Rozwodów nie będzie (1963) - plakat - 01.jpg

pinakolada741 / FILM / Film - Polska (spory zbiór) / Filmy z lat 1961-1970 / Rozwodów nie będzie / Rozwodów nie będzie (1963) - plakat - 01.jpg

Download: Rozwodów nie będzie (1963) - plakat - 01.jpg

Pobierz

26 KB

(140px x 200px)

Rok 1963. Jerzy Stefan Stawiński i wyśmienici ówcześni aktorzy... To 3 komediowe nowelki... A która najlepsza ? Oceńcie sami... Aha! Zapomnaiłem o wspaniałej muzyce Jerzego "Dudusia" Matuszkiewicza...

Komentarze:

Nie ma jeszcze żadnego komentarza. Dodaj go jako pierwszy!

Aby dodawać komentarze musisz się zalogować

pinakolada741

Idź do chomika

Inne foldery z plikami do pobrania

„Rozwodów nie będzie”

Jerzy Stefan Stawiński jest bodaj najwybitniejszym scenarzystą w historii polskiego kina. Napisał opowiadania, które posłużyły za podstawę historii opowiedzianych w „Kanale” (brał udział w walkach jako dowódca kompanii) i w filmach Munka: „Człowieku na torze”, „Eroice” oraz „Zezowatym szczęściu”. Wychował się w Polsce międzywojennej – w czasach gdy literatura była dyscypliną właściwą artystom, a kino stanowiło jedynie rozrywkę (zwykle na niskim poziomie). Powtarzał, że film zubaża książkę, natomiast proza potrafi przydać kinu wartości. Do historii przeszedł jednak jako twórca scenariuszy, które stanowiły fundament polskiej szkoły, ale również – o czym niekiedy się zapomina – jako utalentowany reżyser.

Stawiński zajął się całokształtem dzieła filmowego z kilku powodów. Po pierwsze, w latach 60. miał miejsce tzw. bunt scenarzystów. Autorzy tekstów czuli się niedocenianymi współautorami filmów, kręconych na podstawie ich, często bardzo osobistej, autobiograficznej prozy. W wywiadzie rzece „Do filmu trafiłem przypadkiem” Stawiński ,zapytany dlaczego tytuł jego opowiadania „Tajemnica maszynisty Orzechowskiego” po adaptacji przemianowano na „Człowiek na torze”, odpowiada z nutą goryczy: Zdecydował o tym Munk, który z zasady zmieniał tytuły moich tekstów. Po drugie, klimat polityczny nie sprzyjał swobodnej twórczości: Władze potrzebowały socjalistycznego kina. Potępiły to, co robiłem. Zorientowałem się, że skończył się czas, kiedy oni odwracali uwagę od kina – opowiadał w cytowanej publikacji. W takich oto niesprzyjających okolicznościach powstały urokliwe, kameralne historie obyczajowe Stawińskiego.

Pierwszym filmem z tej serii był obraz zatytułowany „Rozwodów nie będzie”. Początkowo miał być nakręconym dla telewizji krótkim metrażem. Uznano jednak, że warto zrobić dodatkowo dwie nowele – tak aby powstała dłuższa fabuła. Efekt finalny przywodzi na myśl głośne „Zakochany Paryż” i „Zakochany Nowy Jork”. Podobnie jak w tych obrazach, w „Rozwodów nie będzie” bohaterów różnych historii łączą ciepłe uczucia, sportretowane na tle miejskiego krajobrazu. Uliczny zgiełk, spacery nad Wisłą, widok odbudowanego Nowego Miasta i jazz rozbrzmiewający na domowych imprezach – Warszawa pokazana przez Stawińskiego da się lubić.

