Marianna Bielińska Lubomirska Denhoff.jpg

versus-hermes / Filmy Dokumentalne / Słynne kurtyzany, metresy, kochanki / Marianna Bielińska Lubomirska Denhoff.jpg

Download: Marianna Bielińska Lubomirska Denhoff.jpg

Pobierz

3 KB

(122px x 150px)

Marianna Bielińska Lubomirska Denhoff (ok. 1685-1730) – metresa Augusta II.
Jej ojcem był marszałek wielki koronny Kazimierz Ludwik Bieliński (zm. 1713), głowa stronnictwa profrancuskiego w Polsce. Prowadził on wystawny dwór w Otwocku Wielkim, gdzie często bywający król, stał się kochankiem jego córki Marianny. Wkrótce jednak marszałek wydał ją za mąż za Bogusława Ernesta Denhoffa. Później dzięki swym koneksjom w Watykanie, wyjednała zgodę papieża Klemensa XI na rozwód z Denhoffem i wyjechała z królem do Drezna. Później znów wyszła za mąż za Jerzego Ignacego Lubomirskiego.
Wpływała na politykę Augusta II. Blisko współpracował z nią poseł francuski Johann Viktor Peter Joseph Besenval. Denhoffowa przekonała Augusta do zawarcia sojuszu z Ludwikiem XIV (1714).

Komentarze:

Nie ma jeszcze żadnego komentarza. Dodaj go jako pierwszy!

Aby dodawać komentarze musisz się zalogować

versus-hermes

Idź do chomika

Inne foldery z plikami do pobrania

Słynne kurtyzany, metresy, kochanki

Królowe nierządu i imperiów!
Piękne, bystre, władcze i wyszkolone w ars amandi. Miały ogromny wpływ na decyzje swoich królewskich kochanków i protektorów.
Określenie kurtyzana wywodzi się z języka włoskiego i oznacza elegancką panią do towarzystwa. Najstarszy zawód świata rozkwitł w XVI wieku we Włoszech, jednak już w starożytności kobiety lekkich obyczajów posługując się swoimi wdziękami zyskiwały nie tylko pieniądze i luksusowe posiadłości, ale także wpływy i władzę.

Inne pliki do pobrania z tego chomika

Maria Aurora von Königsmarck.jpg

Słynne kurtyzany, metresy, kochanki - Maria Aurora von Knigsmarck.jpg

Maria Aurora von Königsmarck (ur. 8 maja 1662 w Stade, z ...

Maria Aurora von Königsmarck (ur. 8 maja 1662 w Stade, zm. 16 lutego 1728 w Quedlinburgu) – hrabina szwedzka, metresa Augusta II, elektora Saksonii i króla Polski. Córka Kurta Christopha von Königsmarck i Marii Christiny von Wrangel. Lata młodości spędziła w Hamburgu, od początku zwracając uwagę swoją urodą i inteligencją. W 1694 udała się do Drezna, by zasięgnąć informacji o swym bracie Filip von Königsmarck (kochanku księżnej Zofii Doroty z Celle), który niespodziewanie i w tajemniczych okolicznościach zaginął w Hanowerze. W Dreźnie Aurorę Königsmarck zauważył August II i uczynił ją swoją metresą. W październiku 1696 roku urodziła syna, Maurycego, późniejszego marszałka Francji. Kiedy August znudził się kochanką, ta dołożyła starań by zapewnić sobie funkcję opatki klasztoru kanoniczek w Quedlinburgu, której sprawowanie niosło za sobą godność księżniczki Świętego Cesarstwa Rzymskiego Narodu Niemieckiego. Zaangażowała się też w sprawę odzyskania utraconych dóbr rodzinnych w Szwecji. Mimo sprawowanych w Quedlinburgu obowiązków mieszkała głównie w Berlinie, Hamburgu i Dreźnie. W 1702 w imieniu Augusta II została wysłana z misją dyplomatyczną do króla Szwecji Karola XII, jednak wyprawa zakończyła się niepowodzeniem.

Alice Frederica Keppel.jpg

Alice Frederica Keppel z domu Edmonstone (ur. 14 paździe ...

