Rugosa.jpg

Jablon.jpg

RAJSKA JABŁOŃ To jedne z piękniejszych kwitnących rośli ...

RAJSKA JABŁOŃ To jedne z piękniejszych kwitnących roślin wiosną. Wspaniale nadają się do nasadzeń w parkach, osiedlach mieszkaniowych, a te szczepione na podkładkach karłowych i półkarłowych na pewno zmieszczą się nawet w małym ogródku. Efektownie będą wyglądać również w dużej drewnianej donicy, ustawionej na patio lub balkonie (szczególnie odmiany "płaczące"). Mogą zdobić pas zieleni na zewnątrz ogrodzenia naszej posesji. Doskonale rosną na glebach gliniastych i piaszczysto - gliniastych. Są całkowicie odporne na mróz, co ma niebagatelne znaczenie. (szczególnie po ostatniej zimie, która wyrządziła wiele szkód, m.in. mrozowowych). Rośliny te zdobią nasz ogród praktycznie przez cały rok. Wiosną urzekają mnóstwem kwiatów - drzewa całe są nimi obsypane. Barwa kwiatów? - Białe, biało-różowe, bladoróżowe, ciemno-różowe, czerwone, ciemno-purpurowe i amarantowe. Po kwitnieniu zdobią je zazwyczaj kolorowe liście - ciemno-czerwone, bordowe. (tylko nieliczne odmiany mają liście zielone). Jesienią drzewka są obwieszone małymi jabłuszkami. Ich wielkość, kształt i kolor są uzależnione od odmiany. Są żółte, pomarańczowe, czerwone, karminowe, bordowe, prążkowane, o średnicy zwykle od 1 - 3cm. Owoce są jak najbardziej jadalne. Doskonale nadają się na zimowe przetwory i do kandyzowania. Nie zebrane z drzew zimą są doskonałym pożywieniem dla ptactwa. Goszczą na nich zazwyczaj bażanty. Reasumując - roślina o wszechstronnym zastosowaniu, łatwa w uprawie, efektowna przez cały rok, ... a przy tym niedroga :).

deren_cornus.jpg

deren_cornus_.jpg

zylistek2.jpg

Żylistek Deutzia WYSTĘPOWANIE Krzewy z rodziny ho ...

Żylistek Deutzia WYSTĘPOWANIE Krzewy z rodziny hortensjowatych Pochodzą z Azji Wschodniej i Ameryki Środkowej, obejmują ok. 60 gatunków. Są to rośliny o dużej wartości ozdobnej, lecz w ogrodach uprawiane rzadko. W Polsce najczęściej uprawiane są cztery gatunki i kilka ich odmian: żylistek szorstki ( Deutzia scabra), żylistek różowy (Deutzia x rosea), żylistek wysmukły ( Deutzia gracilis), żylistek Lemoine'a ( Deutzia lemoinei). CHARAKTERYSTYKA Pokrój: w zależności od gatunku dorasta od 80cm wysokości (żylistek wysmukły) do ok.2-3m (żylistek szorstki). Liście: są podłużnie jajowate, eliptyczne do lancetowatych, ich długość szacuje się na 3-10cm, a szerokość 1,5-3cm w zależności od gatunku. Są matowo-zielone, od spodu jaśniejsze, nieco szorstkie. Kwiaty: najobficiej kwitną na stanowiskach słonecznych, osłoniętych przed mroźnym wiatrem. Kwitną ładnie, bardzo obficie i długo, od maja do lipca. Najwcześniej kwitnie żylistek wysmukły, o białych kwiatach. Na przełomie maja i czerwca kwitnie żylistek różowy o dzwonkowatych kwiatach wewnątrz białych, na zewnątrz różowych, zebranych w luźne wiechy. Rozmnażanie: żylistki można rozmnażać we własnym zakresie przez sadzonki zdrewniałe, przez podział rozrośniętych krzewów bądź przez odejmowanie od roślin matecznych pojedynczych ukorzenionych pędów.

pecherznica_physocarpus_2.jpg

Pęcherznica, tawułowiec Physocarpus WYSTĘPOWANIE ...