obrazek

Trzy nowele, określone w filmie jako „zdarzenia”, spina sala Urzędu Stanu Cywilnego. W pierwszej kolejności poznajemy Tomka – robotnika budowlanego, który nerwowo oczekuje przybycia spóźniającej się narzeczonej. Reżyser portretuje swoisty folklor miejsca zawierania ślubów. Obserwujemy petentów złośliwie komentujących sytuację Tomka (Przyjdzie, przyjdzie. Jeszcze bokiem panu wyjdzie) i zabawną instytucję „zawodowego świadka”, czyli przypadkowej osoby oferującej pełnienie tej funkcji w zamian za posiłek i napitek. Narzeczona Tomka w końcu zjawia się w urzędzie. Jednak państwo młodzi in spe będą musieli jeszcze sporo przedyskutować zanim podejmą wiążącą decyzję.

Tego problemu nie mają bohaterowie drugiej historii. Oni z kolei wykazują się nonszalancją i lekkomyślnością. Oto na jazzową imprezę nieco cynicznej młodzieży (- Krzysztof, nie pij tak dużo. – Krysiu, nie ośmieszaj się w towarzystwie) wkracza Joanna (magnetyczna Teresa Tuszyńska). Dziewczyna od razu zwraca uwagę mającego opinię kobieciarza Marka. Dialog napisany przez Stawińskiego dla tych dwojga budzi skojarzenia z rozmową-szachami bohaterów „Niewinnych czarodziejów”. Inteligentny i błyskotliwy flirt kończy się zakładem: kto jutro rano wycofa się z zawarcia małżeństwa, musi postawić reszcie gości po butelce wina.

obrazek

Ze swojego postanowienia wycofuje się Tadek, bohater trzeciego zdarzenia. Po nieudanej próbie zawarcia małżeństwa z niepełnoletnią Kasią (Magdalena Zawadzka) wraca do ich rodzinnego Sójkowa. Dziewczyna postanawia za wszelką cenę zostać w stolicy. Przebojowa, gadatliwa i optymistyczna maturzystka stara się o pracę. Gdy ta okazuje się zbyt ciężka, postanawia znaleźć… męża. W biurze matrymonialnym poznaje dobrze sytuowanego Gruszkę (Zbigniew Cybulski). Mężczyzna ma dwie zasadnicze wady: jest przeraźliwie nudny i cierpi na manierę nadużywania przysłów. A big beatu pan nie ma? - pyta Kasia gdy gospodarz puszcza niemodną muzykę. - A czy pani umie gotować? - arcymieszczańska odpowiedź nie zostawia złudzeń co do charakteru Gruszki. Nie zdradzę czy przesympatyczna dziewczyna przystanie na tego rodzaju handel, powiem jedynie, że na pytanie znajomego, czy pójdzie z nim do kina odpowie w swoim zawadiackim stylu: Mój drogi, jesteś dziś siódmy w kolejce.

Stawiński nakręcił pełen uroku film o obyczajach warszawskiej młodzieży lat 60. Choć sam autor nie cenił swoich obrazów z tego okresu, to dziś stanowią one interesujący zapis ówczesnej rzeczywistości ludzi szukających swojego szczęścia w wielkim mieście. Kasia z przewrotnym zachwytem dwukrotnie używa propagandowego (pewnie o zabarwieniu pejoratywnym) sformułowania cyniczna młodzież wieku atomowego. Przemieszczając się po stolicy czy niekiedy mediując między „filmowymi” znajomymi, odnoszę wrażenie, że choć czasy szczęśliwie inne, to pewien typ młodego człowieka i związany z nim genius loci pozostały. Bohaterowie „Rozwodów nie będzie” wciąż mijają się na ulicach tej samej, zakochanej Warszawy.

