Pustynia Błędowska.jpg

rybal1980 / > CIEKAWOSTKI / GEOGRAFIA / Pustynia Błędowska.jpg

Download: Pustynia Błędowska.jpg

Pobierz

46 KB

(256px x 173px)

Na Śląsku w okolicach Olkusza występuje rozległy obszar spieszczony o powierzchni ok. 14 500 ha. Lokalnie jego określone części są różnie nazywane: Wielka Pustynia, Mała Pustynia, Pustynia Błędowska, Pustynia Starczynowska, Dziadowskie Morze. Od lat teren ten jest ze wszystkich stron sukcesywnie zalesiany oraz zajmowany pod zabudowania.

Jak na wewnątrz kontynentalne warunki geograficzne Środkowej Europy, a szczególnie Polski, do najbardziej atrakcyjnych należy pustkowie piaszczyste zwane Pustynią Błędowską. Rozpościera się ona na przestrzeni do 7 km długiej i 3-4 km szerokiej. Rownoleżnikowo przez środek tej Pustyni płynie Biała Przemsza, zbierając po drodze różnej wielkości dopływy i strumyki. W kilkunastometrowej głębokiej i do 200-300 m szerokiej dolinie tej rzeki dominuje wilgotne i bagniste łąki z wyspami lasów olchowo-wierzbowych. Na obrzeżu Pustyni Błędowskiej znajdują się z dala widoczne skaliste i zalesione wzgórza o wysokości od 40 do 120 m.

Pod względem geograficznym Pustynia Błędowska znajduje się na przejściu Wyżyny Śląskiej w Wyżynę Krakowsko-Częstochowską.

Piaski Pustyni Błędowskiej prawdopodobnie zostały naniesione przez wody pra-Przemszy, zasilone roztopami nasuwającego się lodowca podczas zlodowacenia środkowo polskiego. Piaski zalegają bezpośrednio na macierzystym podłożu skalnym lub glin szarobrunatnych, różnobarwnych iłów. Do najstarszych form piaszczystych należą tzw. wały wydmowe.

Pola ciągle rozwiewanych piasków (deflacyjne) w przeciwieństwie wydm są zupełnie pozbawione roślinności. W miejscach najsilniej wywiewanych z piasku tworzy się rumosz ze zwietrzonych skal wapiennych, krzemianowych i kwarcytowych. Powierzchnia piaszczysta Pustyni Błędowskiej w zależności od panujących czynników atmosferycznych, głownie wiatru i deszczu, posiada specyficzną mikrorzeżbę, w kształcie dołeczków, zmarszczek, piramidek oraz kopczyków uformowanych przy wystających kamieniach i kępach roślin.

Pod piaskami na podłożu nieprzepuszczalnym formuje się poziom wód gruntowych. Na obszarze charakteryzowanej Pustyni, z uwagi na specyficzne zróżnicowanie geologiczne, Biała Przemsza spełnia rolę rzeki odwadniającej i nawadniającej.

Komentarze:

Nie ma jeszcze żadnego komentarza. Dodaj go jako pierwszy!

Aby dodawać komentarze musisz się zalogować

rybal1980

Idź do chomika

Inne foldery z plikami do pobrania

Inne pliki do pobrania z tego chomika

Blue Hole w okolicach Ambergris Cay w Belize.jpg

Blue Hole (dosłownie z ang. Błękitna Dziura) - wielka ro ...