Alice Frederica Keppel z domu Edmonstone (ur. 14 października 1869, zm. 11 września 1947) - metresa króla Edwarda VII. Jej córka Violet Trefusis była kochanką poetki Vity Sackville-West. Alice jest prababką ze strony matki Camilli Parker Bowles, księżnej Kornwalii i małżonki księcia Karola. Urodziła się jako córka Sir Williama Edmonstone'a, czwartego baroneta, i Mary Elizabeth Edmonstone (z domu Parsons) w zamku Duntreath, w Blane Valley. Jej ojciec był emerytowanym admirałem Marynarki Królewskiej, a jej dziadek był gubernatorem Wysp Jońskich. Alice miała jednego brata i siedem sióstr - sama była najmłodsza z rodzeństwa. 1 czerwca 1891 poślubiła starszego o cztery lata, George'a Keppela, syna Williama Keppel, siódmego hrabiego Albemarle.

Markiza de Montespan.jpg

Franciszka-Atena de Rochechouart, markiza de Montespan, ...

Franciszka-Atena de Rochechouart, markiza de Montespan, (ur. 5 października 1641 w Tonnay-Charente, zm. 27/28 maja 1707 w Bourbon-l'Archambault) – w latach 1667 - 1679 oficjalna kochanka króla Ludwika XIV, matka 7 jego dzieci (z których 6 zostało następnie uznanych przez ojca). Urodziła się w Chateau de Tonnay-Charente (w dzisiejszym Charente-Maritime). Jej rodzicami byli Gabriel de Rochechouart, książę Mortemart, i Diana de Grandseigne. Poprzez swoich rodziców pochodziła z dwóch najstarszych rodzin szlacheckich we Francji. Uczyła się w zakonie Świętej Marii w Saintes. W wieku 20 lat została damą dworu szwagierki króla Francji - Madame, a następnie damą dworu samej królowej Francji - Marii Teresy. W lutym 1663 poślubiła Louisa-Henriego de Pardaillana de Gondrin, markiza de Montespan (1640-1701), rok starszego od siebie. Przed ślubem znana była jako Mademoiselle de Tonnay-Charente po nazwie zamku, w którym się urodziła, lub jako Mademoiselle de Mortemart. Z mężem miała dwoje dzieci. Zajęła miejsce poprzedniej kochanki króla - Markizy de Ludres (1687-1722), która w 1691 wstąpiła do klasztoru (dzieci Markizy de Ludres i Ludwika XIV nie zostały przez niego uznane). Sama musiała w swoim czasie ustąpić swojego miejsca Markizie de Maintenon, która była jej przyjaciółką i guwernantką jej dzieci (w ten sposób poznał ją Ludwik XIV). Zmarła zapomniana w Bourbon-l'Archambault, a król zabronił ich dzieciom noszenia po niej żałoby. Prawdziwy żal po śmierci matki pokazywało jedynie troje najmłodszym dzieci - księżna Burbon, księżna Orleanu i hrabia Tuluzy odmawiali uczestniczenia w wielu dworskich zgromadzeniach, pamiętając jak ich matka za życia próbowała zapewnić im jak najwięcej honorów i bogactw. Najstarszy i najbardziej nielojalny syn markizy - książę Maine z trudem ukrywał radość ze śmierci matki- zawsze odczuwał brak zainteresowania z jej strony, dlatego bardziej kochał swoją guwernantkę - Markizę de Maintenon.

Nell Gwyn.jpg

Nell Gwyn, właściwie Eleonor Gwynn (ur. 2 lutego 1650, z ...