Napisał: Bartosz Marzec

ZDARZENIE I

Nowela - 19 min.
Bohaterami "Zdarzenia I" są Tomek i Alina. Właśnie szykują się do ślubu. On przyjeżdża do Urzędu Stanu Cywilnego prosto z pracy. Niestety, ona spóźnia się na ceremonię. Kiedy wreszcie się zjawia, zdenerwowany Tomek robi jej awanturę, która kończy się rozstaniem. Wkrótce niedoszli państwo młodzi nieoczekiwanie spotykają się w autobusie i wyjaśniają sobie wszelkie nieporozumienia. [PAT]

Muzyka: Jerzy Matuszkiewicz

Obsada aktorska:

Marta Lipińska - Alina Borowska
Władysław Kowalski - Tomek Jaworek
Barbara Rylska - Bożena, świadek na ślubie Aliny i Tomasza
Wieńczysław Gliński - świadek na ślubie Aliny i Tomka
Roman Kłosowski - mężczyzna w USC
Bolesław Płotnicki - urzędnik w USC
Wojciech Rajewski - "zawodowy świadek" w USC
Helena Dąbrowska - kwiaciarka; nie występuje w czołówce
Jerzy Dobrowolski - fotograf w USC; nie występuje w czołówce
Stanisław Gawlik - robotnik; nie występuje w napisach
Władysław Głąbik - kierowca Józio; nie występuje w czołówce
Wacław Kowalski - portier w Pałacu Kultury i Nauki; nie występuje w czołówce
Jadwiga Kuryluk - pani Szulc, "panna młoda" w USC; nie występuje w czołówce
Włodzimierz Kwaskowski - pan Fabisiak, "pan młody" w USC; nie występuje w czołówce
Zdzisław Lubelski - robotnik Kozłowski; nie występuje w napisach
Henryk Rzętkowski - mężczyzna w autobusie; nie występuje w napisach

ZDARZENIE II

Nowela - 35 min.
Akcja "Zdarzenia II" zawiązuje się na prywatce, gdzie Marek poznaje piękną Joannę, uchodzącą za dziewczynę nie do zdobycia. Chłopak wszakże postanawia spróbować i ucieka się do niekonwencjonalnego sposobu. Proponuje jej spotkanie za cenę...ślubu. Zaintrygowana Joanna zgadza się i następnego dnia wychodzi za Marka. Młodzi zawiadamiają rodziców o uroczystości, lecz jednocześnie deklarują, że wezmą rozwód. Czy rzeczywiście? [PAT]

Muzyka: Andrzej Trzaskowski

Obsada aktorska:

Teresa Tuszyńska - Joanna Kaliszewska
Zbigniew Dobrzyński - Marek Konar
Elżbieta Kępińska - Basia, gospodyni przyjęcia
Irena Orska - Zofia Kaliszewska, matka Joanny
Pola Raksa - Krysia
Elżbieta Święcicka - sekretarka w USC; występuje w także w 3 noweli; w czołówce imię: Jadwiga
Tadeusz Kalinowski - Kaliszewski, ojciec Joanny
Andrzej Kozak - Roman
Adam Pawlikowski - urzędnik USC; występuje także w 3 noweli
Andrzej Szajewski - Krzysztof
Zygmunt Hobot - kolega Basi na przyjęciu urodzinowym; nie występuje w czołówce
Iwa Młodnicka - koleżanka Basi na przyjęciu urodzinowym; nie występuje w czołówce

ZDARZENIE III

Nowela - 39 min.
W "Zdarzeniu III" Kasia i Tadek uciekają z domu, by się pobrać. W Urzędzie Stanu Cywilnego zostają jednak poinformowani, że muszą zaczekać z małżeństwem do osiągnięcia pełnoletności. Rozgoryczony Tadek wraca na wieś, lecz rezolutna Kasia zostaje w stolicy z zamiarem znalezienia pracy i męża. W biurze matrymonialnym poznaje niejakiego Gruszkę, który czyni jej awanse. Dziewczyna jednak rzeczowo ocenia sytuację i daje adoratorowi kosza. Następnie zdaje na medycynę, gdzie z miejsca zyskuje niebywałe powodzenie u płci przeciwnej. [PAT]

