał uporać się ze śmiercią swojego bliskiego znajomego, poety Leopolda Staffa, a wkrótce także i matki. Rok 1960 to debiut Różewicza jako dramaturga, wydał wtedy swoją „Kartotekę”. Związał się z Teatrzykiem STEP. W 1968 r. Tadeusz Różewicz przeprowadził się do Wrocławia. Mieszka tam do dziś. Dzieło „Matka odchodzi” wywalczyło dla poety Nagrodę Nike w 2000 r.

Tadeusz Boy-Żeleński.jpg

Tadeusz Kamil Marcjan Żeleński - pseudonim Boy, urodził ...

Tadeusz Kamil Marcjan Żeleński - pseudonim Boy, urodził się w grudniu w 1874 roku w Warszawie. Pisarz, tłumacz, krytyk zarówno teatralny jak i literacki. Jego rodzicami byli Wanda z domu Grabowska oraz kompozytor Władysław Żeleński. W latach 1982-1900 studiował medycynę na Uniwersytecie Jagiellońskim Studia trwały dość długo z tego względu, że Boy Żeleński nie stronił od hazardu, alkoholu i kobiet. Był jednym z twórców kabaretu Zielony Balonik. W czasie pierwszej wojny światowej pełnił funkcję lekarza w armii austriackiej. Po wojnie kierownik literacki Teatru Polskiego. Brał czynny udział przy powstaniu instytucji Młody Teatr. W 1941 roku rozstrzelany wraz z przedstawicielami polskiej inteligencji.

Stanisław Przybyszewski.jpg

Stanisław Feliks Przybyszewski - ur. 7 maja 1868 w Łojew ...

Stanisław Feliks Przybyszewski - ur. 7 maja 1868 w Łojewie pod Inowrocławiem, zm. 23 listopada 1927 w Jarontach pod Inowrocławiem, jeden z najważniejszych polskich pisarzy, inicjator polskiej moderny. Jednocześnie jest twórcą bardzo zapomnianym, którego twórczość dopiero od niedawna zaczyna być ponownie wydawana i reinterpretowana. W okresie świetności był żyjącą legendą - nie tylko ze względu na osiągnięcia literackie, ale także przez liczne skandale obyczajowe, pijaństwo, domniemany satanizm. "Stachu", bo tak go zwykle nazywano, wychował się pod zaborami w Wielkopolsce i jako młody człowiek wyjechał do Niemiec. Poznał tam berlińską cyganerię, ludzi takich jak Strindberg czy Edvard Munch (z którym się zresztą zaprzyjaźnił). Swoje pierwsze dzieła Przybyszewski stworzył w języku niemieckim. Następnie wyjechał do Norwegii, tam również poznawał miejscową bohemę. Tymczasem do Polski dotarła już sława "der Geniale Pole" - genialnego Polaka, jak nazywali go Niemcy. W 1898 roku Przybyszewski przybył koleją do Krakowa; dzień ten wielu krytyków uważało za przełomowy dla epoki. Przybyszewski szokował nie tylko głoszoną zasadą "sztuka dla sztuki"; intrygujący był styl życia artysty - stworzył on bowiem krakowską cyganerię nazywaną "dziećmi szatana". Okres świetności jednak przeminął, w późniejszych latach Przybyszewski miał nawet problemy z utrzymaniem finansowej płynności. Jako literat był już właściwie zapomniany, jako postać wciąż wzbudzał emocje. Jego życie doskonale opisuje napis na jego nagrobku - "Meteor Młodej Polski". Był jak meteor - świecił jasno ale szybko przeminął.

Rafał Wojaczek.jpg

Rafał Wojaczek – urodził się w 1945 roku w Mikołowie. Po ...

Rafał Wojaczek – urodził się w 1945 roku w Mikołowie. Polski prozaik a także poeta. Jego rodzice byli osobami wykształconymi, ojciec poety był nauczycielem w gimnazjum, matka zaś była pracownicą wydawnictwa. Po ukończeniu szkoły średniej podejmuje naukę na Uniwersytecie Jagiellońskim na wydziale filologii polskiej, którą po roku rzuca i przenosi się do Wrocławia. Pod koniec lat 60. publikuje „Sezon” który zostaje rewelacyjnie przyjęty przez krytykę. Wojaczek był człowiekiem porywczym, nadużywał alkoholu, cierpiał na depresję (przez którą przebywał pewien okres życia w szpitalu psychiatrycznym). Zmarł śmiercią samobójczą w 1971 roku.