Nell Gwyn, właściwie Eleonor Gwynn (ur. 2 lutego 1650, zm. 14 listopada 1687) - angielska aktorka. Była kochanką Karola II, króla Anglii i Szkocji. Miała z nim dwóch synów. Niewiele wiadomo o jej młodości i rodzinie. Jej matka nazywała się Helena lub Eleonora Gwyn (urodzona Smith), nazywana była później Old Madam Gwyn lub po prostu Madam Gwyn. Madam Gwyn urodziła się w parafii St Martin-in-the-Fields, w Londynie i większość swojego życia spędziła w tym mieście. Prawdopodobnie pochodziła z niskich warstw społecznych. Ojcem Nell Gwyn był najprawdopodobniej Tomasz Gwyn, kapitan w rojalistycznej armii, podczas Angielskiej Wojny Domowej. Po koniec 1667, George Villiers, drugi książę Buckingham, został nieoficjalnym "managerem" Nell Gwyn. Dążył on do poznania króla Karola II z kobietą, która zastąpiłaby ówczesną królewską kochankę - Barbarę Palmer (kuzynkę Buckinghama) i tym samym zbliżyła księcia do króla. Plan się nie powiódł - Nell Gwyn zażądała 500 funtów na rok, a była to cena zbyt wysoka. Buckingham miał również inne kandydatki np. Moll Davis - również aktorkę. Jej romans z królem rozpoczął się w kwietniu 1668. Podobno Nell Gwyn poszła na sztukę George'a Etherege'a - She Wou'd if She Cou'd w teatrze w Lincoln's Inn Fields. Obok niej siedział sam król, który jednak bardziej niż sztuką zainteresowany był flirtowaniem z Nell. Następnie zaprosił on Nell razem z jej towarzyszem - Mr. Villiersa (kuzynem Buckinghama) na kolację razem z jego bratem Jakubem, księciem Yorku. Jeszcze przed latem 1668 Nell była oficjalną i powszechnie znaną kochanką królewska, chociaż wszyscy spodziewali się, że romans nie potrwa długo. Źródło „http://pl.wikipedia.org/wiki/Nell_Gwyn”

Marianna Bielińska Lubomirska Denhoff.jpg

Marianna Bielińska Lubomirska Denhoff (ok. 1685-1730) – ...

Marianna Bielińska Lubomirska Denhoff (ok. 1685-1730) – metresa Augusta II. Jej ojcem był marszałek wielki koronny Kazimierz Ludwik Bieliński (zm. 1713), głowa stronnictwa profrancuskiego w Polsce. Prowadził on wystawny dwór w Otwocku Wielkim, gdzie często bywający król, stał się kochankiem jego córki Marianny. Wkrótce jednak marszałek wydał ją za mąż za Bogusława Ernesta Denhoffa. Później dzięki swym koneksjom w Watykanie, wyjednała zgodę papieża Klemensa XI na rozwód z Denhoffem i wyjechała z królem do Drezna. Później znów wyszła za mąż za Jerzego Ignacego Lubomirskiego. Wpływała na politykę Augusta II. Blisko współpracował z nią poseł francuski Johann Viktor Peter Joseph Besenval. Denhoffowa przekonała Augusta do zawarcia sojuszu z Ludwikiem XIV (1714).

Rachab.jpg

Żyjąca 1400 lat p.n..e Rachab, jeszcze jako młoda dziewc ...

Żyjąca 1400 lat p.n..e Rachab, jeszcze jako młoda dziewczyna stanęła przed wyborem: zostać przykładną żoną, która sumiennie wykonuje domowe obowiązki i słucha poleceń męża albo wybrać wolność, co w tamtych czasach oznaczało wejście na drogę nierządu. Pokusa bycia niezależną okazała się silniejsza, dlatego w Biblii Rachab przedstawiona jest jako kobieta, która podejmuje decyzje na własną rękę, posiada piękny dom i sama na siebie zarabia. W tym czasie, gdy Rachab żyła sobie dostatnio w swojej posiadłości w Jerychu, Jozue szykował się do ataku na miasto. Przed uderzeniem zapobiegliwie wysłał jednak swoich zwiadowców, którzy mieli rozeznać się w sytuacji. Szpiedzy po wykonaniu zadania postanowili zostać na noc... u Rachab, o czym wkrótce dowiedział się król Jerycha, który wysłał swoich ludzi, by schwytali izraelskich szpiegów. W tym momencie do akcji wkroczyła Rachab - ukryła ludzi Jozuego, a żołnierzom króla powiedziała, że szpiedzy ukrywają się gdzieś indziej. To właśnie dzięki wydatnej pomocy kobiety, dwaj Izraelici przetrwali, a Jozue wkrótce mógł przeprowadzić zwycięską kampanię.

