2000 FILMÓW DOKUMENTALNYCH

W roku 1094 cesarz bizantyjski Aleksy I doszedł do wniosku, że działania wojskowe i zabiegi dyplomatyczne Bizancjum, mające na celu odzyskanie utraconych ziem w Anatolii, nie przynoszą spodziewanych rezultatów. Zdecydował się prosić o pomoc chrześcijańskie kraje Europy Zachodniej i zrobił to w następnym roku. Można doszukiwać się w tym genezy pierwszej krucjaty. Nie miała ona naczelnego dowódcy. Podobnie jej muzułmańscy przeciwnicy. Tylko cesarstwo bizantyjskie posiadało podlegający cesarzowi ujednolicony system dowodzenia.

25 czerwca 1876 roku przed godziną 18 na zboczu wzgórza w południowej Montanie poległo 210 żołnierzy z Siódmego Regimentu Kawalerii Armii Stanów Zjednoczonych. Zginął też ich dowódca, podpułkownik George Armstrong Custer. Sześć i pół kilometra dalej w górę rzeki leżało ponad czterystu kolejnych żołnierzy, również martwych. Wszyscy zginęli z rąk Siuksów i Czejenów podczas bitwy nad rzeką Little Big Horn. Indianie nazwali ją bitwą "tłustej trawy". Bitwa nad Little Big Horn od strony taktycznej zakończyła się zwycięstwem plemion zamieszkujących Wielkie Równiny Ameryki Północnej, ale pod względem strategicznym przyniosła im klęskę. Dla Amerykanów "ostatnia bitwa Custera" była podręcznikową porażką.

Wiosną 1982 roku największe siły operacyjne, jakie Wielka Brytania zgromadziła za życia całego pokolenia, wypłynęły w morze, aby odzyskać Wyspy Falklandzkie z rąk argentyńskich. Była to jedna z najbardziej desperackich operacji wojennych podjętych w historii. Oddziały specjalne operowały w odległości zaledwie 800 mil od wybrzeży Antarktydy, prawie 8000 mil od portu macierzystego, w południowoatlantyckim klimacie nadchodzącej zimy. Brytyjczycy wiedzieli, że argentyńskie siły powietrzne przewyższają czterokrotnie liczebność brytyjskiego lotnictwa w tym rejonie oraz że argentyńscy piloci należą do najbardziej śmiałych i uzdolnionych na świecie. W celu przywrócenia równowagi sił Marynarka Królewska zdecydowała się na użycie nowoczesnych systemów broni rakietowej, które nie były jednak wcześniej testowane w warunkach bojowych.

Przyjęło się pisać o niepowodzeniu wyprawy hiszpańskiej Armady jako triumfie małego, choć obeznanego z morzem narodu nad potężnym światowym imperium. Podkreśla się także wagę odniesionego przez Anglików zwycięstwa. Uważane jest bowiem za początek elżbietańskiego złotego wieku odkryć geograficznych, morskiej potęgi i zamorskiej kolonizacji. Porażka Hiszpanów umocniła reformację protestancką w Anglii, nadała temu krajowi status głównej siły na morzach i nadkruszyła bastion Światowej potęgi Hiszpanii.

Ofensywa nad Ebro rozpoczęła się wieczorem 24 lipca 1938 roku i stanowiła ostatnią fazę hiszpańskiej wojny domowej. Ludzie, którzy doświadczyli już ciężkich 2 lat tej wojny, nie wierzyli w rychłe zakończenie konfliktu. W rzeczywistości bitwa nad Ebro była początkiem końca rządów republikańskich w Hiszpanii. Batalia ta stanowiła ostatni akt rewolty republikanów i doprowadziła do wyczerpania się zasobów materialnych i ludzkich oraz w decydujący sposób przyczyniła się do zwycięstwa frankistów. Latem 1938 roku wydawało się, że szanse republikanów na zwycięstwo są w zasięgu ręki. Bitwa nad Ebro była z pewnością największą ofensywą hiszpańskiej wojny domowej i wykazała, że armia republikańska była skuteczną siłą bojową.

Generał Ulysses S. Grant uznał, że zdobycie Richmondu - stolicy konfederatów, będzie możliwe po sforsowaniu rzeki James i zbliżeniu się do miasta od południa. Uważał, że odcięcie konfederackich linii zaopatrzeniowych i zajęcie Petersburga zmusi wojska generała Roberta E.Lee w północnej części Wirginii do kapitulacji lub przynajmniej wywabi je z okolic Richmondu gdzieś, gdzie łatwiej będzie można wydać im ostateczną bitwę. Na nową operację złożyło się nie tylko dziesięciomiesięczne obleganie Petersburga - najdłużej trwające oblężenie w amerykańskiej historii wojen - lecz również wiele innych starć: sześć walnych bitew i jedenaście mniejszych, pół setki drobnych potyczek, sześć szturmów oraz cztery osobne ekspedycje wojskowe.

12 maja 2008 roku w biednej chińskiej prowincji Syczuan, trzęsienie ziemi spowodowało śmierć blisko 70 tys. ludzi. Zginęło także 10 tys. dzieci, głównie pod gruzami niedopracowanych konstrukcyjnie szkół. Zrozpaczeni rodzice próbują dochodzić sprawiedliwości i odnaleźć osoby odpowiedzialne za zaniedbania. Jednak ich wysiłki blokuje urzędnicza niekompetencja, korupcja i obietnice bez pokrycia.

