Download: lecz-090.jpg
Jest to roślina roczna, jedno z czterech podstawowych zbóż. Korzeń jest wiązkowy, źdźbło kolankowate, zakończone wiechą kwiatów. Liście równowąskie, z pochwą obejmującą źdźbło, mają krótki języczek. Zwisające kłoski są chronione przez dwie plewy. Owocem jest ziarniak. Owies, pochodzący z Europy Wschodniej, jest uprawiany, z wyjątkiem rejonów tropikalnych, na całym świecie, zwłaszcza na północy i w wyższych położeniach.
W celach leczniczych używa się głównie ziarniaków (Fructus Avenae), w znacznie mniejszym stopniu - słomy. Ziarno, otrzymane po omłóceniu dojrzałego i suchego owsa, jest odłuszczane na specjalnych maszynach, a następnie prasowane w celu uzyskania płatków. Płatki zawierają cenne białka, glikoniny, koropleks witamin B, kwas pantotenowy, karoteny, enzymy, skrobię i skiadniki mineralne, w tym znaczne ilości związków krzemu. Z płatków sporządza się pożywne zupy i kleiki, szczególnie zalecane rekonwalescentom powracającym do sił po ciężkich chorobach, operacjach lub ostrych biegunkach. Odwar z 2-3 łyżeczek do kawy płatków na filiżankę wody (pić 3 razy dziennie) pobudza apetyt i łagodzi ból gardła i klatki piersiowej. Działa on również wzmacniająco w przypadkach zmęczenia nerwowego, nerwowości i bezsenności. Osłabia czynność tarczycy i stosowany jest jako środek pomocniczy przy leczeniu cukrzycy, miażdżycy i nadciśnienia. Ze słomy owsianej przygotowuje się kąpiele uspokajające bóle gośćcowe, kulszowe i bóle związane z chorobami wątroby. Odwarem leczy się skutecznie egzemę, odmrożenia i grzybice.
Okres kwitnienia:
VII
Zbiór ziarna:
VIII-IX
Zbiór słomy:
VIII-IX