14761.jpg

Na Pacyfiku w dniu 6 stycznia 1942 roku wszedł w skład zgrupowania Task Force 17 kontradm. Franka Fletchera i został okrętem flagowym tego zgrupowania.

Pierwszą akcją bojową lotniskowca był udział w ochronie konwoju przewożącego oddziały amerykańskie na wyspy Samoa. W dniu 1 lutego 1942 roku, wspólnie z siłami Task Force 8 w skład którego wchodził bliźniaczy lotniskowiec USS "Enterprise", lotnictwo pokładowe z lotniskowca wzięło udział w ataku na opanowane przez Japończyków wyspy w archipelagu Marshalla i Gilberta. 16 lutego 1942 roku brał w operacji ataku na wyspę Wake, które jednak nie doszła do skutku. 10 marca 1942 roku Yorktown oraz USS "Lexington" wzięły udział w ataku na japońską flotę inwazyjną w rejonie Nowej Gwinei. Przez następne dwa miesiące wspólnie patrolowały Morze Koralowe w celu niedopuszczenia do lądowania sił japońskich na Nowej Gwinei. W dniu 7 maja 1942 roku Japończycy wykryli zespół amerykańskich lotniskowców i zaatakowali, atak jednak był nieskuteczny. W dniu 8 maja 1942 roku doszło ponownie do ataku japońskiego lotnictwa pokładowego na amerykańskie lotniskowce. W wyniku tego ataku USS "Lexington" zatonął, natomiast USS "Yorktown" został uszkodzony i wycofał się do Pearl Harbor.

W dniu 30 maja 1942 roku, po zakończeniu prowizorycznych napraw, lotniskowiec ponownie wypłynął w morze kierując się w stronę Midway. Doszło tam do bitwy lotniskowców, podczas której, w dniu 4 czerwca 1942 roku, USS "Yorktown" został trafiony trzema bombami, a następnie także dwiema torpedami zrzuconymi z samolotów. W efekcie trafień okręt utracił napęd, jednakże ekipom awaryjnym udało się nie dopuścić do jego zatopienia. Dnia 6 czerwca 1942 roku lotniskowiec został trafiony kolejnymi torpedami wystrzelonymi z japońskiego okrętu podwodnego "I-168", który został specjalnie w tym celu skierowany pod Midway. Mimo to USS "Yorktown" wciąż utrzymywał się na powierzchni i ostatecznie zatonął dopiero 7 czerwca 1942 roku.

Następnym okrętem noszącym nazwę "Yorktown" był lotniskowiec typu Essex, "Yorktown" (CV-10), wprowadzony do służby w 1943.
Dane techniczne
Wyporność 25500 t
Długość 246,7 m
Szerokość 33,4m
Zanurzenie 7,90m
Napęd 9 kotłów, 4 turbiny o łącznej mocy 120 000 KM
Prędkość 32,5 węzły
Zasięg 12500 mil morskich przy prędkości 15 węzłów
Załoga 2217
Uzbrojenie 8 dział uniwersalnych (przeciwlotniczych) kal. 127 mm
12 dział kal. 152 mm
16 działek przeciwlotniczych kal. 28 mm (poczwórnie sprzężonych)
24 ciężkie karabiny maszynowe kal. 12,7 mm (przeciwlotnicze)

Wyposażenie lotnicze 85 samolotów pokładowych