Rozwój cywilizacji na terenie starożytnych Chin doprowadził do pojawienia się wielu wynalazków naukowych i technicznych, o których Europejczycy dowiedzieli się o wiele wieków później. Rzemiosło chińskie posiadało cechę, której nie obserwuje się w innych państwach, a mianowicie zdolność do technicznych innowacji. Oto niektóre z wynalazków naukowych i technicznych opracowanych w starożytnym państwie chińskim.

Chiny zwane Państwem Środka, którego historia sięga 4 tys. lat p.n.e. to cel naszej filmowej wyprawy. Zaczniemy ją od słynnego Wielkiego Muru, który ciągnie się obecnie przez 2,4 tys. km i jest jedynym dziełem człowieka widzianym z kosmosu. Poznamy wielotysięczną Terakotową Armię, która strzeże Pierwszego Cesarza, w jego pośmiertnych podbojach. Otworzą się przed nami bramy Zakazanego Miasta, zza którego murów kolejni cesarze przez wieki rządzili swoim krajem. Odwiedzimy też Świątynię Nieba i cesarski Pałac Letni. W Pekinie od kuchni poznamy sekret pieczenia wybornej kaczki po pekińsku. Potem spłyniemy Rzeką Perłową (Li) do krainy, w której taoistyczni mędrcy szukali sposobów na nieśmiertelność. Z kolei mnisi z klasztoru Shaolin w górach Song Shan pokażą swoją sztukę walki kung-tu, dzięki której stali się stawni na całym świecie. Następnie przeniesiemy się do Szanghaju miasta, które łączy w sobie stary świat wąskich chińskich uliczek, z sięgającymi nieba wieżowcami w dzielnicy Pudong, w której wyczuwa się już atmosferę XXII wieku. W końcu wybierzemy się na tropikalną wyspę Hajnan, raju dla turystów.

Potajemnie wyprodukowany film oddaje prawdziwe uczucia Tybetańczyków.Tybetańczycy wypowiadają się na temat Tybetu,Chin oraz Olimpiady.

W Długim Marszu uczestniczyło 90 tysięcy żołnierzy i 30 tysięcy cywilów. Siły komunistyczne przeszły przez jedenaście prowincji, przebywając 12 tysięcy kilometrów i w październiku 1935 dotarły do prowincji Shaanxi. W czasie stoczonych podczas Długiego Marszu walk ze ścigającymi je siłami Kuomintangu wojska komunistyczne straciły prawie 50% swojego stanu osobowego. Podczas Długiego Marszu, w styczniu 1935 w Zunyi wybrano nowe kierownictwo KPCh, na czele z Mao Zedongiem.Przegrupowanie chińskiej Armii Czerwonej, dowodzonej przez Mao Tse-Tunga. Otoczona przez Kuomintang, w latach 1934-35 przeszła 10 tys. km. W czasie odwrotu narodził się kult Mao.

Bohaterką filmu w reżyserii Robina Newella jest znana chińska dziennikarka Ding Yu, która od kilku lat przeprowadza wywiady z ludźmi skazanymi na karę śmierci. Rozmawia z nimi tuż przed egzekucją. Efekt jej pracy trafia do ponad 40 milionów telewidzów.
Newell śledzi Ding Yu w pracy. - Ten niezwykle mocny, wyznaczający nowe granice dokument, stawia wiele pytań, m.in. czy i do jakiego stopnia filmowcy mogą wkraczać w ostatnie chwile życia skazańców - dowiadujemy się z komunikatu prasowego.

Współczesne Chiny dotknęła plaga uprowadzeń dzieci. Masowe porwania to rezultat prowadzonej przez blisko 30 lat polityki demograficznej, która miała ograniczyć przyrost naturalny. Zgodnie z modelem dwa plus jeden większość chińskich małżeństw może mieć tylko jedno dziecko. Posunięcie komunistycznych władz, które nie uwzględniły chińskiej tradycji dziedziczenia majątku, zgodnie z którą spadek przypada potomstwu w linii męskiej, spowodował lawinowy wzrost liczby aborcji płodów dziewczynek, a także falę uprowadzeń.

Syczuan to położona na południowym zachodzie Chin prowincja granicząca z Tybetem. Na jej terenie powstał park narodowy Jiuzhaigou. W rezerwacie na wysokości 4 tys. m n.p.m. znajdują się przepiękne jadeitowe jeziora. To za ich sprawą park trafił na listę światowego dziedzictwa UNESCO. Na terenie Syczuanu wznosi się też Emei Shan - jedna z czterech świętych gór buddyzmu, cel pielgrzymek tysięcy wyznawców tej religii, i jednocześnie azyl ostatnich żyjących na wolności pand. Stolicą prowincji jest Chengdu. W nim znajduje się kolejny obiekt, który pod swoją opiekę wzięła UNESCO - liczący 2300 lat system irygacyjny, który działa do dziś. 50 km na północ od Chengdu, w Sanxingdui, natrafiono na znalezisko uznawane za dziewiąty cud świata: posągi i maski z brązu świadczące o tym, że już 5 tysiącleci p.n.e. w okolicach Chengdu istniała wysoko rozwinięta cywilizacja.

Położony w prowincji Anhui szczyt Huang Shan jest dziś, obok Wielkiego Muru i Jangcy, trzecim symbolem Chin. Każdy Chińczyk marzy, by choć raz go zdobyć i sfotografować się przy słynnej sośnie.