Alphonsine Plessis, czyli „La Divine Marie Duplessis”.jpg

Największą renomę w Paryżu zyskała sobie Alphonsine Ples ...

Największą renomę w Paryżu zyskała sobie Alphonsine Plessis, czyli „La Divine Marie Duplessis”. To ona stała się pierwowzorem Marguerite Gautier w „Damie Kameliowej” Dumasa. Jako czternastolatkę sprzedał ją wędrownym Cyganom, jej własny ojciec. Po przybyciu do Paryża, rozpoczęła karierę prostytutki. Stała się kochanką ministra de Guiche (miała wtedy 16 lat), potem hrabiego de Perregaux i wielu innych wpływowych, bogatych mężczyzn. Chciał się z nią ożenić Aleksander Dumas syn, ale dziewczyna nie chciała zrezygnować ze swojej profesji. W końcu, ciężko chora na gruźlicę i opuszczona przez wszystkich, zmarła 3 lutego 1847 roku w wieku 23 lat. „Dama Kameliowa” przyniosła jej nieśmiertelną sławę, a autorowi majątek. Rose Alphonsine Plessis pochodziła z niezamożnej rodziny, jej ojciec był odźwiernym. Gdy przybyła do Paryża miała 15 lat, początkowo pracowała w sklepie. Szybko jednak wspinała się po szczeblach miejscowego półświatka, by stać się utrzymanką ludzi z towarzystwa, znawczynią sztuki i mody. Scena balu z Traviaty nawiązuje do przyjęć, jakie Marie urządzała w swoim mieszkaniu przy rue Madelaine. Jej kreacje zwykle przyozdabiały kwiaty kamelii, co tłumaczy przydomek, jaki nadał jej Paryż i utrwalił Dumas. Przeżyła z pisarzem roczny romans, który zakończył się półtora roku przed jej śmiercią, o jego płomienności niech świadczy to, że powieść powstała w rok po śmierci Marie. Marie Duplessis zmarła młodo, w wieku 23 lat, powodem jej śmierci była gruźlica płuc. Ciało Marie spoczęło na paryskim cmentarzu Montmartre

Aspazja.jpg

Zamieszkiwała Ateny pięć wieków p.n.e. Jako, że była cud ...

Zamieszkiwała Ateny pięć wieków p.n.e. Jako, że była cudzoziemką, nie przysługiwały jej żadne prawa, a i prawdopodobieństwo, że kiedykolwiek będzie mogła wyjść za mąż było znikome. W ówczesnych Atenach było tylko jedno miejsce, gdzie ludzie tacy jak Aspazja mogli żyć na przyzwoitej stopie życiowej - dom publiczny. Aspazji nie podobała się rola uciemiężonej, toteż wkrótce została luksusową prostytutką. Zostając zawodową kurtyzaną - Aspazja miała wyższy status społeczny, chroniło ją prawo i była uprawniona do posiadania własności. Wkrótce kobieta wkroczyła na szczyt w zawodowej hierarchii. To jednak nie wystarczało Aspazji, która zaczęła zabiegać o względy Peryklesa - wielkiego ateńskiego mówcy i oratora, który najpierw był jej kochankiem, a potem także mężem. Dom Peryklesa i Aspazji stał się wkrótce centrum spotkań filozofów i myślicieli. Niedługo potem zaczęła uchodzić za wybitną nauczycielkę wielkich filozofów, a inni sugerowali, że to ona wynalazła słynną metodę sokratyczną.

Comtesse Du Barry.jpg

Marie-Jeanne, Comtesse Du Barry (ur. 19 sierpnia 1743 - ...

