Stanisław Przybyszewski.jpg

maanda / ۞ A TO POLSKA WŁAŚNIE / ◕ POLSCY PISARZE # / Stanisław Przybyszewski.jpg

Download: Stanisław Przybyszewski.jpg

Pobierz

8 KB

(142px x 188px)

Stanisław Feliks Przybyszewski - ur. 7 maja 1868 w Łojewie pod Inowrocławiem, zm. 23 listopada 1927 w Jarontach pod Inowrocławiem, jeden z najważniejszych polskich pisarzy, inicjator polskiej moderny. Jednocześnie jest twórcą bardzo zapomnianym, którego twórczość dopiero od niedawna zaczyna być ponownie wydawana i reinterpretowana. W okresie świetności był żyjącą legendą - nie tylko ze względu na osiągnięcia literackie, ale także przez liczne skandale obyczajowe, pijaństwo, domniemany satanizm. "Stachu", bo tak go zwykle nazywano, wychował się pod zaborami w Wielkopolsce i jako młody człowiek wyjechał do Niemiec. Poznał tam berlińską cyganerię, ludzi takich jak Strindberg czy Edvard Munch (z którym się zresztą zaprzyjaźnił). Swoje pierwsze dzieła Przybyszewski stworzył w języku niemieckim. Następnie wyjechał do Norwegii, tam również poznawał miejscową bohemę. Tymczasem do Polski dotarła już sława "der Geniale Pole" - genialnego Polaka, jak nazywali go Niemcy. W 1898 roku Przybyszewski przybył koleją do Krakowa; dzień ten wielu krytyków uważało za przełomowy dla epoki. Przybyszewski szokował nie tylko głoszoną zasadą "sztuka dla sztuki"; intrygujący był styl życia artysty - stworzył on bowiem krakowską cyganerię nazywaną "dziećmi szatana". Okres świetności jednak przeminął, w późniejszych latach Przybyszewski miał nawet problemy z utrzymaniem finansowej płynności. Jako literat był już właściwie zapomniany, jako postać wciąż wzbudzał emocje. Jego życie doskonale opisuje napis na jego nagrobku - "Meteor Młodej Polski". Był jak meteor - świecił jasno ale szybko przeminął.

Komentarze:

Nie ma jeszcze żadnego komentarza. Dodaj go jako pierwszy!

Aby dodawać komentarze musisz się zalogować

maanda

Idź do chomika

Inne foldery z plikami do pobrania

Inne pliki do pobrania z tego chomika

Tadeusz Różewicz.jpg

Tadeusz Różewicz – polski poeta, dramaturg i prozaik uro ...

Tadeusz Różewicz – polski poeta, dramaturg i prozaik urodzony 9 października 1921 r. w Radomsku. W czasie II wojny światowej Różewicz walczył w oddziałach partyzanckich AK. Już w tym czasie pisał wiersze, które zostały wydane w zbiorze „Echa leśne” w 1944 r. W 1945 r. współpracował w Komisji Likwidacyjnej, a trzy lata później został odznaczony Medalem Wojska Polskiego. W tomie „Niepokój” z 1947 r., wyrażającym rozczarowanie przedwcześnie dojrzewającego pokolenia młodych ludzi, umieszcza swój słynny wiersz „Ocalony”. W 1949 r. Różewicz przeprowadził się z Krakowa do Gliwic, gdzie poślubił Wiesławę, która urodziła mu dwóch synów. Wydał kolejne tomy poezji: „Pięć poematów”, „Czas, który idzie”, „Wiersze i obrazy”, „Równina”. Rok 1950 Tadeusz Różewicz spędził na Węgrzech. W 1956 r. wyjechał na kilka miesięcy do Mongolii, a rok później dostał się na stypendium do Paryża. po powrocie do kraju poeta musiał uporać się ze śmiercią swojego bliskiego znajomego, poety Leopolda Staffa, a wkrótce także i matki. Rok 1960 to debiut Różewicza jako dramaturga, wydał wtedy swoją „Kartotekę”. Związał się z Teatrzykiem STEP. W 1968 r. Tadeusz Różewicz przeprowadził się do Wrocławia. Mieszka tam do dziś. Dzieło „Matka odchodzi” wywalczyło dla poety Nagrodę Nike w 2000 r.

Gustaw Herling-Grudziński.jpg

Gustaw Herling-Grudziński – urodzony 20 maja 1919 r. w S ...

