Plama po uderzeniu z 19 lipca 2009 r.jpg

polakow / astronomia / planety / Jowisz / Plama po uderzeniu z 19 lipca 2009 r.jpg

Download: Plama po uderzeniu z 19 lipca 2009 r.jpg

Pobierz

137 KB

(516px x 387px)

Między 16 a 22 lipca 1994 ponad dwadzieścia fragmentów komety Shoemaker-Levy 9 zderzyło się z Jowiszem. Kometa SL9 została odkryta 25 marca 1993 przez znanych astronomów Carolyn i Eugene Shoemaker oraz Davida Levy'ego. Niedługo po odkryciu, naukowcy określili jej trajektorię i przewidzieli kolizję z planetą. Od tamtego momentu kometę śledziły dziesiątki teleskopów na Ziemi, Kosmiczny Teleskop Hubble'a, sondy Galileo, Voyager 2, Ulysses, International Ultraviolet Explorer (IUE), Extreme Ultraviolet Explorer (EUVE) oraz Roentgensatellit (ROSAT)

19 lipca 2009 roku miało miejsce kolejne uderzenie asteroidy lub komety w powierzchnię niedaleko południowego bieguna Jowisza. Co najdziwniejsze, a zarazem niepokojące zdarzenie to nie zostało zarejestrowane przez NASA ani innych naukowców. Nie wiadomo również co tak naprawdę uderzyło w Jowisza. Dopiero po zderzeniu plamę wielkości Oceanu Spokojnego zauważył australijski obserwator

Nawet przez małą lornetkę teatralną można dostrzec Jowisza wraz z jego czterema najjaśniejszymi księżycami galileuszowymi. Przy zastosowaniu nieco silniejszego sprzętu obserwacyjnego, takiego jak lunetka ZRT (średnica 70 mm, ogniskowa 475 mm) i powiększeniu 100x można już dostrzec dwa pasy na powierzchni planety. Mając zaś obiektyw fotograficzny MTO-11CA o średnicy 100 mm i ogniskowej 1000 mm przystosowany do pracy z okularem, przy powiększeniu 200x (maksymalne sensowne powiększenie dla średnicy 100 mm) można dostrzec wyraźnie dwa pasy, a przy doskonałej pogodzie (takiej, jaka się zdarza w Polsce raz na pół roku) można ich dostrzec więcej. Dostrzegalna jest także tzw. Wielka Czerwona Plama.

Większy sprzęt obserwacyjny – teleskopy o średnicy powyżej 200 mm – pozwalają obserwować atmosferę Jowisza z zawirowaniami pasów. Jeśli taki teleskop sprzęgniemy z komputerem i kamerką internetową wstawioną w ognisko zwierciadła teleskopu – czyli po prostu w miejsce okulara teleskopu – można nagrywać filmy, a następnie poddać je obróbce specjalnym oprogramowaniem iris, iraf, astrostack (ten ostatni najpopularniejszy wśród początkujących astronomów). Obróbka ta polega na analizowaniu wszystkich klatek filmu, co pozwala na oddzielenie szumu od powtarzającej się informacji. W ten sposób można kilkakrotnie zwiększyć dokładność zdjęcia (tą samą technologią są obrabiane zdjęcia z teleskopu Hubble'a)

Komentarze:

Nie ma jeszcze żadnego komentarza. Dodaj go jako pierwszy!

Aby dodawać komentarze musisz się zalogować

polakow

Idź do chomika

Inne foldery z plikami do pobrania

Jowisz – piąta w kolejności oddalenia od Słońca i największa planeta Układu Słonecznego. Posiada wiele księżyców (odkryto 63) oraz system pierścieni. Jowisz wraz z Saturnem, Uranem i Neptunem to planety gazowe, czasem nazywane również planetami jowiszowymi.

Inne pliki do pobrania z tego chomika

Porównanie rozmiarów Ziemi i Jowisza w tej samej skali.png

Masa Jowisza jest 2,5 razy większa od całkowitej masy ws ...