Maria Pawlikowska-Jasnorzewska.jpg

Maria Pawlikowska-Jasnorzewska - polska poetka i dramato ...

Maria Pawlikowska-Jasnorzewska - polska poetka i dramatopisarka. Urodziła się 24 listopada 1891 w Krakowie. Przyjaźniła się m.in. z poetami tworzącymi grupę Skamander oraz z Witkacym. Pochodziła z artystycznej rodziny. Jej ojciec, Wojciech Kossak, dziadek i starszy brat byli malarzami, młodsza siostra, Magdalena Samozwaniec, pisarką satyryczną. Poetka odebrała staranną edukację domową w dziedzinach przyrodoznawstwa, filozofii oraz literatury. Trzykrotnie wychodziła za mąż. Jej pierwszy mąż, Wacław Brzozowski, był oficerem armii austriackiej. Po unieważnieniu małżeństwa Maria poślubiła Jana Pawlikowskiego, a następnie Stefana Jasnorzewskiego, oficera lotnictwa, z którym zamieszkała we Francji, później zaś w Anglii. Przez całe życie chorowita, zmarła na nowotwór 9 lipca 1945 w Manchesterze. Debiutowała w 1922 tomikiem wierszy Niebieskie migdały. W jej tekstach pojawiają się tematy kobiecego doświadczenia świata, zmysłowości i erotyki. Jej utwory często opisuje się jako należące do nurtu feministycznego.

Jerzy Giedroyc.jpg

Jerzy Giedroyc - urodził się w 1906 roku w Mińsku Mazowi ...

Jerzy Giedroyc - urodził się w 1906 roku w Mińsku Mazowieckim. Publicysta, polityk, twórca francuskiej „Kultury”. Pochodził on z książęcego rodu. Po ukończeniu gimnazjum w stolicy Jerzy Giedroyć studiował prawo a później historię na Uniwersytecie Warszawskim. Redaktor pisma „Dzień Akademicki”, które przekształciło się w pismo „Bunt Młodych”(ostatecznie nazwa została zmieniona na „Polityka”). Rok po rozpoczęciu II wojny światowej został szefem biura polskiej ambasady w Chile w Bukareszcie. Po wojnie Giedroyć założył w Rzymie „Instytut Literacki” Tam powstaje też pierwszy numer czasopisma "Kultura", której jest redaktorem naczelnym. W niedługim czasie przeniósł wydawnictwo do Paryża. Stało się ono ważnym forum, na którym poruszano sprawy dotyczące Europy. Od lat 50. „Kultura” nawoływała do zjednoczenia Niemiec. Na jej łamach wypowiadali się tacy ludzie jak m.in. Józef Czapski, Juliusz Mieroszewski, Witold Gombrowicz, Gustaw Herling-Grudziński, Stefan Kisielewski, Czesław Miłosz, Jerzy Stempowski. Zmarł w Paryżu w roku 2000.

Jan Lechoń.jpg

Jan Lechoń – a raczej: Leszek Serafinowicz – polski poet ...

Jan Lechoń – a raczej: Leszek Serafinowicz – polski poeta urodzony 13 czerwca 1899 r. w Warszawie. Ojciec Lechonia był urzędnikiem w biurze Dyrekcji Kolei Warszawsko-Wiedeńskiej, a matka nauczycielką geografii. Jan Lechoń debiutował w bardzo młodym wieku. Mając 14 lat, wydał tom poezji „Na złotym polu”, a rok później „Po różnych ścieżkach”. Lechoń studiował na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Warszawskiego. Jako student współredagował pismo „Pro Arte et Studio”. Zaprzyjaźnił się z Julianem Tuwimem i Antonim Słonimskim, z którymi spotykał się w kawiarni „Pod Pikadorem”. W 1920 r. Jan Lechoń wydał swój słynny tom „Karmazynowy poemat”. Niedługo potem powstaje nieformalna grupa literacka, Skamander. W 1924 r. powstał zbiór „Czerwone i czarne”. Od 1926 do 1928 r. Jan Lechoń był redaktorem naczelnym satyrycznego „Cyrulika Warszawskiego”. Pod koniec lat 20. poeta wyjechał do Francji, gdzie pracował jako kulturalny atache przy Ambasadzie Polskiej. Po wybuchu II wojny światowej przeniósł się do Brazylii, a następnie do Stanów Zjednoczonych. 8 czerwca 1956 r. Jan Lechoń popełnił samobójstwo. Wyskoczył z dwunastego piętra hotelu w Nowym Jorku.

Jan Kochanowski.png

Jan Kochanowski - ur. 1530 w Sycynie koło Zwolenia, zm. ...

