IMG_0012. Euklides ( 330 - 275 r.p.n.e. ).jpg

wieslaw2011 / Dokumenty (historia starożytna) / Biografie / IMG_0012. Euklides ( 330 - 275 r.p.n.e. ).jpg

Download: IMG_0012. Euklides ( 330 - 275 r.p.n.e. ).jpg

Pobierz

142 KB

(443px x 1024px)

Wybitrny matematyk i fizyk grecki. Szczytowy okres jego działalności przypadł na czasy Ptolemeusza I Sotera.

Komentarze:

Nie ma jeszcze żadnego komentarza. Dodaj go jako pierwszy!

Aby dodawać komentarze musisz się zalogować

wieslaw2011

Idź do chomika

Inne foldery z plikami do pobrania

Inne pliki do pobrania z tego chomika

Laozi (wym. [ˈlaʊˈdzʌ], chiń. 老子, dosł. Stary Mistrz)....html

Laozi ilustracja Nazwisko chińskie Pismo uproszczone 老子 Pismo tradycyjne 老子 Hanyu pinyin Lǎozǐ Wade-Giles Lao-tzu Commons Multimedia w Wikimedia Commons Źródła Teksty w Wikiźródłach Wikicytaty Cytaty w Wikicytatach Laozi na ilustracji z książki Myths and Legends of China z 1922 r. Laozi (wym. [ˈlaʊˈdzʌ]; chiń. 老子; dosł. „Stary Mistrz”); nazwisko: Li Er (李耳); nazwisko pośmiertne: Li Dan (李聃) – półlegendarny chiński filozof, twórca taoizmu. Autor Daodejing, jednej z najważniejszych ksiąg taoizmu, zarówno filozoficznego, jak i religijnego. Istnienie Laozi nie zostało definitywnie potwierdzone historycznie. Według tradycji żył w VI w. p.n.e., a więc był współczesny Konfucjuszowi. Niektóre przekazy mówią, że był jego nauczycielem, co zdaniem historyków[czyim?] można uznać za taoistyczną propagandę, którą miała w ten sposób wskazywać, że konfucjanizm jest niejako odpryskiem taoizmu. Inna legenda mówi, że Laozi po śmierci odjechał na zachód i przebywszy Himalaje, trafił do Indii, gdzie został nauczycielem, lub nawet ojcem Buddy. W ten sposób taoistyczni propagandziści dowodzili, że również buddyzm, który przybył do Chin ok. II w. p.n.e., jest odpryskiem rodzimego taoizmu. Wraz z rozwojem tzw. taoizmu religijnego w okresie dynastii Han, Laozi zaczął być deifikowany. Od tego czasu jest przedstawiany jako nieśmiertelny (xian), który dzięki odpowiednim ćwiczeniom osiągnął nadludzkie moce. W taoizmie religijnym bywa także bóstwem Laojun. Część serii na temat Taoizmu Tao.svg Wierzenia Dao · De Wuji · Taiji Yin i yang · Wu xing Qi ·Neidan Wu wei Święte księgi Daodejing · Zhuangzi Liezi · Daozang Główni myśliciele Laozi · Zhuangzi Zhang Daoling · Zhang Jiao Ge Hong · Chen Tuan Wang Chongyang Szkoły Wudoumi Dao · Tianshi Dao Shangqing · Lingbao Quanzhen · Zhengyi Dao Xuanxue Przypisywane mu nazwisko Li sprawiło, że uznała go za swego przodka dynastia Tang, założona przez Lǐ Yuāna (李淵) w 618 roku. Była to złota epoka taoizmu, a Laozi doczekał się sanktuarium w Louguantai, gdzie według legendy miał podyktować (lub napisać) Daodejing przed odejściem na zachód. W późniejszych epokach taoizm stracił na znaczeniu kosztem buddyzmu, a sanktuarium podupadło. Spis treści 1 Legenda 2 Nauczanie 3 Najważniejsze źródła 4 Linki zewnętrzne ... (Fragment) Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Laozi&oldid=54539209” Kategorie: Chińscy filozofowie Chińczycy epoki Zhou Taoizm Ukryta kategoria: Artykuły z wyrażeniami zwodniczymi od 2009-09