Masa Jowisza jest 2,5 razy większa od całkowitej masy wszystkich pozostałych planet. Jest on tak masywny, że powoduje przesunięcie się barycentrum Układu Słonecznego ponad powierzchnię Słońca (leży ono 1,068 promienia słonecznego od środka gwiazdy). Co prawda nie ma wyraźnej granicy między masywnymi planetami a brązowymi karłami (mimo że w widmie tego ostatniego znajdują się charakterystyczne linie spektralne), ale aby stać się gwiazdą, Jowisz musiałby mieć masę około 80 razy większą od obecnej, a aby stać się brązowym karłem – około 10 razy większą

Szczegóły atmosfery Jowisza w fałszywych kolorach, wyk....jpg

Jowisz - Szczegóły atmosfery Jowisza w fałszywych kolorach, wykon... 1. Na zdjęciu Wielka Czerwona Plama i Wielki Biały Owa.jpg

Jowisz jest najszybciej obracającą się planetą w Układzi ...

Jowisz jest najszybciej obracającą się planetą w Układzie Słonecznym, co powoduje duże spłaszczenie planety, łatwe do zaobserwowania przez teleskop. Powierzchnia planety jest pokryta kilkoma warstwami chmur układających się w charakterystyczne pasy widoczne z Ziemi. Najbardziej znanym szczegółem jego powierzchni jest Wielka Czerwona Plama, będąca wirem o średnicy większej niż średnica Ziemi. W 1610 Galileusz odkrył cztery największe księżyce Jowisza: Io, Europę, Ganimedesa i Kallisto – tak zwane księżyce galileuszowe. Były to pierwsze obiekty, które w oczywisty sposób nie krążyły wokół Ziemi, dlatego odkrycie to odegrało ważną rolę w dowodzeniu słuszności teorii heliocentrycznej Kopernika Jowisza otacza słabo widoczny system pierścieni złożonych z cząsteczek pyłu prawdopodobnie wyrwanych przez meteoryty z księżyców planety. Główny pierścień, w odległości ok. 1,7-1,8 promienia planety od jej centrum, składa się z cząsteczek pyłu pochodzących z księżyców Adrastea i Metis. W kierunku Jowisza przechodzi on w rozrzedzone halo w kształcie torusa. Dwa kolejne pierścienie, położone na zewnątrz od pierścienia głównego, składają się na tzw. pierścień ażurowy, który powstał z pyłu z księżyców Thebe i Amaltei. Najbardziej zewnętrzny pierścień jest niezwykle słaby i odległy. Pierścienie JowiszaNazwa Odległość od środka planety (km) Szerokość (km) Halo 100 000 – 122 000 22 800 Pierścień główny 122 800 – 129 200 6400 Pierścień ażurowy 129 200 – 214 200 85 000

Zdjęcie Jowisza w trzech zakresach podczerwieni wykona....jpg

Jowisz - Zdjęcie Jowisza w trzech zakresach podczerwieni wykonane przez sondę New Horizons.jpg

Jowisz posiada największą ze wszystkich planet w Układzi ...

Jowisz posiada największą ze wszystkich planet w Układzie Słonecznym, bardzo silną i rozległą magnetosferę. Gdyby była ona widoczna "gołym okiem" z Ziemi, miałaby średnicę pięciokrotnie większą niż średnica Księżyca w pełni. Według pomiarów sondy Pioneer fala uderzeniowa magnetosfery ma szerokość 26 mln km, a długość jej "ogona" sięga 650 mln km, aż do orbity Saturna. Pole magnetyczne Jowisza gromadzi w pasach radiacyjnych silny strumień promieniowania cząsteczkowego oraz prowadzi do wytworzenia torusa gazowego i strumienia cząstek związanych z księżycem Io. Sonda Pioneer potwierdziła, że ogromne pole magnetyczne Jowisza jest 10 razy silniejsze niż ziemskie i produkuje 20 tysięcy razy więcej energii. Pomiary wykazały, że północny biegun magnetyczny pola znajduje się w miejscu południowego bieguna geograficznego, natomiast oś pola jest odchylona od osi obrotu planety o 11°, podobnie jak w przypadku ziemskiego pola magnetycznego. Rozmiar pola magnetycznego Jowisza w kierunku Słońca podlega gwałtownym fluktuacjom spowodowanym zmianami w ciśnieniu wiatru słonecznego, co było dokładniej badane przez sondy Voyager. Odkryto również, że z magnetosfery Jowisza wypływają wysokoenergetyczne cząsteczki, które docierają nawet do orbity Ziemi. W pasie radiacyjnym Jowisza zaobserwowano wysokoenergetyczne protony oraz obecność prądu elektrycznego płynącego między Jowiszem i niektórymi z jego księżyców, w szczególności Io