Gustaw Herling-Grudziński – urodzony 20 maja 1919 r. w Skrzelczycach polski pisarz. Rodzina Gustawa wyznawała judaizm. Herling-Grudziński studiował polonistykę na Uniwersytecie Warszawskim. Wcześnie zaczął publikować w prasie artykuły krytyczne i polemiki. W 1939 r. współzałożył jedną z pierwszych organizacji konspiracyjnych, Polską Ludową Akcję Niepodległościową. W grudniu 1939 r. próbował przekroczyć niemiecko-sowiecką linię demarkacyjną, by przedostać się na Zachód, gdzie formowały się polskie oddziały. Został jednak złapany i po śledztwie osadzony w łagrze koło Jercewa pod Archangielskiem. Gustaw Herling-Grudziński spędził rok i 4 miesiące w niewoli, po czym został zwolniony po ogłoszeniu „amnestii” dla Polaków. Opis życia w łagrze zawarł w książce „Inny świat”, wydanej w 1951 r. Następnie pisarz pełnił służbę w armii – służył w Iraku, Palestynie, Egipcie i we Włoszech. Za walkę w bitwie pod Monte Cassino został odznaczony Krzyżem Virtuti Militari. Po zakończeniu II wojny światowej Gustaw Herling-Grudziński nie powrócił już do Polski. Wraz z żoną osiadł w Londynie, gdzie pracował jako publicysta londyńskich „Wiadomości”. Przez wiele lat współpracował z paryską „Kulturą”. Po śmierci żony przeprowadził się do Neapolu, gdzie mieszkał do śmierci. Tam poślubił swoją drugą żonę, Lidię. W 1991 r. Gustaw Herling-Grudziński dostał nagrodę literacką polskiego PEN Clubu. Przez wiele lat prowadził „Dziennik pisany nocą”. Pisarz zmarł 4 lipca 2000 r. w Neapolu.

Zofia Nałkowska.jpeg

Zofia Nałkowska – przyszła na świat w Warszawie w 1884 r ...

Zofia Nałkowska – przyszła na świat w Warszawie w 1884 roku. Polska pisarka, poetka, publicystka. Była córką Władysława Nałkowskiego, autora wielu podręczników dotyczących geografii. Jej literacki debiut przypadł na rok 1898, miał miejsce na łamach Przeglądu Tygodniowego. Nałkowska była absolwentką tzw. Latającego Uniwersytetu, członkinią wielu kobiecych organizacji. Dwukrotnie zamężna. Pracowała między innymi w biurze propagandy zagranicznej. Wchodziła w skład Głównej Komisji Badań Zbrodni Hitlerowskich, na skutek tej działalności powstało jedno z bardziej poczytnych opowiadań - „Medaliony”. Zmarła na skutek wylewu krwi do mózgu w roku 1954.

Zbigniew Nienacki.jpg

Zbigniew Nienacki – urodzony 1 stycznia 1929 r. w Łodzi ...

Zbigniew Nienacki – urodzony 1 stycznia 1929 r. w Łodzi polski pisarz. Pochodził z rodziny inteligenckiej. W 1940 jego rodzina została wysiedlona do Słupi Skierniewickiej, gdzie przyszły pisarz musiał podjąć się ciężkiej fizycznej pracy. Po zakończeniu wojny rodzina powróciła do Łodzi, a Zbigniew rozpoczął naukę w liceum. Zadebiutował w wieku 17 lat powieścią „Związek poszukiwaczy skarbów”, którą wydrukowano w odcinkach w tygodniku „Przyjaciel”. Studiował w Państwowej Wyższej Szkole Filmowej w Łodzi oraz scenopisarstwo w Wszechzwiązkowym Państwowym Instytucie Kinematografii w Moskwie. Tam uzyskał opinię „antystalinowca” i został wydalony do Polski, wyrzucony ze studiów, a druk jego książki „Chłopcy” został wstrzymany. Znalazł pracę w „Głosie Robotniczym”. Ożenił się z Heleną Dąbską w 1952 r. która rok później urodziła mu syna. Nienacki opuścił rodzinę w 1964 r., by oddać się karierze pisarskiej. W tym samym roku wydał powieść dla młodzieży „Wyspa Złoczyńców”, która zapoczątkowała serię książek o Panu Samochodziku. Jednocześnie pisał powieści dla dorosłych, jak „Laseczka i tajemnica”, „Mężczyzna czterdziestoletni”, „Uwodziciel”, „Raz do roku w Skiroławkach”. Jego książki przetłumaczono na wiele języków, cześć z nich doczekała się ekranizacji. Zbigniew Nienacki zmarł 23 września 1994 r. w Morągu.

Zbigniew Herbert.jpg

Zbigniew Herbert urodzony 29 października 1924 we Lwowie ...