Dokument rtf. Starożytne Chiny – Konfucjusz.rtf

Starożytne Chiny – Konfucjusz Za twórcę Konfucjanizmu, uważa się myśliciela i filozofa, żyjącego na przełomie VI i V w. – Konfucjusza (Kong Zi – Mistrz Kong). Prawdziwe imię Mistrza Kong (Kong – nazwisko rodowe, Zi – przydomek oznaczający mistrza), to Qiu – oznaczający dosłownie pagórek. Imię wzięło się prawdopodobnie od wysokiego czoła Konfucjusza, czemu chińczycy przypisywali wysoki poziom inteligencji. Urodził się w państwie Lu (obecnie prowincja Shandong), gdzie rozpoczął swoją karierę polityczną zostając bliskim doradcą władcy księstwa Lu. Przez swoje poglądy, dotyczące chociażby oddania władzy w ręce ludzi uczonych i szlachetnych bez względu na ich pochodzenie, nie zyskiwał sobie popleczników, a ostatecznie musiał opuścić księstwo Lu. Przez kilkanaście lat wędrówek, wraz z grupą swoich uczniów, poszukiwał władcy któremu mógłby doradzać. Ostatecznie Konfucjusz nie osiągnął swojego celu, po latach tułaczki wrócił z powrotem do księstwa Lu, gdzie zmarł. Starożytne Chiny – Podstawowe założenia Konfucjanizmu Podstawą konfucjanizmu jest przekonanie, iż drogą do szczęścia i harmonii jest przestrzeganie hierarchii społecznej. Każda osoba powinna pogodzić się ze swoim losem i miejscem w społeczeństwie oraz wykonywać jak najlepiej przypisane do tego miejsca czynności. Najważniejsza – według konfucjanizmu, nie jest pojedyncza jednostka, a cała rodzina, która może być także rozumiana jako państwo, a władca jako ojciec. Konfucjanizm zakłada, iż społeczeństwo powinno opierać się na pięciu związkach zależności i wzajemnych zobowiązaniach: 1. Dobroć księcia – lojalność poddanego – lojalność i obowiązek, 2. Miłość ojca – przywiązanie syna – miłość i posłuszeństwo, 3. Życzliwość starszych – szacunek młodszych – starszeństwo i stanowienia wzorca dla młodszego, 4. Sprawiedliwość męża – posłuszeństwo kobiety – zobowiązanie i podporządkowanie, 5. Wierność przyjaciela – wzajemność przyjaciela – zaufanie. Starożytne Chiny – Pięcioksiąg Konfucjański Klasyczny kanon doktryny konfucjańskiej, któremu przynajmniej współautorstwo przypisuje się Konfucjuszowi. Oryginalne teksty pięcioksięgu konfucjańskiego, zostały spalone wraz z resztą ksiąg, dokumentów i pism na rozkaz pierwszego cesarza Qin Shi Huanga. Księgi zostały odtworzone za czasów dynastii Han (206 r. p.n.e. – 220 r. n.e.), kiedy to Konfucjanizm stał się dominującą religią państwową. ... (Fragment)

Dokument.rtf. Biografia Juliusza Cezara.rtf

Juliusz Cezar Gajusz Juliusz Cezar, pochodzący ze znanej patrycjuszowskiej rodziny, był głównym sprawcą upadku rzymskiej Republiki. Mimo tego, historia po dzień dzisiejszy widzi w nim wielkiego wodza i polityka, który po zwycięskiej wojnie przeciwko Pompejuszowi został władcą Rzymu. Sławę przyniosły mu przede wszystkim: podbój Galii i świetne, pod względem literackim opisy prowadzonych kampanii wojennych. Wszyscy późniejsi władcy Rzymu przybierali oficjalny tytuł Cezarów, zapewne w nadziei, że w ten sposób spłynie na nich, choć część sławy, jaką cieszył się ich wielki poprzednik. Młodość Juliusza Cezara Juliusz Cezar urodził się 12 lipca 102 lub 100 roku p. n. e, w rodzinie, wywodzącej się od rodu Juliuszów, którego mitycznym założycielem był Eneasz. Ojciec Cezara sprawował urząd pretora, zmarł jednak, kiedy Juliusz miał 16 lat, osierocając jego i dwie córki. Wychowaniem przyszłego rzymskiego władcy zajmowała się więc matka – Aurelia. W wieku 17 lat Cezar poślubił wnuczkę Korneliusza Cynny, przywódcy stronnictwa popularów – Kornelię. Szczęśliwe życie u boku ukochanej nie trwało długo. W 82 roku p. n. e., kiedy do władzy doszli optymaci, Cezar dostał rozkaz od ówczesnego dyktatora Sulli, aby niezwłocznie rozwiódł się z Kornelią, gdyż małżeństwo to było niepoprawne politycznie i mogło złamać Cezarowi dalszą karierę. Odmowa Cezara skutkowała natychmiastowym wygnaniem, skonfiskowaniem majątku żony oraz odebraniem mu tytułu, „flamens Dialis” – kapłana boga Jowisza. Z pomocą Cezarowi ruszyli krewni i właściwie dzięki ich wstawiennictwu został on ułaskawiony. Zrażony polityką prowadzoną w Rzymie, Cezar udał się na wschód, gdzie w krótkim czasie zaciągnął się do wojska. Mając walkę we krwi z powodzeniem brał udział w wielu bitwach, między innymi w bitwie pod Mytelene, w której wsławił się odwagą i otrzymał „korona vita” – wieniec z liści dębowych... (Fragment)