Blue Hole (dosłownie z ang. Błękitna Dziura) - wielka rozpadlina (jaskinia morska) rafy koralowej w Morzu Karaibskim. Ma postać morskiej studni o głębokości ponad 140 m i średnicy 300 m, w całości zalanej przez wodę. Oddalona jest od Belize City o około 80 km w głąb morza, pośrodku atolu Lighthouse Reef. Jest widoczna z kosmosu, a swoją popularność zyskała dzięki filmom telewizyjnym i prezentacjom wypraw morskich Jacques Cousteau. Obecnie stanowi ona wielką atrakcję dla nurków i tych, którzy pragną podziwiać podwodny świat. Została objęta patronatem UNESCO. W pobliżu Blue Hole leży wyspa Half Moon Cay. Okolona turkusowym morzem i pierścieniem żywej rafy, ciemnogranatowa Blue Hole w rzeczywistości jest wapiennym lejem krasowym. Przed podniesieniem się poziomu morza ten twór geologiczny był jaskinią lądową, w której zawalił się strop. Prawie pionowe ściany opadają na głębokość mniej więcej 35 metrów, gdzie studnia się rozszerza w ogromną salę z wielkimi stalaktytami, niektóre mają długość aż 15 m. Dno sali znajduje się na głębokości 145 m. Turyści nurkują zwykle do stropu sali - na głębokość około 35 m. Podwodna widoczność przekracza 60 metrów. Przejrzyste wody wokół pierścienia rafy świetnie się nadają do nurkowania z rurką. Można się tam udać na całodniową wyprawę, które są organizowane z Belize City czy z wyspy Ambergris Cay. Studnia wydaje się niezamieszkana — zaglądają do niej tylko rekiny. Rozsławił ją francuski oceanograf Jacques-Yves Cousteau, który w 1970 roku wpłynął do niej statkiem badawczym Calypso. Za pomocą niewielkiej ilości materiałów wybuchowych, otworzył przejście w rafie i wprowadził swój statek. Cousteau wraz z załogą badał studnię przez kilka miesięcy, także za pomocą pojazdów głębinowych.

Chilijska Chuquicamata.jpg

Chilijska Chuquicamata położona jest na wysokości blisko ...

Chilijska Chuquicamata położona jest na wysokości blisko 2900 metrów, 1650 kilometrów na północ od Santiago, nieopodal miasta Calama. Przemysłowe wydobycie rudy miedzi rozpoczęto tu w 1910 roku. Wcześniej, w sposób amatorski, przez wieki robili to zamieszkujący region Indianie Chuqui (znani również jako Chucos). Zresztą nazwa Chuquicamata oznacza, w języku aymara, „ziemia indian Chuqui”. Do niedawna, ze średnią produkcją ponad 600 tysięcy ton rocznie, była to największa kopalnia miedzi na świecie. Od 2000 roku prym wiedzie jednak położona bardziej na południe, zupełnie nowa kopalnia Escondida, z której obecnie pochodzi aż 8 proc. sprzedawanej na świecie miedzi. Chuquicamata dostarcza niespełna 5 proc. Średnica dziury w najszerszym miejscu przekraczająca 4,5 kilometra i głębokość sięgająca... 900 metrów

Kopalnia Bingham Canyon.jpg

Kopalnia Bingham Canyon Mine znana jest także jako Kenne ...

Kopalnia Bingham Canyon Mine znana jest także jako Kennecott Copper Mine (Góry Skaliste w stanie Utach). Minerały, w postaci rudy miedzi, zostały odkryte w Bingham Canyon w 1848 roku przez dwóch braci, Sanford i Thomas Bingham Kopalnia Bingham Canyon Mine jest największą kopalnia odkrywkowa na świecie. Jej średnica to aż 4 kilometry a głębokość kopalni wynosi 1200 metrów. Kopalnia odkrywkowa pierwotnie rozpoczęła działalność w 1904 roku. Ponad 100 lat górnictwa w Bingham spowodowało powstanie największego wykonanego przez człowieka wykopu na ziemi, który jest także widoczny z kosmosu. Jest to również jeden z największych producentów miedzi na świecie.Do tej pory z kopalni pozyskano ogromną ilość surowców szacowanych na 17 milinów ton miedzi, 386 ton molibdenu, 5900 ton srebra i 715 ton złota. W 1966 roku kopalnię wpisano na Listę Narodowych Zabytków Historycznych USA. Stojąc na tarasie widokowym znajdującym się w Bingham Canyon Mine, można zobaczyć, usłyszeć i poczuć wspaniałe i niesamowite wielkości z największych wykopalisk na ziemi człowieka. Podczas oglądania pracy w kopalni, można wysłuchać nagrań w kilku językach, które wyjaśniają cykl produkcyjny. Z tarasu, można oglądać ogromne wywrotki o pojemności 240 i 320 ton służące do dostarczania rudy miedzi do kruszarki, gdzie materiał jest zmniejszany do wielkości piłki przed załadunkiem na pięciomilowy przenośnik, który przenosi rudy do huty. Oto niektóre ciekawe fakty na temat kopalni: * Bingham Canyon Kennecott to kopalnia, która wyprodukowała najwięcej miedzi w historii w jednej kopalni. * Kopalnia o średnicy 4 km i głębokości 1,2 km. * Kopalnia jest tak duża, że może być zauważyć przez astronautów promu kosmicznego, gdy przelatuję przez Stany Zjednoczone. * W 2015 r. Kopalnia będzie co najmniej 500 metrów głębsza niż jest teraz. * Jeśli by wyprostował wszystkie drogi w kopalni odkrywkowej, to otrzymamy 500 mil jezdni - wystarczy, by dotrzeć z Salt Lake City do Denver.