Zbigniew Herbert urodzony 29 października 1924 we Lwowie, zmarły 28 lipca 1998 w Warszawie – polski poeta, dramatopisarz, eseista. W czasie II wojny światowej był członkiem Armii Krajowej, walczył w obronie Lwowa. Pośmiertnie został uhonorowany Orderem Orła Białego. Debiutował w 1956 roku tomem wierszy Struna światła; inne ważne dzieła poety to m.in.: Pan Cogito (1974), Raport z oblężonego miasta (1983), Epilog burzy (1998). Poezja Herberta jest głęboko zakorzeniona w tradycji europejskiej, często odwołuje się do antycznej mitologii, dzieł filozoficznych i historii. Świadectwem jego wielkiego rozeznania w tej materii jest m.in. cykl esejów Barbarzyńca w ogrodzie (1962). Jednym z charakterystycznych motywów dla poezji Herberta jest postać Pana Cogito, uosabiająca inteligentnego i wrażliwego człowieka przeżywającego moralne dylematy, nie umiejącego poradzić sobie we współczesnym świecie. Życiorys Herberta sytuuje się w jednym z najtrudniejszych okresów w historii Polski (II wojna światowa, okres PRL), jednak poeta nigdy nie ugiął się wobec nacisków komunistycznych władz, jego biografia jest pięknym świadectwem ludzkiej niezłomności w czasach moralnego zniewolenia. W latach 80-tych stał się ikoną opozycji politycznej. Herbert był niezwykle błyskotliwym rozmówcą, często określa się go mianem moralisty i wielkiego intelektualisty.

Witold Gombrowicz.jpg

Witold Gombrowicz – polski pisarz i dramaturg urodził si ...

Witold Gombrowicz – polski pisarz i dramaturg urodził się 4 sierpnia 1904 r. w Małoszycach na Kielecczyźnie. Dzieciństwo Gombrowicz spędził w małoszyckim dworze rodzinnym. W 1911 r. rodzina Gombrowiczów przeniosła się do Warszawy – tu Witold skończył szkołę i odbył studia prawnicze. Rozpoczął aplikację sędziowską, którą jednak szybko porzucił. Debiutował w 1933 r. zbiorem opowiadań „Pamiętnik z okresu dojrzewania”. Cztery lata później Gombrowicz wydał swoją znakomitą powieść „Ferdydurke”. W 1938 w „Skamandrze” ukazał się jego dramat „Iwona, księżniczka Burgunda”, w którym kontynuuje temat Formy. W czasie wybuchu II wojny światowej przebywał w Argentynie, do której wyjechał na wycieczkę. Nigdy już nie wrócił do kraju, pozostawał na emigracji. Zajmował się dorywczymi pracami, a w latach 1947-1953 pracował w filii Banku Polskiego w Buenos Aires. Do 1963 r. mieszkał w Argentynie, 6 ostatnich lat życia spędził we Francji. W latach 50. Gombrowicz opublikował „Ślub”, „Trans-Atlantyk”, „Pornografię” i „Kosmos”. Witold Gombrowicz zmarł 25 lipca w Vence niedaleko Nicei.

Tadeusz Boy-Żeleński.jpg

Tadeusz Kamil Marcjan Żeleński - pseudonim Boy, urodził ...

Tadeusz Kamil Marcjan Żeleński - pseudonim Boy, urodził się w grudniu w 1874 roku w Warszawie. Pisarz, tłumacz, krytyk zarówno teatralny jak i literacki. Jego rodzicami byli Wanda z domu Grabowska oraz kompozytor Władysław Żeleński. W latach 1982-1900 studiował medycynę na Uniwersytecie Jagiellońskim Studia trwały dość długo z tego względu, że Boy Żeleński nie stronił od hazardu, alkoholu i kobiet. Był jednym z twórców kabaretu Zielony Balonik. W czasie pierwszej wojny światowej pełnił funkcję lekarza w armii austriackiej. Po wojnie kierownik literacki Teatru Polskiego. Brał czynny udział przy powstaniu instytucji Młody Teatr. W 1941 roku rozstrzelany wraz z przedstawicielami polskiej inteligencji.

Sławomir Mrożek.jpg

Sławomir Mrożek – polski prozaik, satyryk, dramatopisarz ...