Pęcherznica, tawułowiec Physocarpus WYSTĘPOWANIE Rodzaj Pęcherznica (Physoarpus) należy do rodziny Różowatych (Rosaceae Juss.) i jest reprezentowany przez 10 gatunków krzewów liściastych naturalnie występujących w Ameryce Północnej oraz we wschodniej Azji. W Polsce uprawiany jest od niedawna jeden gatunek - pęcherznica kalinolistna (Physocarpus opulifolis) CHARAKTERYSTYKA Liście: zrzucane na zimę, ułożone naprzemianlegle na łodydze. Liście są pojedyncze, dłoniasto klapowane o kształcie jajowatym, okrągłym bądź nerkowatym. Kwiaty: małe, białe, kubkowate, pięciopłatkowe zebrane w szczytowe baldachogrona. Pojawiają się wczesnym latem (czerwiec). Przyciągają pszczoły i motyle. Owoce: pęcherzykowate, zebrane meszki. Pojawiają się latem i dojrzewają na jesieni. Schną i brązowieją by podzielić się i uwolnić nasiona. Zimą stanowią pożywienie dla ptaków.

pecherznica_physocarpus_1.jpg

Pęcherznica, tawułowiec Physocarpus WYSTĘPOWANIE ...

Pęcherznica, tawułowiec Physocarpus WYSTĘPOWANIE Rodzaj Pęcherznica (Physoarpus) należy do rodziny Różowatych (Rosaceae Juss.) i jest reprezentowany przez 10 gatunków krzewów liściastych naturalnie występujących w Ameryce Północnej oraz we wschodniej Azji. W Polsce uprawiany jest od niedawna jeden gatunek - pęcherznica kalinolistna (Physocarpus opulifolis) CHARAKTERYSTYKA Liście: zrzucane na zimę, ułożone naprzemianlegle na łodydze. Liście są pojedyncze, dłoniasto klapowane o kształcie jajowatym, okrągłym bądź nerkowatym. Kwiaty: małe, białe, kubkowate, pięciopłatkowe zebrane w szczytowe baldachogrona. Pojawiają się wczesnym latem (czerwiec). Przyciągają pszczoły i motyle. Owoce: pęcherzykowate, zebrane meszki. Pojawiają się latem i dojrzewają na jesieni. Schną i brązowieją by podzielić się i uwolnić nasiona. Zimą stanowią pożywienie dla ptaków.

trzmielina_euonymus_1.jpg

Trzmielina zwyczajna (europejska) Euonymus europaeus ...

Trzmielina zwyczajna (europejska) Euonymus europaeus L. WYSTĘPOWANIE Trzmielina zwyczajna jest krzewem należącym do rodziny dławiszowatych (Celastraceae). Naturalnie występuje w Azji i Europie. W Polsce jest dosyć pospolita w lasach i zaroślach na całym niżu oraz w niższych terenach górskich. CHARAKTERYSTYKA Pokrój: krzew rozłożysty, dorastający do 3m wysokości. Łodyga: młode gałązki są oliwkowozielone i gładkie, natomiast starsze są czterokanciaste. Do pędów przylegają pączki z jasnymi, dwubarwnymi łuskami. Liście: kształt eliptyczny (3-9cm dł.), zaostrzone z klinowatą podstawą i o piłkowanych brzegach, jesienią przebarwiają się na czerwono. Kwiaty: drobne, koloru blado-zielonego, zebrane na szczytach gałązek w pozorne baldaszki, ukazują się w V. Owoc: czterograniasta torebka w kolorze różowym. Pozostają na krzewie po opadnięciu liści. Są trujące. Rozmnażanie: przez odkłady.

trzmielina_euonymus_2.jpg

Trzmielina zwyczajna (europejska) Euonymus europaeus ...

Trzmielina zwyczajna (europejska) Euonymus europaeus L. WYSTĘPOWANIE Trzmielina zwyczajna jest krzewem należącym do rodziny dławiszowatych (Celastraceae). Naturalnie występuje w Azji i Europie. W Polsce jest dosyć pospolita w lasach i zaroślach na całym niżu oraz w niższych terenach górskich. CHARAKTERYSTYKA Pokrój: krzew rozłożysty, dorastający do 3m wysokości. Łodyga: młode gałązki są oliwkowozielone i gładkie, natomiast starsze są czterokanciaste. Do pędów przylegają pączki z jasnymi, dwubarwnymi łuskami. Liście: kształt eliptyczny (3-9cm dł.), zaostrzone z klinowatą podstawą i o piłkowanych brzegach, jesienią przebarwiają się na czerwono. Kwiaty: drobne, koloru blado-zielonego, zebrane na szczytach gałązek w pozorne baldaszki, ukazują się w V. Owoc: czterograniasta torebka w kolorze różowym. Pozostają na krzewie po opadnięciu liści. Są trujące. Rozmnażanie: przez odkłady.

kalina_viburnum_2.jpg

Kalina koralowa Viburnum opulus L. WYSTĘPOWANIE K ...