Kopalnia diamentów w Mirnyj.jpg

525 metrów głębokości, ponad kilometr średnicy. Tak wygl ...

525 metrów głębokości, ponad kilometr średnicy. Tak wygląda kopalnia diamentów w syberyjskim mieście Mirnyj. Nad jamą kopalni odkrywkej nie mogą już latać śmigłowce - ponieważ kilka zostało wciągniętych przez wir powietrzny tworzący się ponad ogromnym wyrobiskiem.

Kopalnia Diavik.jpg

Kopalnia diamentów otwarta w 2003 roku w Kanadzie. Każde ...

Kopalnia diamentów otwarta w 2003 roku w Kanadzie. Każdego roku dostarcza ok 1600 kg czystych kruszców diamentu. Jest tak ogromna i tak oddalona od cywilizacji, że posiada własne lotnisko z pasem startowym zdolnym przyjąć boeinga 737. Szczególnie ciekawie wygląda zimą, gdy zamarza otaczająca ją woda. Ta niesamowita kopalnia leży 300 kilometrów na północny wschód od Yellowknife w Kanadzie.

Lej w Gwatemali.jpg

W północnej części miasta Gwatemala doszło do niecodzien ...

W północnej części miasta Gwatemala doszło do niecodziennego zjawiska. Osunęła się ziemia i powstała gigantyczna dziura w ziemi, która pochłonęła obszar całego skrzyżowania. Świadkowie i mieszkańcy tamtejszej dzielnicy twierdzą, że trzykondygnacyjny budynek po prostu zapadł się w tym miejscu. Oficjalnie przyczyną powstania dziury są „ogromne opady tropikalnych deszczy”. Oto tekst opublikowany przez PAP: W chwili, w której powstał gigantyczny lej, na terenie skrzyżowania przebywala co najmniej jedna osoba. Wedlug oficjalnej wersji przedstawionej przez władze Gwatemali, dziura głęboka na 70 metrów i szeroka na 30 metrów, powstała w wyniku działania burzy tropikalnej. Szalejąca na terenie Gwatemali, Hondurasu i Salwadoru burza tropikalna Agatha doprowadziła już do śmierci co najmniej 150 osób. Najwięcej ofiar śmiertelnych żywioł spowodował w Gwatemali. Według oficjalnych danych, wskutek wywołanych ulewnymi deszczami lawin błotnych zginęły tam 123 osoby, a 90 zaginęło. W departamencie Chimaltenango, na zachód od miasta Gwatemala, stolicy kraju, pod zwałami błota znalazło się kilkanaście gmin zamieszkanych przez Indian; zginęło około 60 osób - powiedział gubernator Eric de Leon. Według niego, właściwie cała prowincja została zalana. "Mieszkańcy potrzebują wody, jedzenia, ubrań, koców, a przede wszystkim pieniędzy" - podkreślił. Kilkadziesiąt osób zaginęło. Ekipy ratunkowe próbują dotrzeć do całkowicie odciętych od świata rejonów, gdzie woda i silny wiatr zniszczyły drogi i mosty. W Gwatemali zagrożenie powodziowe wzrosło z powodu erupcji wulkanu Pacaya, 40 km na południe od stolicy. Wyrzucany przez niego pył może bowiem zatykać systemy kanalizacyjne. PAP W chwili powstania gigantycznej dziury w ziemi mógł zginać prywatny ochroniarz zatrudniony w budynku, ale władze nie potwierdziły ostatecznie tej informacji. Mieszkańcy twierdzą, że lej powstał z winny zaniedbań infrastrukturalnych w sieci kanałów burzowych.