Animacja na podstawie zdjęć wykonanych przez sondę Cas....gif

Jowisz - Animacja na podstawie zdjęć wykonanych przez sondę Cassini pokazująca ruch chmur w atmosferze Jowisza.gif

Atmosfera Jowisza składa się z ok. 86% wodoru i ok. 14% ...

Atmosfera Jowisza składa się z ok. 86% wodoru i ok. 14% helu (biorąc pod uwagę ilość atomów). Pod względem masowym zawartość wodoru i helu wynosi odpowiednio ok. 75% i ok. 24%). Około 1% (w głębszych warstwach do 5%) to cięższe substancje, przede wszystkim związki zawierające wodór (metan, woda, amoniak). Atmosfera planety zawiera również śladowe ilości węgla, etanu, siarkowodoru, neonu, tlenu, fosforowodoru i siarki. W zewnętrznych warstwach można obserwować zestalony amoniak. Skład atmosfery Jowisza (a także Saturna) jest podobny do składu pierwotnego dysku, z którego uformował się Układ Słoneczny. W porównaniu z nią atmosfery Urana i Neptuna zawierają znacznie mniej wodoru i helu. Wyższe partie atmosfery Jowisza podlegają rotacji różnicowej, tzn. okres obrotu atmosfery na biegunach jest ok. 5 minut dłuższy niż na równiku. Efekt ten po raz pierwszy zaobserwował Giovanni Cassini w 1690 r. Oprócz tego pasma chmur na różnych wysokościach poruszają się w przeciwnych kierunkach. Wszystkie te zjawiska powodują powstawanie gwałtownych turbulencji i burz – nie należą do rzadkości wiatry o prędkości dochodzącej do 600 km/h. Jedyną jak dotąd sondą kosmiczną, która badała bezpośrednio atmosferę Jowisza, była Galileo. Jowisz posiada najwięcej księżyców spośród wszystkich planet w Układzie Słonecznym. Z 63 dotychczas odkrytych, 49 ma już oficjalne nazwy. Jeden z księżyców Jowisza, Ganimedes, jest największym naturalnym satelitą w Układzie Słonecznym. Zarówno fizyczne jak i orbitalne charakterystyki księżyców Jowisza znacznie różnią się od siebie. Cztery, odkryte przez Galileusza księżyce mają łączną średnicę 3000 kilometrów. Najmasywniejszy z nich, Ganimedes, jest największym obiektem w Układzie Słonecznym poza słońcem i ośmioma planetami. Wielkością ustępuje w małym stopniu Marsowi, jest za to większy od Tytana, księżyca Saturna. Wszystkie pozostałe 59 księżyce mają łączną średnicę ok. 250 kilometrów, a każdy z nich nie przekracza granicy pięciu kilometrów całkowitej średnicy. Nawet Europa, najmniejszy z odkrytych przez Galileusza naturalnych satelitów Jowisza posiada średnicę pięć tysięcy razy większą niż wszystkie pozostałe księżyce, nie odkryte przez Galileusza razem wzięte. Wszystkie księżyce posiadają oprócz tego odmienne orbity, niektóre kręcą się przeciwnie do ruchu Jowisza. Znaleźć możemy księżyce, które na jeden obrót wokół własnej osi potrzebują znacznie mniej czasu niż Jowisz, ale i takie, które potrzebują go o wiele więcej, nawet prawie trzy lata ziemskie. Księżyce Jowisza dzielimy na: Grupa Amaltei Galileuszowe księżyce Jowisza Temisto Grupa Himalia Karpo i S/2003 J 12 Grupa Ananke Grupa Karme Grupa Pazyfae S/2003 J 2

Przekrój przez wnętrze Jowisza.png

Jowisz na okrążenie Słońca potrzebuje ok. 12 lat, a obró ...

