Zorza polarna 1.jpg

Zorza polarna to bardzo efektowne zjawisko występujące na półkuli północnej na północnym niebie. Wbrew pozorom nie występuję bardzo rzadko. Może występować w postaci płomienistych fal światła roztaczających się od horyzontu po zenit lub błyszczących łuków światła nad horyzontem rozchodzących się we wszystkich kierunkach. Światło przeważnie ma barwę czerwoną, niekiedy można jednak podziwiać zorzę o barwach zielonożółtych, błękitnych oraz srebrzystych. Zjawisko to występuję najczęściej na linii północnego koła podbiegunowego np. Islandia, Laponia, północna Norwegia. Zjawisko to przybiera różne natężenie: od słabego rozjaśnienia nieba północnego do jasności nieba porównywalnej do pełni księżyca.
Zorza polarna to rozbłyski światła w wysokich warstwach atmosfery. Zjawisko powstaje w jonosferze (wysokość 100 –400 kilometrów) i najczęściej występuje na wysokości 100 – 150 kilometrów. Występują jednak odstępstwa od reguły i zorza była polarna była notowana na wysokości 70 i 1000 kilometrów. Zorza powstaje poprzez wyrzucane przez słońce elektrony i protony, które natrafiając na atmosferę ziemską, pobudzają azot oraz wodór i w wyniku reakcji dochodzi do zjawiska świecenia. Cząstki słoneczne wnikają do atmosfery i ulegają przyspieszeniu. Pole magnetyczne ziemi, powoduje że cząstki wnikają w atmosferę w pobliże bieguna magnetycznego Ziemi. Zjawisku temu towarzyszą procesy jonizacji, które prowadzą do zakłóceń w odbiorze krótkich fal radowych.

http://www.kciuk.pl/Zorza-polarna-z-okolic-Murmanska-a43068