Sławomir Mrożek – polski prozaik, satyryk, dramatopisarz i rysownik przyszedł na świat 29 czerwca 1930 r. w Borzęcinie. Debiutował w 1950 r., kiedy pismo „Przekrój” opublikowało jego pierwszy reportaż. W tym samym roku Mrożek dał się poznać także jako wybitny rysownik, a od 1953 r. publikował cykle satyrycznych rysunków. Wtedy też wydał swój pierwsze zbiory opowiadań, „Opowiadania z Trzmielowej Góry” i „Półpancerze praktyczne”. Sławomir Mrożek pracował w redakcji krakowskiego „Dziennika Polskiego” od 1950 do 1954 r., a w latach 1956-1958 w „Życiu literackim”. Znana była jego satyryczna rubryka „Postępowiec”, którą prowadził w różnych pismach. W 1958 r. Mrożek wydał swoją pierwszą sztukę teatralną, „Policję” i zyskał sławę, jako utalentowany dramatopisarz. Pod koniec lat 50. artysta przeniósł się z Krakowa do Warszawy. W 1963 r. wyjechał z Polski i osiedlił się we Włoszech. Rok później światło dzienne ujrzał jego znakomity dramat „Tango”. Potem przeniósł się do Paryża, następnie do Meksyku, by w 1993 r. powrócić do kraju. W 1997 r. Sławomir Mrożek nawiązał współpracę z „Gazetą Wyborczą”. W 2008 r. wyjechał do Nicei, twierdząc, że tamtejszy klimat bardziej mu odpowiada. Najważniejsze dzieła Mrożka to: zbiory opowiadań „Słoń”, „Wesele w Atomicach”, „Donosy”, „Śpiąca królewna”; dramaty „Policja”, „Męczeństwo Piotra Oheya”, „Tango”, „Emigranci”, „Letni dzień”.

Stefan Żeromski.jpg

Stefan Żeromski – urodzony 14 października 1864 r. w St ...

Stefan Żeromski – urodzony 14 października 1864 r. w Strawczynie koło Kielc polski pisarz, publicysta i dramaturg. Wychował się w zubożałej rodzinie szlacheckiej. Po zakończeniu gimnazjum Żeromski nie zdał egzaminu maturalnego i podjął pracę jako guwerner. Już wtedy pisał swoje dzienniki, zapiski, które prowadził przez całe swoje życie. W 1886 r. rozpoczął naukę w Szkole Weterynaryjnej w Warszawie, jednak zła sytuacja finansowa zmusiła go do przerwania studiów i powrócenia do zawodu korepetytora i guwernera. Pracował w dworach szlacheckich na Kielecczyźnie, Mazowszu, Podlasiu oraz w Nałęczowie. Tam też poznał swoją przyszłą żonę, Oktawię. W 1892 r. Stefan Żeromski zaczął pracować jako zastępca bibliotekarza w Muzeum Polski w Rapeswillu. Wkrótce potem zaczął publikować swoje pierwsze utwory. W 1895 r. ukazały się zbiory „Rozdziobią nas kruki, wrony” oraz „Opowiadania”, a w 1897 r. Żeromski wydał „Syzyfowe prace”. Od tego czasu do 1904 r. pracował w bibliotece Ordynacji Zamoyskich w Warszawie. Dzięki ustabilizowanej sytuacji finansowej postanowił zająć się tylko pisarstwem. Przebywa we Włoszech i w Paryżu. Po powrocie do Polski rozwodzi się z Oktawią i wiąże z malarką, Anną Zawadzką. Stefan Żeromski był założycielem i pierwszym prezesem Związku Zawodowego Literatów Polskich oraz polskiego centrum PEN Clubu. W 1924 r. wydaje „Przedwiośnie”. Pozostałe dzieła Żeromskiego to m.in. „Ludzie bezdomni”, „Popioły”, „Dzieje grzechu”, „Siłaczka”. Pisarz zmarł 20 listopada 1925 r. w Warszawie.

Stanisław Wyspiański.jpeg

Stanisław Wyspiański – urodzony 15 stycznia 1869 r. w Kr ...

Stanisław Wyspiański – urodzony 15 stycznia 1869 r. w Krakowie polski poeta, dramaturg, malarz, witrażysta, architekt i ilustrator książek. Artysta epoki Młodej Polski. Syn rzeźbiarza. Studiował w Szkole Sztuk Pięknych i na wydziale filozoficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego. Młodego Wyspiańskiego szczególną opieką otoczył malarz, Jan Matejko. Jeszcze na studiach skomponował witraż dla katedry lwowskiej. Jako student odbył podróż po Europie. Wyspiański uczęszczał do Académie Colarossi i École des Beaux Arts w Paryżu. Tam też zaczął pisać dramaty. Momentem zwrotnym w karierze pisarskiej Stanisława Wyspiańskiego było wystawienie „Wesela” w 1901 r. Po sukcesie „Wesela” artysta pracował nad opracowaniem inscenizacji „Dziadów” Adama Mickiewicza. Wkrótce powstały dzieła: „Wyzwolenie”, „Akropolis”, „Noc listopadowa”. Dramatopisarz zdobył tytuł profesora krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych. Był współzałożycielem Towarzystwa Artystów Polskich „Sztuka”. Wyspiański zmarł 28 listopada 1907 r. w Krakowie w wieku zaledwie 38 lat w wyniku kiły, na którą medycyna nie znała wtedy jeszcze lekarstwa.

więcej plików z tego folderu...

Zgłoś jeśli naruszono regulamin