Adam Mickiewicz.jpg

maanda / ۞ A TO POLSKA WŁAŚNIE / ◕ POLSCY PISARZE # / Adam Mickiewicz.jpg

Download: Adam Mickiewicz.jpg

Pobierz

3 KB

(160px x 212px)

Adam Mickiewicz - urodził się w 1798 roku na terenie dzisiejszej Litwy. Polski poeta, jeden z najwybitniejszych przedstawicieli polskiego romantyzmu, uważany także za jedną z czołowych postaci literatury w Europie o czym świadczą porównania do Goethego i Byrona. Autor m.in. "Dziadów" i polskiej epopei narodowej "Pana Tadeusza". Jego ojciec - Mikołaj Mickiewicz był adwokatem sądowym, matka natomiast była córką ekonoma. Adam Mickiewicz wraz z Tomaszem Zanem był założycielem Towarzystwa Filomatów, które miało niepodległościowe aspiracje. W 1822 roku został magistrem filozofii. Wysłany w głąb Rosji za uczestnictwo w tajnych młodzieżowych organizacjach. W Rosji poznał Aleksandra Puszkina. W kolejnym okresie zycia Mickiewicz wybrał się w podróż po Europie. Po latach tułaczki na stałe osiedlił się w Paryżu. Podczas Wiosny Ludów założył we Włoszech legion polski. Był współzałożycielem Trybuny Ludu. Podczas wojny krymskiej wyjechał do Konstantynopola. Zmarł nagle podczas epidemii cholery w 1855 roku.

Komentarze:

Nie ma jeszcze żadnego komentarza. Dodaj go jako pierwszy!

Aby dodawać komentarze musisz się zalogować

maanda

Idź do chomika

Inne foldery z plikami do pobrania

Inne pliki do pobrania z tego chomika

Tadeusz Różewicz.jpg

Tadeusz Różewicz – polski poeta, dramaturg i prozaik uro ...

Tadeusz Różewicz – polski poeta, dramaturg i prozaik urodzony 9 października 1921 r. w Radomsku. W czasie II wojny światowej Różewicz walczył w oddziałach partyzanckich AK. Już w tym czasie pisał wiersze, które zostały wydane w zbiorze „Echa leśne” w 1944 r. W 1945 r. współpracował w Komisji Likwidacyjnej, a trzy lata później został odznaczony Medalem Wojska Polskiego. W tomie „Niepokój” z 1947 r., wyrażającym rozczarowanie przedwcześnie dojrzewającego pokolenia młodych ludzi, umieszcza swój słynny wiersz „Ocalony”. W 1949 r. Różewicz przeprowadził się z Krakowa do Gliwic, gdzie poślubił Wiesławę, która urodziła mu dwóch synów. Wydał kolejne tomy poezji: „Pięć poematów”, „Czas, który idzie”, „Wiersze i obrazy”, „Równina”. Rok 1950 Tadeusz Różewicz spędził na Węgrzech. W 1956 r. wyjechał na kilka miesięcy do Mongolii, a rok później dostał się na stypendium do Paryża. po powrocie do kraju poeta musiał uporać się ze śmiercią swojego bliskiego znajomego, poety Leopolda Staffa, a wkrótce także i matki. Rok 1960 to debiut Różewicza jako dramaturga, wydał wtedy swoją „Kartotekę”. Związał się z Teatrzykiem STEP. W 1968 r. Tadeusz Różewicz przeprowadził się do Wrocławia. Mieszka tam do dziś. Dzieło „Matka odchodzi” wywalczyło dla poety Nagrodę Nike w 2000 r.

Wisława Szymborska.jpeg

Wisława Szymborska – urodzona 2 lipca 1923 r. w Prowenci ...