Kalina koralowa Viburnum opulus L. WYSTĘPOWANIE Kalina koralowa jest krzewem zaliczanym do rodziny kalinowatych lub przewiertniowatych (w zależności od systemu klasyfikacji). Występuje w Europie, północnej Azji i północnej Afryce. W Polsce jest rośliną dość pospolitą, objętą częściową ochroną gatunkową. Rozpowszechniona jest na terenie całego kraju, pospolita w wilgotnych lasach (łęgowych i olsach) oraz zaroślach i nad brzegami wód, występuje na niżu, w górach dochodzi do regla górnego. Do garnków flory Polskiej obok Kaliny koralowej należy Kalina hordowina (Viburnum lantana L.) CHARAKTERYSTYKA Pokrój: krzew szeroki o niesymetrycznej, luźnej koronie, dorastający do 4m wysokości. Gałęzie dotykające ziemi często się zakorzeniają i powstają w ten sposób wtórne krzewy. Pędy: nagie, kanciaste, krótkoowłosione, połyskujące, czerwonobrunatne, zimą jasnoszare. Kora szara, matowa. Pąki nakrzyżległe, okryte karminowymi łuskami, owłosione i nieco lepkie. Liście: naprzeciwległe, długości do 12cm, z krótkimi ogonkami (z gruczołkami) i odpadającymi, drobnymi przylistkami. Składają się z 3-7 listków, szerokojajowate, nieregularnie ząbkowane, zwężają się klinowato ku ogonkowi. Z wierzchu ciemnozielone, od spodu szarozielone, omszone, jesienią przebarwiają się na kolor czerwony lub brązowo-czerwony. Rozwijają się równocześnie z kwiatami. Kwiaty: białe, drobne, zebrane w liczne, gęste i płaskie baldachogrona na szczytach gałązek. Brzeżne kwiaty większe są płaskie i płonne, wewnętrzne są mniejsze, mają dzwonkowaty kształt i są płodne ( obupłciowe). Kwitną V-VI, zapylane są przez muchówki. Owoce: kuliste, czerwone, lśniące. Dojrzewają we XI i bardzo długo utrzymują się na gałązkach, nawet do wiosny. Mają cierpki i gorzki smak. Są trujące. Rozmnażanie: przez sadzonki.

kalina_viburnum_1.jpg

Kalina koralowa Viburnum opulus L. WYSTĘPOWANIE K ...

Kalina koralowa Viburnum opulus L. WYSTĘPOWANIE Kalina koralowa jest krzewem zaliczanym do rodziny kalinowatych lub przewiertniowatych (w zależności od systemu klasyfikacji). Występuje w Europie, północnej Azji i północnej Afryce. W Polsce jest rośliną dość pospolitą, objętą częściową ochroną gatunkową. Rozpowszechniona jest na terenie całego kraju, pospolita w wilgotnych lasach (łęgowych i olsach) oraz zaroślach i nad brzegami wód, występuje na niżu, w górach dochodzi do regla górnego. Do garnków flory Polskiej obok Kaliny koralowej należy Kalina hordowina (Viburnum lantana L.) CHARAKTERYSTYKA Pokrój: krzew szeroki o niesymetrycznej, luźnej koronie, dorastający do 4m wysokości. Gałęzie dotykające ziemi często się zakorzeniają i powstają w ten sposób wtórne krzewy. Pędy: nagie, kanciaste, krótkoowłosione, połyskujące, czerwonobrunatne, zimą jasnoszare. Kora szara, matowa. Pąki nakrzyżległe, okryte karminowymi łuskami, owłosione i nieco lepkie. Liście: naprzeciwległe, długości do 12cm, z krótkimi ogonkami (z gruczołkami) i odpadającymi, drobnymi przylistkami. Składają się z 3-7 listków, szerokojajowate, nieregularnie ząbkowane, zwężają się klinowato ku ogonkowi. Z wierzchu ciemnozielone, od spodu szarozielone, omszone, jesienią przebarwiają się na kolor czerwony lub brązowo-czerwony. Rozwijają się równocześnie z kwiatami. Kwiaty: białe, drobne, zebrane w liczne, gęste i płaskie baldachogrona na szczytach gałązek. Brzeżne kwiaty większe są płaskie i płonne, wewnętrzne są mniejsze, mają dzwonkowaty kształt i są płodne ( obupłciowe). Kwitną V-VI, zapylane są przez muchówki. Owoce: kuliste, czerwone, lśniące. Dojrzewają we XI i bardzo długo utrzymują się na gałązkach, nawet do wiosny. Mają cierpki i gorzki smak. Są trujące. Rozmnażanie: przez sadzonki.

Rugosa.jpg

rokos00