Jan Kochanowski - ur. 1530 w Sycynie koło Zwolenia, zm. 22 sierpnia 1584 w Lublinie, najsłynniejszy polski poeta renesansowy. Był prawdziwym człowiekiem renesansu - niezwykle wykształconym erudytą, co na tle ówczesnej szlachty czyniło go ewenementem. Wyznawał filozofię stoicką, epikurejską i neoplatońską. Wiele z jego dzieł na stałe weszło do kanonu obowiązkowych lektur (również szkolnych), np. "Odprawa posłów greckich" czy "Treny". Twórczość Kochanowskiego miała olbrzymi wpływ nie tylko na polską literaturę, ale także na język. Wiele cytatów z jego dzieł na stałe przeniknęło do słowników, a w epoce oświecenia odwoływano się do języka Kochanowskiego jako najczystszej formy języka polskiego.

Sławomir Mrożek.jpg

Sławomir Mrożek – polski prozaik, satyryk, dramatopisarz ...

Sławomir Mrożek – polski prozaik, satyryk, dramatopisarz i rysownik przyszedł na świat 29 czerwca 1930 r. w Borzęcinie. Debiutował w 1950 r., kiedy pismo „Przekrój” opublikowało jego pierwszy reportaż. W tym samym roku Mrożek dał się poznać także jako wybitny rysownik, a od 1953 r. publikował cykle satyrycznych rysunków. Wtedy też wydał swój pierwsze zbiory opowiadań, „Opowiadania z Trzmielowej Góry” i „Półpancerze praktyczne”. Sławomir Mrożek pracował w redakcji krakowskiego „Dziennika Polskiego” od 1950 do 1954 r., a w latach 1956-1958 w „Życiu literackim”. Znana była jego satyryczna rubryka „Postępowiec”, którą prowadził w różnych pismach. W 1958 r. Mrożek wydał swoją pierwszą sztukę teatralną, „Policję” i zyskał sławę, jako utalentowany dramatopisarz. Pod koniec lat 50. artysta przeniósł się z Krakowa do Warszawy. W 1963 r. wyjechał z Polski i osiedlił się we Włoszech. Rok później światło dzienne ujrzał jego znakomity dramat „Tango”. Potem przeniósł się do Paryża, następnie do Meksyku, by w 1993 r. powrócić do kraju. W 1997 r. Sławomir Mrożek nawiązał współpracę z „Gazetą Wyborczą”. W 2008 r. wyjechał do Nicei, twierdząc, że tamtejszy klimat bardziej mu odpowiada. Najważniejsze dzieła Mrożka to: zbiory opowiadań „Słoń”, „Wesele w Atomicach”, „Donosy”, „Śpiąca królewna”; dramaty „Policja”, „Męczeństwo Piotra Oheya”, „Tango”, „Emigranci”, „Letni dzień”.

Marek Hłasko.jpg

Marek Hłasko – urodził się w 1934 roku w Warszawie . Sce ...

Marek Hłasko – urodził się w 1934 roku w Warszawie . Scenarzysta filmowy, prozaik. Był on jedynakiem, synem Macieja Hłaski i jego żony Marii Łucji z domu Rosiak. Jako 16-latek podjął pracę jako kierowca. Hłasko często zmieniał miejsce zatrudnienia pracował m.in. w: Bazie Sprzętu Zjednoczenia Budownictwa Miejskiego, Metrobudowie, Spółdzielni Przewozowej Warszawskich Spółdzielni Spożywców. Początki jego kariery jako prozaika datuje się na rok 1951, w którym to ukazuje się opowiadanie „Baza Sokołowska”. W tamtym okresie powstały również inne opowiadania takie jak: "Złota jesień", "Szkoła", "Noc nad piękną rzeką". Przez swój niekonwencjonalny sposób bycia i ubioru cieszył się sporą popularnością, zwłaszcza wśród ludzi młodych. Pod koniec lat 50. wyjeżdża do Paryża i zyskuje światowy rozgłos. Wydanie w paryskiej Kulturze „Cmentarzy” o nastroju wybitnie antykomunistycznym spotkało się w Polsce z ostrą krytyką. Niemożność powrotu do ojczyzny i nieznajomość języków obcych zmusiły go do ciężkiej pracy fizycznej w celu zapewnienia sobie podstawowych warunków do życia. W roku 1966 przybywa do USA na zaproszenia Romana Polańskiego. W 1969 migruje do Niemiec. Zmarł w 1969 roku w dość niejasnych okolicznościach

Stanisław Przybyszewski.jpg

wieslaw45