After Forever - Remagine - front.jpg

Jak łatwo dziś zamydlić oczy. Jeśli zespół, przestaje grać metal gotycki, natychmiast przykleja mu się kolejną definicję na czasie, najlepiej progresywną. Progresja oznacza rozwój, a żeby się rozwinąć wystarczy dograć parę nostalgicznych solówek i dołożyć więcej klawiszy. Nową płytę After Forever, zapewne dla celów taktycznych określa się własnie jako metal progresywny.

Zespół nigdy nie grzeszył oryginalnością, ale przyznać trzeba, że poprzednie płyty mogły się podobać miłośnikom klimatycznego grania. Szczególnie ostatnia pozostawiała po sobie dobre wrażenie, choćby dlatego, że After Forever zrezygnował z agresji na rzecz przebojowości. Następca "Invisible Circles" niestety rozczarowuje. Formuła się wypaliła, zespół próbuje kombinować, ale nie jest w stanie zapanować nad nudą. Floor Jansen chyba za bardzo zżyła się z projektami Arjena, w którym uczestniczyła, bo pewne patenty są żywcem zerżnięte z płyt tegoż dżentelmena. Wystarczy posłuchać stylizowanych na progresję gitar w "No Control". Przypuszczalnie to wystarczyło wytwórni do tego, by przypiąć grupie nową etykietkę. Niestety nowa maska nie ratuje kapeli przed nudą. A zaczyna się obiecująco. Teatralne klawisze inicjujące "Come" przekształcają się w dynamiczny, ciężki riff. Z muzyką bardzo dobrze komponuje się silny głos Floor. Napięcie jednak szybko siada. Zamiast kontynuować przebojowość, After Forever wprowadza patetyczne chóry, a i wokalistka zaczyna stylizować się na operową diwę. Motoryczny riff na szczęście powraca, jednak co chwila, zgodnie ze schematem, przecinany jest patetycznymi wstawkami. Przez to utwór staje się rozlazły i anemiczny. W ogólnym rozrachunku lepiej prezentuje się "Boundaries Are Open", bo choć riff wiodący jest mniej ciekawy niż w "Come", nie ma tutaj ornamentyki i wzniosłości. Prosto, przebojowo i na temat. Także Floor prezentuje się od najlepszej strony i nie ucieka w górne rejestry. Chóry i sama struktura "Living Shields" odwołują się do Nightwish, delikatny, melancholijny "Strong" natomiast nasuwa skojarzenia z muzyką kameralną. Dla kontrastu, następujący po nim "Face your Demons" pokazuje bardziej drapieżne oblicze grupy. Podobać się może niepokojący, duszny klimat, łamańce, solidny heavy metalowy riff, a i Floor śpiewa drapieżniej. Szkoda, że to rodzynek na płycie.

"Remagine" przypuszczalnie nie rozczaruje (przynajmniej nie bardzo mocno) fanów zespołu. After Forever ciągnie formułę poprzednika, tylko w zbyt rozlazłej formie. Tych, którym zespół jest obojętny, może to tym razem drażnić. Za dużo tutaj patetyzmu, za mało konkretnego grania, za często dobre melodie i moc musza konkurować z psudoorkiestracjami. Miało być wykwintnie, a wyszło nijako i bez wyrazu.