Muzyka: Andrzej Trzaskowski

Obsada aktorska:

Magdalena Zawadzka - Kasia
Teresa Iżewska - właścicielka biura matrymonialnego
Zbigniew Cybulski - Gruszka
Paweł Galia - Tadek; w czołówce imię aktora: Tadeusz
Zdzisław Maklakiewicz - kierownik "Estrady"
Andrzej Nowakowski - pijany podrywacz
Józef Pieracki - urzędnik w urzędzie zatrudnienia
Maciej Damięcki - chłopak wychodzący z Uniwersytetu Warszawskiego; nie występuje w czołówce
Jarosław Kuszewski - milicjant; nie występuje w czołówce
Medard Plewacki - właściciel kradzionego samochodu; nie występuje w napisach
Włodzimierz Press - złodziej samochodu; nie występuje w czołówce

Inne pliki do pobrania z tego chomika

10 % dla mnie(1).jpg

Tola Mankiewiczówna (Zosia Grzybkówna) Kazimierz Krukows ...

Tola Mankiewiczówna (Zosia Grzybkówna) Kazimierz Krukowski (Lopek)

10 % dla mnie(2).jpg

Smosarska.jpg

Dwuczęściowy dokument Stanisława Janickiego o tej wielki ...

Dwuczęściowy dokument Stanisława Janickiego o tej wielkiej aktorce... Kto ją lubi, niech oglądnie... Ale, kto jej może nie lubić? W folderze Filmy przedwojenne...

Dwanaście krzeseł - plakat.jpg

Jadwiga Smosarska.jpg

Zadebiutowała w 1919 na deskach Teatru Dramatycznego w W ...

Zadebiutowała w 1919 na deskach Teatru Dramatycznego w Warszawie rolą Lilii w Ciotce Karola T. Brandona. Do początku II wojny światowej grała w teatrach stołecznych. Debiutem filmowym był obraz Aleksandra Hertza Dla szczęścia 1919 według dramatu Stanisława Przybyszewskiego. Absolwentka warszawskiej szkoły dramatycznej, którą ukończyła z wyróżnieniem w 1920. Choć zagrała w 26 polskich filmach, to częściej występowała na deskach teatralnych, grając łącznie w 40 różnych sztukach. Kino przyniosło jej jednak tak wielką popularność, że przez wiele osób (zarówno publiczność, jak i krytyków) była uważana za największą gwiazdę polskiego przedwojennego kina, wygrywając w wielu plebiscytach popularności. W 1932 roku po roli w "Księżnej Łowickiej" zainteresowali się nią ludzie z Ameryki. Jadwiga odrzuciła jednak intratny kontrakt w jednej z czołowych hollywoodzkich wytwórni, ponieważ nie chciała się zgodzić na to by na dłużej wyjechać z Polski. Od listopada 1939 przebywała w USA, gdzie zajęła się pracą społeczną wśród Polonii. Po wojnie wielokrotnie odwiedzała Polskę, by ostatecznie powrócić z mężem do kraju na stałe w 1970.

Antek policmajster-2.jpg

Będzie lepiej - image.jpg

Filmem tym lwowscy komicy rozpoczęli swoją karierę na du ...

Filmem tym lwowscy komicy rozpoczęli swoją karierę na dużym ekranie.

Będzie lepiej - plakat.jpg

Będzie lepiej-3.jpg

Antoni Fertner jako "Ruczyński, stryj Wandy" Loda Niemir ...

Antoni Fertner jako "Ruczyński, stryj Wandy" Loda Niemirzanka jako "Wanda"

Będzie lepiej-2.jpg

Antoni Fertner jako "Ruczyński, stryj Wandy" Henryk Voge ...

Antoni Fertner jako "Ruczyński, stryj Wandy" Henryk Vogelfanger jako "Tońko" Kazimierz Wajda jako "Szczepko"

więcej plików z tego folderu...

Zgłoś jeśli naruszono regulamin