Wisława Szymborska – urodzona 2 lipca 1923 r. w Prowencie polska poetka, eseistka, tłumacz. Laureatka Nagrody Nobla za rok 1996. Całe życie związana z Krakowem. Zadebiutowała w 1946 utworem „Szukam słowa” opublikowanym w dodatku do „Dziennika Polskiego” – „Walka”. Sekretarz redakcji dwutygodnika „Świetlica Krakowska” w latach 1947-1948. Przez 24 lata związana z „Życiem Literackim”, gdzie prowadziła dział poezji oraz pocztę literacką, następnie zaś publikowała felietony z cyklu „Lektury nadobowiązkowe”. Zauważona jako poetka socrealizmu. Działaczka PZPR. Oddała legitymację partyjną, gdy usunięto z partii Leszka Kołakowskiego. Należała do zespołu redakcyjnego miesięcznika „Pismo” wydawanego w drugim obiegu w latach 1981-1983. Współzałożycielka Stowarzyszenia Pisarzy Polskich (1988). Członek Polskiej Akademii Umiejętności odm 1996. Publikowała w „Twórczości”, „Odrze”, „Współczesności”, „The Literary Review”, „Arce” i paryskiej „Kulturze”. Laureatka Nagrody im. Fundacji Kościelskich (1960). Wybrane zbiory jej poezji: „Dlatego żyjemy” (1952), „Wołanie do Yeti” (1957), „Sto pociech” (1967), „Wielka liczba” (1976), „Ludzie na moście” (1986), „Koniec i początek” (1993), „Dwukropek” (2005).

Bolesław Leśmian.jpg

Bolesław Leśmian – a raczej: Bolesław Lesman – polski po ...

Bolesław Leśmian – a raczej: Bolesław Lesman – polski poeta urodzony 22 stycznia 1877 r. w Warszawie. Leśmian był czołowym przedstawicielem okresu dwudziestolecia międzywojennego. Miał żydowskie korzenie. Ojciec Leśmiana pochodził z księgarskiej, a matka z prawniczej rodziny. Dzieciństwo i młodość poeta spędził na Ukrainie. Ukończył prawo na Uniwersytecie Świętego Włodzimierza w Kijowie. W 1901 r. wyjechał do Warszawy. Podróżował po Europie. W Paryżu poślubił malarkę, Zofię Chylińską, która urodziła mu dwie córki. Po powrocie do Polski Leśmian rozpoczął współpracę z pismem „Chimera”, a następnie tworzył Teatr Artystyczny w Warszawie. Wydał powieść „Przygody Sinbada Żeglarza”. Po zakończeniu I wojny światowej pracował jako rejent w Hrubieszowie. W 1920 r. wydał tom poezji „Łąka”. Bolesław Leśmian został członkiem Polskiej Akademii Literatury w 1933 r. Poeta umarł na serce 5 listopada 1937 r. w Warszawie.

Zbigniew Nienacki.jpg

Zbigniew Nienacki – urodzony 1 stycznia 1929 r. w Łodzi ...

Zbigniew Nienacki – urodzony 1 stycznia 1929 r. w Łodzi polski pisarz. Pochodził z rodziny inteligenckiej. W 1940 jego rodzina została wysiedlona do Słupi Skierniewickiej, gdzie przyszły pisarz musiał podjąć się ciężkiej fizycznej pracy. Po zakończeniu wojny rodzina powróciła do Łodzi, a Zbigniew rozpoczął naukę w liceum. Zadebiutował w wieku 17 lat powieścią „Związek poszukiwaczy skarbów”, którą wydrukowano w odcinkach w tygodniku „Przyjaciel”. Studiował w Państwowej Wyższej Szkole Filmowej w Łodzi oraz scenopisarstwo w Wszechzwiązkowym Państwowym Instytucie Kinematografii w Moskwie. Tam uzyskał opinię „antystalinowca” i został wydalony do Polski, wyrzucony ze studiów, a druk jego książki „Chłopcy” został wstrzymany. Znalazł pracę w „Głosie Robotniczym”. Ożenił się z Heleną Dąbską w 1952 r. która rok później urodziła mu syna. Nienacki opuścił rodzinę w 1964 r., by oddać się karierze pisarskiej. W tym samym roku wydał powieść dla młodzieży „Wyspa Złoczyńców”, która zapoczątkowała serię książek o Panu Samochodziku. Jednocześnie pisał powieści dla dorosłych, jak „Laseczka i tajemnica”, „Mężczyzna czterdziestoletni”, „Uwodziciel”, „Raz do roku w Skiroławkach”. Jego książki przetłumaczono na wiele języków, cześć z nich doczekała się ekranizacji. Zbigniew Nienacki zmarł 23 września 1994 r. w Morągu.

