Hitler Studium Zbrodni(2odc).jpg

Edukacyjnie nie znaczy nudno i mdło, na pewno nie w wykonaniu BBC. „Narodziny dyktatora” opowiadają o Adolfie Hitlerze od czasów jego traumatycznego dzieciństwa – bił go ojciec – do momentu dojścia do władzy w Niemczech. Film opiera się na świetnych materiałach archiwalnych i scenach z udziałem aktorów wcielających się w osoby z otoczenia dyktatora.

Z podobnym połączeniem mamy do czynienia w przypadku „Zabić Hitlera”, choć ta część została zrealizowana bardziej jak rasowy thriller rozgrywający się w ciemnych i dusznych pomieszczeniach wojennych biur brytyjskiego SOE (Special Operations Executive) – supertajnej organizacji, oficjalnie nie istniejącej, powołanej do prowadzenia tzw. „wojny nieregularnej”, czyli opierającej się na działalności szpiegów i tajnych agentów w terenie, na wykonywaniu zamachów i cichych zabójstw – słowem na eliminowaniu wroga wszelkimi dostępnymi metodami, bez rozgłosu (z SOE współpracowała m.in. nasza znakomita tajna agentka Krystyna Skarbek).

„Zabić Hitlera” porusza kwestię jednego konkretnego projektu SOE – „Operation Foxley” - wyeliminowania Hitlera w lipcu 1944 roku. Do zamachu w końcu nie doszło. Film Jeremy`ego Loveringa (reżysera „Jane Austen żałuje”) wykorzystuje materiał fabularny (dobrze, solidnie zagrane role), archiwalny, wypowiedzi żyjących świadków oraz dyskusje współczesnych historyków nad zasadnością nie przeprowadzonej próby zabicia dyktatora. A ta - gdyby się udała – mogła była ocalić życie dziesięciu milionom ludzi…