Marie-Jeanne, Comtesse Du Barry (ur. 19 sierpnia 1743 - 8 grudnia 1793) – francuska kurtyzana, metresa króla Ludwika XV Burbona. Urodziła się jako Jeanne Bécu w Vaucouleurs, w Lotaryngii. Była nieślubnym dzieckiem Anny Becu, która najprawdopodobniej była kucharką. Jej ojcem był prawdopodobnie Jean Baptiste Gormand de Vaubernier - mnich. Podczas jej dzieciństwa jeden z kochanków jej matki zapłacił za edukację Jeanne w zakonie. Później, w wieku 15 lat, Jeanne przeniosła się do Paryża - tam używając imienia Jeanne Rancon pracowała jako asystentka w sklepie. Była bardzo piękną dziewczyną, więc w 1763 zainteresował się nią bogaty szlachcic - Jean du Barry. Jeanne została jego kochanką, a on uczynił z niej kurtyzanę znaną w najwyższych kręgach towarzystwa paryskiego (zw. Mademoiselle Lange lub l'Angel - Anioł) i utrzymankę kilku bogatych panów. Na początku służyła jako kurtyzana Louis François Armand du Plessis, księciu de Richelieu. Jeanne w 1768 poznała samego króla Ludwika XV i szybko odkryła, że ma na niego wpływ. Niestety, dopóki nie miała jakiegoś tytułu, nie mogła zostać oficjalną metresą królewską, czego bardzo pragnęła. Problem ten rozwiązano wydając ją za mąż, za brata Jeana du Barry, hrabiego Guillaume du Barry, w 1769. Dzięki temu 2 kwietnia 1769 została zaprezentowana rodzinie króla, na dworze w Wersalu. Znana była ze swojego miłego usposobienia i poparcia dla artystów, zaś działania króla (kolejne bogate i ekstrawaganckie prezenty) powodowały, że z dnia na dzień stawała się coraz bardziej niepopularna. Kiedy na dworze zamieszkała młoda Maria Antonina Austriaczka, żona delfina Francji, Jeanne starała się zaprzyjaźnić z dziewczyną. Maria Antonina wychowana na austriackim dworze swojej religijnej matki, otwarcie okazywała Jeanne swoją niechęć, a wręcz nienawiść. Król Ludwik XV umarł w maju 1774, a przed śmiercią chcąc wyspowiadać się i otrzymać odpuszczenie grzechów, musiał oddalić z dworu swoją ukochaną Jeanne. Du Barry trafiła do klasztoru Pont-au-Dames, ale na wypadek gdyby król wyzdrowiał, w Wersalu czekał specjalnie powóz, który miał przywieść ją z powrotem. Król zmarł, a ona 2 lata później przeniosła się do swojego Château de Louveciennes, gdzie stała się kochanką i Henry'ego Seymoura i księcia de Brissac. W 1792 Jeanne odbyła kilka podróży do Londynu, pod pozorem odzyskania ukradzionej biżuterii, ale podejrzewano, że wspomaga finansowo emigrantów, którzy schronili się tam po wybuchu rewolucji francuskiej. W 1793 została aresztowana przez Trybunał Rewolucyjny w Paryżu, pod zarzutem zdrady. W więzieniu dzieliła celę z Grace Elliott, metresą Filipa Égalité. Po procesie, 8 grudnia 1793 została zgilotynowana na Placu Concorde. Próbowała wykupić swoje życie i wyjawiała gdzie schowała swoje klejnoty i resztę dobytku. W drodze na gilotynę, w przeciwieństwie do królowej Marii Antoniny, Jeanne całkiem się załamała i zaczęła płakać i krzyczeć, żeby jej nie krzywdzić.

Cora Pearl.jpg

Urodzona w Anglii podbiła Paryż. Urodziła się niedaleko ...

Urodzona w Anglii podbiła Paryż. Urodziła się niedaleko Plymouth w 1836 roku jako córka muzykanta i pieśniarki. Naprawdę nazywała się Emma Crouch. Szybko stała się klejnotem Paryża. Miała zwyczaj zapraszania gości na kolację, podczas której, tuż przed deserem, znikała. Pojawiała się chwilę później całkowicie naga, wnoszona na olbrzymiej, srebrnej tacy, leżąc na posłaniu z fiołków. Była kochanką księcia Hieronima Bonapartego. Od niego otrzymała pałac na rue de Chaillot wart 80 tysięcy funtów.

więcej plików z tego folderu...

Zgłoś jeśli naruszono regulamin