viewer.png

ZAWAŁ SERCA CHOROBA XXI WIEKU

Typowe objawy zawału serca:

Najczęstszym i najważniejszym objawem zawału jest ból w klatce piersiowej. Ból zlokalizowany jest w okolicy mostka lub rzadziej, w okolicy serca. Ból jest bardzo silny, piekący, dławiący, ściskający, lub gniotący. Maksymalny czas od początku bólu w klatce piersiowej do wezwania pogotowia nie powinien być dłuższy niż 20 minut. Należy jasno powiedzieć, że wzywa się pogotowie do osoby, która prawdopodobnie ma zawał serca.

Szacuje się, że w Polsce około milion osób ma zdiagnozowaną chorobę wieńcową. Ograniczenie śmiertelności z powodu zawałów serca można osiągnąć poprzez zwalczanie czynników ryzyka choroby wieńcowej (profilaktyka) oraz wczesne rozpoznanie zawału i szybkie wdrożenie nowoczesnego leczenia. Kluczowe znaczenie ma znajomość wczesnych objawów wskazujących na zawał serca, a także przedstawienie właściwego działania w przypadku podejrzenia zawału.

Jakie są objawy zawału serca?

Najczęstszym i najważniejszym objawem zawału jest ból w klatce piersiowej. Ból zlokalizowany jest w okolicy mostka lub rzadziej, w okolicy serca. Czasami oprócz tego może być obecny ból, drętwienie, mrowienie rąk, szczęki oraz pleców. Ból jest bardzo silny, piekący, dławiący, ściskający, lub gniotący. Zmiana pozycji ciała ( np. położenie się) nie przynosi ulgi. Ważną cechą bólu zawałowego jest jego czas trwania. Jako charakterystyczny przyjmuje się trwający dłużej niż 20 minut.
Innymi objawami towarzyszącymi zawałowi są duszność ("brak powietrza"), pocenie się, zawroty głowy, nudności i wymioty. Zwłaszcza u kobiet objawy te mogą wysuwać się na pierwszy plan i być silniej wyrażone od bólu. Także u osób starszych oraz chorych na cukrzycę objawy zawału serca mogą nie być charakterystyczne, a czasami ból może w ogóle nie występować.

Co zrobić, gdy wystąpi ból w klatce piersiowej?

Jeżeli ból wystąpił podczas wysiłku należy przerwać wysiłek i odpocząć. Po zaprzestaniu pracy ból, który nie jest bólem związanym z zawałem ustępuje w ciągu kilku minut. Jeżeli pacjent leczył się wcześniej na chorobę wieńcową i ma przy sobie przepisane przez lekarza preparaty nitrogliceryny (w tabletkach podjęzykowych lub w aerozolu) powinien przyjąć lek. Ból powinien ustąpić po maksymalnie 5 minutach. Jeżeli nadal nie ustępuje można wziąć kolejną dawkę leku i odczekać kolejne pięć minut. Jeżeli po tym czasie ból nadal występuje należy wezwać pogotowie ratunkowe. Maksymalny czas od początku bólu w klatce piersiowej do wezwania pogotowia nie powinien być dłuższy niż 20 minut. Jeśli nawet ból ustąpił wcześniej, często nawraca, dlatego należy skontaktować się z lekarzem.

Czy wzywać pogotowie od razu, czy poczekać, aż "samo przejdzie"?

Duża cześć pacjentów wzywa pomoc zbyt późno. Wynika to z niepewności, co do przyczyn bólu i złego samopoczucia oraz złudnej nadziei, że ból ustąpi za "jakiś czas". Tymczasem czas decyduje nie tylko o szansach na przeżycie, ale także o późniejszym stanie zdrowia, sprawności w codziennym życiu i w pracy i długości życia u osób, które zawał serca przeżyły. Dlatego nie wolno zwlekać zbyt długo - maksymalnie 20 minut, wliczając w to czas na podanie dwóch dawek nitrogliceryny. Trzeba pamiętać, że w przebiegu zawału może dojść do zatrzymania pracy serca (prowadzi do utraty przytomności), które może wystąpić nagle i znacznie pogarsza szanse przeżycia, jeśli wystąpiło poza szpitalem. Jeżeli zatrzymanie pracy serca nastąpiło przed przyjazdem pogotowia trzeba, jak najszybciej rozpocząć pierwszą pomoc (sztuczne oddychanie i zewnętrzny masaż serca).