Biografia Archimedesa - Sciaga.pl.htm

Archimedes urodzony około 287 r. p. n. e., zmarł ok. 212 r. p. n. e., grecki fizyk, matemayk i wynalazca, jeden z najwybitniejszych uczonych starożytności. Zajmował się różnymi dziedzinami nauki, m. in. hydrostatyką, arytmetyką, geometrią, astronomią, mechaniką, optyką. Jak głosi legenda, Hieron II, król Syrakuz zamówił dla siebie koronę z czystego złota. Władca nie dowierzał jednak złotnikowi. Posądzał go o to, że koronę wykonał ze srebra i z zewnątrz tylko pozłocił. Zwrócił się wtedy do przebywającego na jego dworze Archimedesa, aby ten sprawdził jego przypuszczenie, nie niszcząc pięknej korony. Archimedes długo myślał nad tym zadaniem, niestety bez skutku. Zastanawiał się nawet nad tum w kąpieli. Siedząc kiedyś w wannie zauważył, że ciała zanurzone w cieczy wydają się lżejsze. W tym momencie przyszło nań olśnienie. Z okrzykiem: heureka! (znalazłem!) Archimedes ponoć wyskoczył z wanny i w stroju mocno nie kompletnym pobiegł przez miasto do swego króla, aby mu zakomunikować o rozwiązaniu problemu. Jeśli więc wierzyć legendzie, to dzięki zadaniu króla Hierona Archimedes odkrył ważne prawo, zwane dziś prowem Archimedesa, które stanowi dziś podstawę teorii pływania ciał. A brzmi ona następująco: każde ciało zanurzone w cieczy traci pozornie na ciężarze tyle, ile wynosi ciężar cieczy wypartej przez to ciało. Z czasem prawo to uogólniono na gazy (i ciała sypkie spełniające określone warunki). Ciało będzie pływać, jeżeli jego ciężar jest zrównoważony przez siłę wyporu, a zatonie, jeśli ma ciężar większy od tej siły. To, czy dane ciało będzie pływać, zależy od jego gęstości, czyli miary upakowania materii. Świeczka woskowa będzie unosić się na powierzchni wody, ponieważ ma małą gęstość i wypierawystarczającą ilość wody, aby siła wyporu była odpowiednio duża. Kamień ma większą gęstość niż woda, dlatego tonie. Wyparta przezeń woda nie równoważy jego ciężaru. Badania i spostrzeżenia Archimedesa dotyczące równowagi cieczy i warunków pływania ciał legły u postaw rozwoju tej dziedziny. Prawo Archimedesa jest wykorzystywane przy budowiełodzi podwodnych, unoszeniu się balonów w powietrzu, w badaniu gęstości ciał ciekłych, stałych i gazowych. Archimedes zyskał sławę dzięki wynalazkom. W czasie pobytu w Aleksandrii skonstruował urządzenie pod nazwą "Śruby Ąrchmedesa", które służyło do nawadniania pól, a które jeszcze dzisiaj można spotkać w Europie. Śkonstruował też organy wodne, przenośnik ślimakowy, zegar wodny, machiny obronne. Udoskonalił wielokrążek, który zastosował do wodowania statku. Z tym faktem związane jest słynne powiedzenie uczonego: "Dajcie mi punkt podparcia, a sam poruszę z posad Ziemię".

