lecz-132.jpg

Drzewo lub krzew o gałęziach najpierw omszonych, później nagich. Liście ciemnozielone, o wierzchołku klinowatym, mają klapy głęboko wcięte i białe włoski na dolnej stronie w kątach nerwów. Owoc jest jabłkowaty, jajowaty, czerwony, z resztkami kielicha i jedną sczerniałą szyjką słupka. Jest to gatunek rozpowszechniony w całej Europie, rosnący zwłaszcza na słonecznych wzgónach.
Zbiera się kwiaty, liście i owoce (Flos, Folium, Fructus Crataegi), które mają takie same właściwości jak u innych gatunków głogu, a zwłaszcza u głogu dwuszyjkowego (C.laevigata). Owoce zbiera się ręcznie, bez szypułek, po całkowitym dojrzeniu. Suszy się je najpierw na siatkach w suchym miejscu, potem umieszcza w suszarni w temperaturze nie przekraczającej 50°C. Owoce należy przechowywać w zamkniętym opakowaniu w miejscu suchym, ponieważ łatwo pleśnieją. Zawierają kwasy organiczne, garbniki, olejek eteryczny, witaminę C, kompleks witamin B i pektyny. Stosuje się je same lub w mieszance w postaci odwaru albo do sporządzania preparatów wzmacniających mięsień sercowy, regulujących ciśnienie, leczących arteriosklerozę oraz zaburzenia sercowe na tle nerwowym, migreny, zaburzenia podczas przekwitania i bezsenność. Preparaty te mogą być używane wyłącznie pod kontrolą lekarza.
Głóg jest często sadzony jako krzew ozdobny, ale te jego odmiany - o kwiatach różowych lub pełnych - są bez wartości leczniczej.

Okres kwitnienia:

V-VI
Zbiór kwiatów:

V-VI
Zbiór liści:

V-VI
Zbiór ziela:

V-VI
Zbiór owoców:

IX-XI