Jowisz na okrążenie Słońca potrzebuje ok. 12 lat, a obrót wokół własnej osi zajmuje mu ok. 10 godzin. Temperatura maksymalna to -118 °C, a minimalna to -129 °C. Budowa Skalne jądro Jowisza jest stosunkowo małe (skupia około 13% masy), otoczone warstwami kolejno: metalicznego, ciekłego i gazowego wodoru. Warstwy te nie są jednak ściśle rozgraniczone i przechodzą łagodnie jedna w drugą.

Zdjęcie Jowisza przekazane przez sondę Cassini.jpg

Misje badawcze: Pioneer 10 w 1973 r. – Pioneer 10 przek ...

Misje badawcze: Pioneer 10 w 1973 r. – Pioneer 10 przekazał na Ziemię 80 zdjęć planety, odkrył pasy radiacyjne i przekazał szczegóły na temat magnetosfery Jowisza. Pioneer 11 Voyager 1 Voyager 2 Ulysses Galileo Cassini-Huygens (badający aktualnie Saturna) New Horizons w 2007 złożyła krótką wizytę Jowiszowi, wykorzystując jego grawitację w zmianie trajektorii w drodze do 134340 Plutona.

Zdjęcia Jowisza wykonane w 1979 roku przez sondę Voyag....jpg

Jowisz - Zdjęcia Jowisza wykonane w 1979 roku przez sondę Voyager 2.jpg

Jasność Jowisza waha się w okolicy -2,3m, maksymalnie wy ...

Jasność Jowisza waha się w okolicy -2,3m, maksymalnie wynosi ona -2,7m. Jest on jedną z pięciu planet widocznych gołym okiem i jednocześnie zazwyczaj czwartym pod względem jasności obiektem na niebie (po Słońcu, Księżycu, i Wenus). W czasie wyjątkowo korzystnych opozycji Marsa, jasność Marsa może przewyższać jasność Jowisza – wtedy ten ostatni spada na piątą pozycję w skali jasności. Odkrywca Nieznany Data odkrycia Znany w starożytności Charakterystyka orbity (J2000) Średnia odległość od Słońca 778 412 020 km 5,203 36 j.a. Długość orbity 4,774 Tm 31,912 2 j.a. Mimośród 0,048 392 66 Peryhelium 740 742 600 km 4,951 558 43 j.a. Aphelium 816 081 455 km 5,455 167 59 j.a. Okres orbitalny 4 333,286 7 dni (11,8565 lat) Okres synodyczny 398,86 dni Prędkość orbitalna min. – 12,44 km/s śred. – 13,07 km/s maks. – 13,72 km/s Inklinacja 1,305° (6,09° do płaszczyzny równika Słońca) Satelity naturalne 63 Fizyczne właściwości Średnica równikowa 142 984 km (11,209 Ziemi) Średnica biegunowa 133 709 km (10,517 Ziemi) Spłaszczenie 0,064 87 Powierzchnia 62,1796×109 km² (120,5 Ziemi) Objętość 142,55×1013 km³ (1321,3 Ziemi) Masa 1,8987×1027 kg (317,8 Ziemi, 0,00095 M☉) Gęstość 1,33 g/cm3 Przyspieszenie grawitacyjne na równiku 24,79 m/s2 (2,530 g)[1] Prędkość ucieczki 59,54 km/s Okres rotacji 9h 55min 30s Prędkość obrotu na równiku 45 360 km/h (12,6 km/s) Nachylenie osi 3,12° Deklinacja 64,49° Albedo 0,52 Temperatura powierzchni min – 110 K (-163 °C) śred. – 152 K (-121 °C) max – b.d. Budowa atmosfery Ciśnienie 70 kPa Wodór ~86% Hel ~14% Metan ~0,1% Para wodna ~0,1% Amoniak ~0,02% Etan ~0,0002% Fosforowodór ~0,0001% Siarkowodór <0,0001%

347wggh.jpg

347wggh(1).jpg

2s19c8g.jpg

więcej plików z tego folderu...

Zgłoś jeśli naruszono regulamin