Kromlech.jpg

Kromlech (z celtyckiego crom – wygięty, lech – kamień) – ...

Kromlech (z celtyckiego crom – wygięty, lech – kamień) – krąg zbudowany z ustawionych pionowo kamieni, często wokół grobowca lub miejsca kultu. Stawiane były w neolicie oraz w epoce brązu, najczęściej na terenach Bretanii, Anglii i Irlandii – pierwsze kromlechy pojawiły się w drugiej połowie IV tysiąclecia p.n.e. Było to najprawdopodobniej miejsce kultu i zebrań plemiennych. Do najbardziej znanych należy Stonehenge. Kromlechy rozpowszechniły się także w innych regionach Europy, w Afryce, Azji (głównie Indie i Japonia), w obu Amerykach, Australii i na niektórych wyspach Oceanu Spokojnego. W Polsce można je spotkać na Pomorzu w miejscowości Odry, w dolnym biegu rzeki Wdy. Kromlech bywa uważany za prototyp kolumnady. Przypuszcza się, iż był "używany" jako obserwatorium Słońca, świątynia Słońca, do przewidywania zaćmień oraz pozycji ciał niebieskich. Kromlechy często były orientowane wzdłuż linii wschodzącego lub zachodzącego słońca lub księżyca o określonych porach roku. Stąd wynika wniosek, iż sezonowość była dla ówczesnych ludów ważna.

Kręgi w Węsiorach.jpg

Tajemnica Kamiennych Kręgów w Węsiorach Wędrując kasz ...

Tajemnica Kamiennych Kręgów w Węsiorach Wędrując kaszubskimi szlakami szczególną uwagę przykuwa jedno z miejsc – Kamienne Kręgi we wsi Węsiory. To miejsce magiczne. Wiele razy obserwowano tu zjawiska nadprzyrodzone związane z UFO, a także interesujące układy gwiazd. Cmentarzysko w Węsiorach znajduje się na północnym brzegu jeziora Długie. Według kaszubskich legend ta nietypowa nekropolia została zbudowana przez mitycznych przybyszów z północy – Stolemów. W tym miejscu odbywały się narady i sądy. Decyzje, które tam podjęto dokumentowano ustawionymi kamieniami. Bardziej wiarygodne źródła archeologiczne podają, że kamienie to ślad pozostawiony przez Gotów, przebywający w tym czasie na tych terenach germański lud. Przybyli oni ze Skandynawii, zaś ich pobyt na Pomorzu datuje się na okres I - III wieku n.e. W III - IV wieku skierowali się w stronę Morza Czarnego opuszczając obszar Pojezierza Kaszubskiego. Ta nietypowa nekropolia składa się z dwóch elementów – kurhanów oraz kręgów kamiennych. Pierwsze z nich to kopce usypane z ziemi i mniejszych kamieni, pod którymi składano pochówki. Kręgi to innego rodzaju konstrukcje. Składają się z głazów nieregularnych słupów, które pionowo ustawione, były miejscem gdzie obradowała starszyzna plemienna. Tajemnica miejsca wiąże się nie tylko z historią. To miejsce magiczne. Wiele razy obserwowano tu zjawiska nadprzyrodzone związane z UFO, a także interesujące układy gwiazd, tzw. zbieg wszystkich gwiazd nad kręgami. Wielu jest przekonanych, że miejsce nasycone jest specjalną energią. Wpływa ona kojąco na żywe istoty, odsuwając od nich chaos, przywracając spokój i harmonię. Według młodszych turystów przebywanie w kamiennym kręgu uśmierza ból głowy związany z nadmierną dawką alkoholu. Kręgi mają jeszcze jedną, przyrodniczą wartość. Na terenie rezerwatu zidentyfikowano ponad 30 gatunków porostów. Co istotne aż 13 z nich niezmiernie rzadko występuje w północnej Polsce, ponieważ są gatunkami typowo górskimi.

