617017_442210059157651_109828135_o.jpg
vexy / 617017_442210059157651_109828135_o.jpg
Pobierz
Inne foldery z plikami do pobrania
Gdy słońce na niebie, gdy wieczór zapada, Wędruje po świecie cygańska ballada. I śpiewa włóczęgom w dalekich dąbrowach, Jak dobrze z balladą wędrować. Usiądzie ballada przy ogniu wędrowca, I rzuci do ognia gałązkę jałowca. Kto raz się zachłysnął podobnym zapachem, Ten nigdy nie uśnie pod dachem. Niejeden próbował namówić balladę, By poszła do miasta i wzięła posadę. Że tam ją czekają przyjęcia i bale, A tutaj marnuje swój talent. Zaśmiała się lekko cygańska ballada Nie dla niej kariera, nie dla niej estrada. Bo w mieście balladom jest duszno i obco, I któż by zaśpiewał wędrowcom. Wędruje ballada bez płaszcza i boso, Spać idzie z księżycem a budzi się z rosą. I doli cygańskiej na inną nie zmieni Melodia szerokich przestrzeni. I poszła ballada na wieczną włóczęgę I śpiewa wędrowcom cygańską piosenkę. Wieczorem pod jednym sypiają namiotem, I nigdy nie przyjdą z powrotem. Są inne piosenki, dźwięczące jak młoty, Wesołe melodie codziennej roboty. A ona jest ptakiem, a ona jest wiatrem, Cygańską tęsknotą za światem. A kiedy cyganie do miast odjadą, Zostawią cię w lesie cygańska ballado. I może po roku pod starym namiotem, Odnajdę balladę z powrotem.
![obrazek]()