Co zrobić po wezwaniu pogotowia ratunkowego?

Wezwanie pogotowia powinno być pierwszą czynnością podjętą w przypadku podejrzenia zawału serca. Należy jasno powiedzieć, że wzywa się pogotowie do osoby, która prawdopodobnie ma zawał serca. Informowanie rodziny, czy sąsiadów nie może opóźniać wezwania pomocy lekarskiej. Dopiero później można zaalarmować znajomych, którzy mogą ułatwić znalezienie przez zespól ratunkowy właściwego adresu (wyjść przed klatkę schodową, dom, na ulicę). Jeżeli w domowej apteczce jest kwas acetylosalicylowy, czyli aspiryna lub inne jego preparaty można wziąć 300 mg (najczęściej jest to od 2 do 4 tzw. "małych" tabletek po 75-80 mg, które należy rozgryźć). W żadnym jednak wypadku poszukiwanie tych tabletek lub obliczanie właściwej dawki nie może poprzedzać wezwania pogotowia.

Czy można wezwać najpierw lekarza rodzinnego, bądź iść do przychodni?

Nie. Jeżeli podejrzewamy zawał, tzn. mamy silny ból w klatce piersiowej, który nie ustępuje ciągu 20 minut, właściwą pomoc medyczną otrzymamy jedynie w szpitalu.

Czy chorego może zawieść do szpitala ktoś ze znajomych?

Jest to dopuszczalne tylko w sytuacji, gdy odległość do szpitala jest bardzo mała, a osoba dysponująca samochodem jest bezpośrednio przy nas. W żadnym wypadku nie wolno najpierw poszukiwać osoby, która zawiezie nas do szpitala, a dopiero gdy to się nie uda - dzwonić po pogotowie.

Co można jeszcze zrobić?

Rozpoznanie i właściwą terapię może przyśpieszyć porównanie zapisu EKG w trakcie bólu z zapisami poprzednimi. Dlatego dobrze jest mieć przy sobie zapis EKG. Jeżeli takiego nie mamy, można poprosić o jego wykonanie przy okazji najbliższej wizyty w przychodni. Ważne jest również kompletowanie pełnej dokumentacji medycznej (karty wypisowe ze szpitala, spis aktualnie przyjmowanych leków itp.) w określonym miejscu, o którym wiedzą domownicy i dostarczenie jej w jak najkrótszym czasie do szpitala.

Jak to zapamiętać?

Ponieważ w chwilach stresu można wiele rzeczy zapomnieć, przydatne jest przygotowanie własnego "planu ratunkowego" i zapisanie typowych objawów, czasu jaki możemy odczekać, numeru telefonu pogotowia ratunkowego, leków, jakie aktualnie są stosowane i na jakie ewentualnie jesteśmy uczuleni.

Źródło: Zdrowie.com.pl

http://www.zdrowotne.pl/aktualnosci/843-zawa-serca-choroba-xxi-wieku

==========================================================

JAK ROZPOZNAĆ UDAR MÓZGU

Wskazówki dla laików:
1. poproś by osoba się UŚMIECHNĘŁA - krzywy uśmiech
2. poproś by PODNIOSŁA RĘCE DO GÓRY - brak siły
3. poproś by POWTÓRZYŁA proste zdanie, np. ładna pogoda jest dzisiaj. - niewyraźna mowa


Bardzo ważne jest aby chory został przyjęty do szpitala przed upływem 3 godzin, ze względu na możliwość leczenia trombolitycznego, które jest skuteczne pod warunkiem wczesnego zastosowania.

W Polsce w ciągu roku doznaje udaru mózgu około 70 000 ludzi, są to dane jedynie szacunkowe, gdyż wciąż brakuje dokładnego rejestru wszystkich przypadków. Odległe rokowanie dla większości z nich jest niepomyślne, co oznacza zgon z powodu udaru lub znaczny stopień niepełnosprawności. Prawdopodobnie około 400 000 ludzi w Polsce żyje z trwałymi następstwami udarów mózgu.

