Within Temptation - Mother Earth - front.jpg

Drugi album Within Temptation wciąż pozostaje dla mnie największym dziełem tej grupy. Następny ("The Silent Force") był zbyt przeróżowiony - prawie popowy, na kolejnym ("The Heart of Everything") zespół stał się europejskim odpowiednikiem Evanescence. Holendrzy postanowili poszerzyć swój rynek zbytu, niestety, ze stratą dla muzyki. Chociaż wiem, że wielu się ze mną nie zgodzi. Faktem jest jednak, że "Mother Earth" na tle następnych płyt brzmi szczerze i autentycznie. Na tej płycie znalazł się pierwszy hit Within Temptation "Ice Queen", który w pewnym sensie wytyczył dalszą drogę - słuchając kolejnych albumów, ma się wrażenie, że zespół chce nagrywać tylko przeboje utrzymane w tym stylu. Zupełnie niepotrzebnie, bo przecież na "Mother Earth" nie ma słabych momentów, a w dodatku każdy utwór ma swój indywidualny charakter. Piękne, ale nieprzesłodzone melodie, metalowy ciężar, gotycki klimat, chóry oraz elementy muzyki symfonicznej i celtyckiej - wszystko w doskonale wyważonych proporcjach i bez zbędnego patosu, który często towarzyszy tego typu produkcjom. Niewątpliwie znakiem rozpoznawczym Within Temptation jest anielski głos Sharon den Adel - tylko na tym krążku ma okazję zaprezentować pełnię swoich możliwości, dopasowując sposób śpiewania do klimatu poszczególnych utworów. Każdy z nich to muzyczny orgazm, nic więc dziwnego, że tej muzyki najlepiej słucha się w nocy, w łóżku (mimo że jest tu tylko jeden kawałek, który można nazwać "pościelówą"). Ale prawdziwe apogeum to "Dark Wings" - gdy Sharon śpiewa "Don't you die on me...", uzmysławiam sobie, że przy tych dźwiękach nawet umieranie byłoby łatwiejsze. Zamykająca płytę celtycka ballada "In Perfect Harmony" przenosi nas prosto do raju.