Rozmowa z człowiekiem z szafy.jpg

Rozmowa z człowiekiem z szafy



Karol, dwudziestojednoletni mężczyzna siedzi samotnie w szafie w wynajętym pokoju na poddaszu. Wspomina swoje dzieciństwo. Karol nie zna ojca, który zmarł zanim chłopiec się urodził. Dla załamanej po śmierci męża matki Karola - Anny, nowonarodzony syn jest obiektem niezwykle silnej, zaborczej i chorej miłości. Anna separuje Karola od świata zewnętrznego, nie pozwala mu się usamodzielnić, nie posyła go do szkoły. Kiedy z czasem dziecko staje się mężczyzną, Anna przeżywa psychiczny kryzys. Odtrąca przerażonego i zdezorientowanego syna, poznaje mężczyznę i bierze z nim ślub. Karol nie może się z tym pogodzić. Anna i jej nowy mąż postanawiają oddać go do specjalnego ośrodka wychowawczego. Karol spotyka tam nauczyciela, pana Kowalskiego, który dostrzega ukrytą w chłopcu wrażliwość, pomaga mu zrozumieć otaczający świat, uczy wiary we własne siły. Po ukończeniu szkoły Karol pełen nadziei rozpoczyna życie w wielkim mieście. Znajduje mieszkanie oraz pracę w hotelowej kuchni. Mimo tego, że bardzo pragnie żyć normalnie, wszystko dzieje się inaczej. Jego szef jest złym człowiekiem, znęca się psychicznie i fizycznie nad słabym Karolem. Chłopiec walczy by się nie załamać. Często zamyka się w szafie, w której czuje się bezpieczny i gdzie wracają do niego wspomnienia matki i dzieciństwa. Szef znęca się nad Karolem coraz intensywniej. Chłopiec zbiera resztki sił i mści się na nim okrutnie. Ta zemsta nie przynosi mu ulgi. Karol załamuje się, wycofuje zupełnie z aktywnego życia. Cały czas szuka schronienia w szafie. Chce wrócić do matki, do czasów gdy był małym dzieckiem. Rozumie jednak, że to tylko marzenia, które nigdy się nie spełnią.
[filmpolski.pl]