Udar mózgu jest trzecią co do częstości przyczyną umieralności oraz główną przyczyną trwałej niesprawności u dorosłych ludzi w naszym kraju. Wyróżnia się dwa rodzaje udaru mózgu: niedokrwienny oraz krwotoczny. Udary niedokrwienne stanowią około 80% wszystkich udarów mózgu, a udary krwotoczne odpowiednio 20%. Udar niedokrwienny wywołany jest brakiem przepływu krwi w naczyniu mózgowym i następowym uszkodzeniem mózgu w mechanizmie niedotlenienia, braku dostawy glukozy i niemożności usuwania produktów przemiany materii (powstaje zawał mózgu). Do zamknięcia tętnicy wewnątrzmózgowej dochodzi w wyniku umiejscowienia się w jej świetle skrzepliny pochodzącej z serca lub ze zwężonych przez proces miażdżycowy dużych tętnic domózgowych. Ponadto w przypadku zmienionych chorobowo małych tętnic może również dojść do ich zamknięcia. Pęknięcie zmienionego miażdżycowo naczynia mózgowego prowadzi do wynaczynienia krwi bezpośrednio do mózgu i powstania krwiaka śródmózgowego (jest to udar krwotoczny, czyli wylew krwi do mózgu), który rozpiera i uciska mózg prowadząc do wystąpienia objawów neurologicznych. Odcinkowo poszerzona tętnica mózgowa (tzw. tętniak) może pęknąć w przestrzeni między oponami otaczającymi mózg, powodując wystąpienie krwotoku podpajęczynówkowego.

Jak uniknąć udaru mózgu?

Przyczyny udaru mózgu i zawału serca są podobne. Polegają one na zmianach miażdżyco-zakrzepowych w naczyniach krwionośnych. Zmiany te są częściej spotykane u osób z nadciśnieniem tętniczym, cukrzycą i hiperlipidemią, a także u osób palących papierosy, otyłych oraz u osób w podeszłym wieku. Nie wszystkie z tych czynników zwiększają w równym stopniu ryzyko wystąpienia udaru mózgu. Jedynie podeszły wiek, nadciśnienie tętnicze i palenie papierosów są niezależnymi czynnikami ryzyka udaru mózgu. W profilaktyce udarów największe korzyści przynosi zatem leczenie nadciśnienia tętniczego oraz całkowite zaprzestanie palenia papierosów.


Jakie są objawy udaru mózgu?

Najczęstszymi objawami neurologicznymi u chorych z ostrym udarem mózgu są:

- Drętwienie twarzy oraz kończyn, a szczególnie uczucie znieczulenia całej połowy ciała
- Osłabienie siły mięśniowej kończyn, a szczególnie paraliż całej połowy ciała
- Wykrzywienie ust
- Zaburzenia świadomości
- Trudności w mówieniu lub rozumieniu mowy
- Zaburzenia widzenia jedno-lub obuoczne
- Zaburzenia chodzenia, zawroty głowy, zaburzenia koordynacji ruchów
- Silny ból głowy, nudności i wymioty
- Upadek i utrata przytomności


Jak leczyć udar mózgu?

Wystąpienie wyżej wymienionych objawów, szczególnie jeśli pojawiają się one nagle, należy zawsze traktować bardzo poważnie. W każdym przypadku wystąpienia tych objawów należy pilnie wezwać pogotowie ratunkowe. Chory powinien być jak najszybciej przewieziony do specjalistycznego szpitala, który posiada oddział neurologiczny i neurochirurgiczny, oraz pełni 24-godzinny dyżur udarowy. Jeśli przed przyjazdem pogotowia ratunkowego wystąpi zatrzymanie oddechu i / lub krążenia należy dostępnymi metodami prowadzić akcję reanimacyjną według zasady ABC udzielania pierwszej pomocy.

U pacjentów, którzy przeżyli pierwszy udar mózgu wciąż istnieje duże ryzyko ponownego udaru (może przekraczać nawet 10% w ciągu pierwszego roku). Stad też konieczność prowadzenia wtórnej prewencji udarów, w zależności od ich etiologii. Na szczęście istnieje kilka skutecznych metod leczenia, zmniejszających ryzyko ponownego zachorowania na udar: leczenie przeciwkrzepliwe (acenokumarol), leczenie przeciwpłytkowe (aspiryna, dipirydamol, klopidogrel), oraz leczenie chirurgiczne zwężenia tętnicy szyjnej (endarterektomia i angioplastyka).

Źródło: Zdrowie.com.pl

http://www.zdrowotne.pl/aktualnosci/844-jak-rozpozna-udar-mozgu