44678.jpg

Czy istnieje życie po życiu?
Jak się odnieść do relacji ludzi uznanych za zmarłych, którzy zostali odratowani i opowiadali o innym życiu?
Siła życiowa zaczyna stopniowo zanikać w komórkach organizmu zwykle dopiero kilka minut po ustaniu oddechu i pracy serca. Przez poddanie ciała silnemu oziębieniu proces ten można opóźnić o całe godziny. Dlatego nieraz możliwe jest przywrócenie człowieka do życia przez zastosowanie sztucznego oddychania i masażu serca. Ludzie tacy byli w stanie „śmierci klinicznej”, ale komórki ich ciała pozostawały jeszcze żywe.
Wiele osób odratowanych ze „śmierci klinicznej” nic nie pamięta. Niektórzy opowiadają, że mieli uczucie unoszenia się w powietrzu. Jedni mówią, że oglądali piękne rzeczy, drudzy są przerażeni swymi doznaniami.
Czy jest jakieś medyczne wyjaśnienie takich przeżyć?
Redaktor medyczny czasopisma The Arizona Republic napisał: „Gdy sprawność fizyczna skrajnie się obniża, na przykład pod wpływem narkozy lub w wyniku choroby czy obrażeń, odpowiednio do tego maleje też samoczynna kontrola funkcjonowania ustroju. Wytwarzane są wtedy i uwalniane w niekontrolowany sposób neurohormony oraz katecholaminy systemu nerwowego. Następstwem tego są między innymi halucynacje, które po odzyskaniu świadomości przypisuje się śmierci i powrotowi do życia” (28 maja 1977, s. C-1; zob. też niemieckie czasopismo lekarskie Fortschritte der Medizin nr 41, 1979; Psychology Today, styczeń 1981).