Salvador Dali - Koszyk z chlebem.jpg

Salvador Dal urodził się 11 maja 1904 roku w Figueres. Jego ojciec był notariuszem. Od wczesnych lat dzieciństwa interesował się malarstwem. Swoje pierwsze próby w tym zakresie podejmował w domowej pralni, na tekturowych pudełkach po kapeluszach swojej ciotki, modystki. W 1914 roku wstąpił do szkoły prowadzonej przez braci z Kongregacji maryjnej. Któregoś lata rodzice wysłali go do swojego przyjaciela Romana Pichota, malarza impresjonisty. Dzięki niemu młody Salvador spróbował nowych technik: pointylizmu i kolażu. W 1918 roku artysta wystawił swoje prace w teatrze miejskim w Figueras. Trzy lata później został przyjęty na Akademię Sztuk Pięknych San Fernando. Tam zaczął podżegać swoich kolegów akademickich, by zbuntowali się przeciw nominacji nowego profesora. Gdy władze uczelni dowiedziały się o tym fakcie Salvadora relegowano z uczelni na rok. Ten czas spędził na malowaniu w porcie Cadagnes. Za swoje przekonania polityczne był w 1923 roku więziony. Powróciwszy na uczelnię ponownie zachowywał się arogancko – namalował Marię Pannę w postaci dwóch stopni schodów, przez co został definitywnie usunięty z Akademii. Trzy lata później, w czasie swojej podróży do Paryża, poznał rozwódkę Eduardę Galę. Jego ojciec nigdy nie zaakceptował tego związku. Dlatego też wspólnie zamieszkali niedaleko Figueras, w chałupie rybaków w Port Lligat. Stopniowo przekształcał ją, aż w końcu zamienił na w wystawną rezydencję. W 1933 roku w Nowym Jorku odbyła się jego pierwsza indywidualna wystawa. W latach 1940 -1948 wyjechał wraz z żoną do Stanów Zjednoczonych. Dostał przydomek „Avida Dollars”. Nadał mu go Breton Dalema, a oznaczał osobę chciwą na pieniądze bowiem dali nie znał umiaru miłości do pieniędzy. 22 kwietnia 1941 roku odbył się wernisaż wystawy Dalego u Juliana Levy’ego, który odniósł sukces. Obrazy tego okresu przedstawiły zwykle tematykę religijną, choć nadal tworzył prace o tematyce erotycznej oraz poświęcone żonie. W 1942 roku wykonał projekty do baletu zatytułowanego „Romeo i Julia” oraz wiele obrazów nawiązujących do tego tematu. Naszkicował też scenariusz filmu dla J. Gabina, pod tytułem Moontide. W 1955 roku powrócił do Hiszpanii. W 1971 roku w Cleveland zostało otwarte Muzeum Salvadora Dali.10 maja 1982 roku zmarła jego żona. Przeżył to boleśnie. Miesiąc później, gdy król Juan Carlom wstąpił na tron Hiszpanii nadano mu szlachectwo. Stał się markizem de Pubol. Bez żony czuł się bardzo samotny. Swój ostatni obraz namalował w 1983 roku. Rok później w jego pokoju na zamku Pubom wybuchł pożar. Dali wyszedł z niego mocno poparzony. Opuścił zamek i schronił się w wieży Galatei swojego Muzeum – Teatru, gdzie 23 stycznia 1989 roku zmarł. Wszystkie swoje dzieła przekazał państwu hiszpańskiemu.

Do jego słynnych dzieł należą m.in. Żałobna gra - 1929, Uporczywość pamięci - 1931, Widmo sex –appealu -1934, Metamorfoza narcyza -1937, Płonąca żyrafa – 1936 -1937, Leda Atomowa -1949. Poza malarstwem dorobek Salvadora obejmuje rzeźbę, ilustracje książkowe, projekty biżuterii oraz działalność dla teatru. Napisał też powieść Ukryte twarze i kilka tomów barwnej autobiografii. Choć niewątpliwie należy do najsłynniejszych artystów XX wieku, jego pozycja budzi wciąż wiele kontrowersji. W Figueras znajduje się muzeum poświęcone jego twórczości, dwa muzea znajdują się Stanach Zjednoczonych: w Cleveland i Petersburgu.