Pustynia Błędowska.jpg

Na Śląsku w okolicach Olkusza występuje rozległy obszar ...

Na Śląsku w okolicach Olkusza występuje rozległy obszar spieszczony o powierzchni ok. 14 500 ha. Lokalnie jego określone części są różnie nazywane: Wielka Pustynia, Mała Pustynia, Pustynia Błędowska, Pustynia Starczynowska, Dziadowskie Morze. Od lat teren ten jest ze wszystkich stron sukcesywnie zalesiany oraz zajmowany pod zabudowania. Jak na wewnątrz kontynentalne warunki geograficzne Środkowej Europy, a szczególnie Polski, do najbardziej atrakcyjnych należy pustkowie piaszczyste zwane Pustynią Błędowską. Rozpościera się ona na przestrzeni do 7 km długiej i 3-4 km szerokiej. Rownoleżnikowo przez środek tej Pustyni płynie Biała Przemsza, zbierając po drodze różnej wielkości dopływy i strumyki. W kilkunastometrowej głębokiej i do 200-300 m szerokiej dolinie tej rzeki dominuje wilgotne i bagniste łąki z wyspami lasów olchowo-wierzbowych. Na obrzeżu Pustyni Błędowskiej znajdują się z dala widoczne skaliste i zalesione wzgórza o wysokości od 40 do 120 m. Pod względem geograficznym Pustynia Błędowska znajduje się na przejściu Wyżyny Śląskiej w Wyżynę Krakowsko-Częstochowską. Piaski Pustyni Błędowskiej prawdopodobnie zostały naniesione przez wody pra-Przemszy, zasilone roztopami nasuwającego się lodowca podczas zlodowacenia środkowo polskiego. Piaski zalegają bezpośrednio na macierzystym podłożu skalnym lub glin szarobrunatnych, różnobarwnych iłów. Do najstarszych form piaszczystych należą tzw. wały wydmowe. Pola ciągle rozwiewanych piasków (deflacyjne) w przeciwieństwie wydm są zupełnie pozbawione roślinności. W miejscach najsilniej wywiewanych z piasku tworzy się rumosz ze zwietrzonych skal wapiennych, krzemianowych i kwarcytowych. Powierzchnia piaszczysta Pustyni Błędowskiej w zależności od panujących czynników atmosferycznych, głownie wiatru i deszczu, posiada specyficzną mikrorzeżbę, w kształcie dołeczków, zmarszczek, piramidek oraz kopczyków uformowanych przy wystających kamieniach i kępach roślin. Pod piaskami na podłożu nieprzepuszczalnym formuje się poziom wód gruntowych. Na obszarze charakteryzowanej Pustyni, z uwagi na specyficzne zróżnicowanie geologiczne, Biała Przemsza spełnia rolę rzeki odwadniającej i nawadniającej.

Linie Nazca.jpg

Linie Nazca to unikalny monument, który znajduje się mię ...

Linie Nazca to unikalny monument, który znajduje się między Andami a Pacyfikiem. Położone są około 450 km na południe od Limy, stolicy Peru, a dokładnie na Pustyni Nazca w pobliżu miasta o tej samej nazwie. Kolejna z tajemnic Peru wyszła na jaw w 1927 roku. Nie została przyjęta z entuzjazmem. Wówczas większość badaczy skupiona była wokół innego odkrycia Peru, Machu Picchu. Liniami Nazca zainteresował się na nowo amerykański naukowiec Paul Kosok w 1938 roku. Kiedy po raz pierwszy zobaczył tajemnicze ślady, zachwycił się nimi. Jego zdaniem ryty wyznaczały astronomiczne święta i wydarzenia rolnicze. Po ośmiu latach, w 1946 roku, badania przejęła asystentka profesora Kosoka, Maria Reiche, która poświęciła im całe swoje życie. Od 1994 roku Linie Nazca figurują na liście światowego dziedzictwa kulturalnego UNESCO. Od 2000 lat zagadka ich powstania nadal nie została rozwiązana.

więcej plików z tego folderu...

Zgłoś jeśli naruszono regulamin