IMG_0011 Biografia - Homer(1).jpg

Grecki poeta epicki ( VIII w.p.n.e. ), twórca Iliady i O ...

Grecki poeta epicki ( VIII w.p.n.e. ), twórca Iliady i Odysei.

IMG_0017. Biografia Hannibala.tif

S łyny kartagiński wódz, polityk główny przeciwnik Rzymu ...

S łyny kartagiński wódz, polityk główny przeciwnik Rzymu w II wojnie punickiej, syn Hamilkara Barkasa (247 - 183 p.n.e.).

IMG_0028 Zaratusztra.tif

Irański prorok , kapłan i reformator religijny. O jego ż ...

Irański prorok , kapłan i reformator religijny. O jego życu nic prawie niewiadomo - nie dochowały się prawie żadne przekazy historyczne, a postać i działalność Zaratysztry (z Grecka nazywanego Zoroaster) przetrwały jedynie w legendach.

IMG_0008 Cyrus II Starszy.tif

Król perski od 588 r.p.n.e. z dynastii Achemenidów, twor ...

Król perski od 588 r.p.n.e. z dynastii Achemenidów, tworca monarchii perskiej.

Stanisław Lem – Wikipedia, wolna encyklopedia.htm

Stanisław Lem (ur. 12 września 1921 we Lwowie, zm. 27 marca 2006 w Krakowie) – polski pisarz, filozof i futurolog, przedstawiciel nurtu fantastyki naukowej, z wykształcenia lekarz. Jego twórczość porusza tematy takie jak: rozwój nauki i techniki, natura ludzka, możliwość porozumienia się istot inteligentnych czy miejsce człowieka we Wszechświecie. Dzieła Lema zawierają odniesienia do stanu współczesnego społeczeństwa, refleksje naukowo-filozoficzne na jego temat, a także krytykę ustroju socjalistycznego. Jest najczęściej tłumaczonym polskim pisarzem, a w pewnym okresie był najbardziej poczytnym nieanglojęzycznym pisarzem SF. Jego książki zostały przetłumaczone na ponad 40 języków i osiągnęły łączny nakład ponad 30 mln egzemplarzy. Wpływ Lema na światową literaturę SF krytycy przyrównują do wpływu H. G. Wellsa czy Olafa Stapledona. Był odznaczony między innymi medalem „Gloria Artis” i najwyższym polskim odznaczeniem państwowym Orderem Orła Białego. Jego nazwiskiem nazwano planetoidę oraz pierwszego polskiego satelitę naukowego. Spis treści 1 Życiorys 1.1 Wczesne lata 1.2 II wojna światowa 1.3 Początki kariery pisarskiej 1.4 Złoty okres twórczości 1.5 Wyjazd za granicę i powrót do kraju 1.6 Ostatnie dzieła 1.7 Życie prywatne 1.8 Śmierć 1.9 Upamiętnienia 2 Twórczość literacka 2.1 Zarys ogólny 2.1.1 Nurty 2.1.2 Tematy 2.1.3 Bohaterowie 2.2 Poglądy filozoficzne 2.3 Odbiór w kraju 2.4 Odbiór za granicą 2.5 Warsztat pisarski 2.6 Varia 2.7 Adaptacje filmowe i telewizyjne 3 Nagrody i wyróżnienia 4 Przypisy 5 Bibliografia 6 Linki zewnętrzne (Fragment)

IMG_0004 Cheops.tif

Król Egiptu, drugi władca IV dynastii (XXVII - XXVI p.n. ...

Król Egiptu, drugi władca IV dynastii (XXVII - XXVI p.n.e.), syn władcy Egiptu Snofru, ojciec Chefrena. Władzę królewską obiął ok.2607 r.p.n.e., jego siedzibą było miasto Memfis. Pozostawił po sobie dzieło zaliczane do siedmiu cudów świata, które zdumiewa swym ogromem i rozwiązaniami techniczno-architekonicznymi świat do dnia dzisiejszego.

więcej plików z tego folderu...

Zgłoś jeśli naruszono regulamin