OBERSALZBERG GÓRA HITLERA.jpg

Hipnotyzował ludzi, każdy go chciał zobaczyć - wspomina Johanna Stangassinger. Do Berghofu codziennie przyjeżdżały specjalne pociągi z setkami pielgrzymów pragnących zobaczyć swego idola. Ten zaś chętnie wychodził ludziom naprzeciw, podawał rękę, całował małe dzieci. Kto nie mógł się przedrzeć przez tłum wielbicieli, zbierał drobinki żwiru z drogi, po której Wódz chodził lub wycinali kawałki drewna z ogrodzenia. Potem oprawiali je w złoto, bo sam Wódz ich dotykał". Już na początku dwudziestego stulecia okolice położonego w bawarskich Alpach miasteczka Berchtesgaden przyciągały latem i zimą gości z całej Europy. Wielu przybyszów odpoczywało w hotelach i domach wypoczynkowych w masywie Obersalzbergu otoczonego przez inne majestatyczne szczyty górskie. W 1923 roku do pensjonatu Moritz przybył niejaki pan Wolf, by w alpejskiej samotni pisać fragmenty drugiego tomu "Mein Kampf". Dziesięć lat później triumfujący kanclerz Rzeszy Adolf Hitler powrócił do Obersalzbergu. Kupił tam dom letniskowy za 40 tysięcy marek w złocie. Wkrótce tak skromne lokum wodzowi nie wystarczyło. Prywatną rezydencję kanclerza na koszt państwa zamieniono w siedzibę rządową - okazały Berghof z ogromną salą konferencyjną i panoramicznym oknem pozwalającym podziwiać wspaniałe krajobrazy Alp Bawarskich. Takich widoków pozbawiono licznych sąsiadów Hitlera wykupując ichbudynki i działki. Niechętni takiej transakcji trafiali do obozu koncentracyjnego w Dachau. Na "odzyskanych"w ten sposób terenach wkrótce powstały rezydencje dostojników Trzeciej Rzeszy, w tym Martina Bormanna, Alberta Speera i Hermana Goeringa. Spokoju notabli, a zwłaszcza rezydenta Berghofu, strzegły oddziały SS - Leibstandarte kwaterujące w wielkich koszarach. 25 kwietnia 1945 roku brytyjskie bombowce zrównały z ziemią rezydencję Hitlera. Wodza wtedy w Alpach nie było. Hitler zdecydował się na pozostanie w obleganym przez Armię Czerwoną Berlinie. Tam też skończył marnie.