1280px-Meister_der_Kahriye-Cami-Kirche_in_Istanbul_005. Maryja i św. Józef przed namiestnikiem Kwiryniuszem.jpg

Maryja i św. Józef zapisują się w spisie ludności przed namiestnikiem Kwiryniuszem. Stambuł, Kościół Chora, bizantyjska mozaika 1315-20.



Meister der Kahriye-Cami-Kirche in Istanbul - The Yorck Project: 10.000 Meisterwerke der Malerei. DVD-ROM, 2002. ISBN 3936122202. Distributed by DIRECTMEDIA Publishing GmbH.

Szczegóły pozwolenia

[1]

Zobacz więcej



Domena publicznazobacz zasady

File:Meister der Kahriye-Cami-Kirche in Istanbul 005.jpg

Utworzony: 12 maja 1315
Publiusz Sulpicjusz Kwiryniusz (łac. Publius Sulpicius Quirinius, grec. Κυρήνιος – Kyrenios; ur. ok. 51 p.n.e., zm. 21 n.e.) – rzymski dowódca wojskowy i senator z czasów początku pryncypatu. Jest wzmiankowany w Ewangelii Łukasza w związku z narodzeniem Jezusa Chrystusa.

Spis treści

1 Początek kariery
2 Wojna z Homonadensami
3 Kierownik Gajusza Cezara
4 Namiestnik Syrii
5 Powrót do Rzymu
6 Inskrypcje
7 Przypisy
8 Bibliografia
9 Zobacz też
10 Linki zewnętrzne

Początek kariery

Kwiryniusz urodził się w Lanuvio, mieście latyńskim leżącym niedaleko od Rzymu. Był homo novus, czyli pierwszym w rodzinie, który sprawował wysoki urząd. Służył w rzymskiej armii i możliwe, że uczestniczył w kampanii Augusta, której kulminacją była bitwa pod Akcjum w 31 p.n.e. W następnej dekadzie służył zapewne w Hiszpanii. Kwiryniusz około 14 p.n.e. został prokonsulem prowincji zwanej Kreta i Cyrenajka (Creta et Cyrenaica), gdzie podbił Marmarydów, mieszkańców Marmaryki, krainy leżącej między Egiptem a Cyrenajką. Skutecznie walczył też z Garamantami, szczepem berberyjskim, zamieszkującym tereny na południe od Trypolisu. Mógł wrócić z przydomkiem Marmarikus, lecz był zbyt skromny w ocenie swego zwycięstwa[1]. W 12 p.n.e. sprawował godność konsula wraz z Messalą Appianusem, ale, jako że ten zmarł na początku swojego urzędowania[2], jego kolegą na urzędzie został Valgius Rufus[3], znany poeta.
Wojna z Homonadensami

Następnie Kwiryniusz zarządzał jakąś prowincją, ponieważ w Cylicji prowadził zwycięską wojnę z bandyckim plemieniem Homonadensów (między 11 a 3 p.n.e.)[4]. Prawdopodobnie był wtedy namiestnikiem Galacji[5]. W 6 p.n.e. Cornutus Arruntius Aquila, ówczesny namiestnik tej prowincji, ostatecznie zakończył budowę drogi, którą na cześć cesarza nazwał Via Sebaste, a swoje imię umieścił na kamieniach milowych[6]. Wśród historyków nie ma powszechnej zgodności, czy wojna odbyła się przed, czy po zbudowaniu tej drogi. Ze względu na trudne warunki geograficzne oraz wojowniczy charakter plemienia, wojna nie należała do łatwych. Musiała trwać co najmniej dwa lata oraz wymagać dwóch, trzech legionów[7]. Kampania Kwiryniusza polegała na żmudnym zdobywaniu, jedno po drugim, czterdziestu czterech ufortyfikowanych twierdz, ukrytych pośród trudnych górzystych dolin, włączając stolicę Omanę. Pokonał mieszkańców głodem oraz pojmał żywcem cztery tysiące mężczyzn i przesiedlił do sąsiednich miast. W ten sposób Homonadensowie jako plemię przestali istnieć. Kwiryniusz został za to nagrodzony w Rzymie odznakami triumfalnymi (Ornamenta triumphalia)[8]...

(Fragment)

Żródło Wikipedia Wolna Encyklopedia.