Witold Gombrowicz.jpg

Witold Gombrowicz – polski pisarz i dramaturg urodził si ...

Witold Gombrowicz – polski pisarz i dramaturg urodził się 4 sierpnia 1904 r. w Małoszycach na Kielecczyźnie. Dzieciństwo Gombrowicz spędził w małoszyckim dworze rodzinnym. W 1911 r. rodzina Gombrowiczów przeniosła się do Warszawy – tu Witold skończył szkołę i odbył studia prawnicze. Rozpoczął aplikację sędziowską, którą jednak szybko porzucił. Debiutował w 1933 r. zbiorem opowiadań „Pamiętnik z okresu dojrzewania”. Cztery lata później Gombrowicz wydał swoją znakomitą powieść „Ferdydurke”. W 1938 w „Skamandrze” ukazał się jego dramat „Iwona, księżniczka Burgunda”, w którym kontynuuje temat Formy. W czasie wybuchu II wojny światowej przebywał w Argentynie, do której wyjechał na wycieczkę. Nigdy już nie wrócił do kraju, pozostawał na emigracji. Zajmował się dorywczymi pracami, a w latach 1947-1953 pracował w filii Banku Polskiego w Buenos Aires. Do 1963 r. mieszkał w Argentynie, 6 ostatnich lat życia spędził we Francji. W latach 50. Gombrowicz opublikował „Ślub”, „Trans-Atlantyk”, „Pornografię” i „Kosmos”. Witold Gombrowicz zmarł 25 lipca w Vence niedaleko Nicei.

Tadeusz Konwicki.jpg

Tadeusz Konwicki - urodził się w 1926 roku w Nowej Wilej ...

Tadeusz Konwicki - urodził się w 1926 roku w Nowej Wilejce. Wybitny pisarz i reżyser filmowy. Jedna z ważniejszej postaci kultury powojennej Polski. Jego rodzicami byli Michał Konwicki i Jadwiga Kieżun. W czasie II wojny światowej Tadeusz był żołnierzem AK. Po wojnie zajął się pracą dziennikarską i literacką. Debiutował tekstem „Szkice z Wybrzeża”, który sam zilustrował. W latach 50. wstąpił do PZPR, z członkostwa zrezygnował ostatecznie w 1966 roku stając w obronie wydalonego z UW profesora Leszka Kołakowskiego, przez co popadł w niełaskę ówczesnej władzy. W tym czasie pracował również jako scenarzysta. Jest twórcą takich filmów jak m.in.: „Faraon”, „Jowita”, „Ostatni dzień lata”. W 2008 roku otrzymał nagrodę Wielkiego Ambasadora Polszczyzny.

Tadeusz Boy-Żeleński.jpg

Tadeusz Kamil Marcjan Żeleński - pseudonim Boy, urodził ...

Tadeusz Kamil Marcjan Żeleński - pseudonim Boy, urodził się w grudniu w 1874 roku w Warszawie. Pisarz, tłumacz, krytyk zarówno teatralny jak i literacki. Jego rodzicami byli Wanda z domu Grabowska oraz kompozytor Władysław Żeleński. W latach 1982-1900 studiował medycynę na Uniwersytecie Jagiellońskim Studia trwały dość długo z tego względu, że Boy Żeleński nie stronił od hazardu, alkoholu i kobiet. Był jednym z twórców kabaretu Zielony Balonik. W czasie pierwszej wojny światowej pełnił funkcję lekarza w armii austriackiej. Po wojnie kierownik literacki Teatru Polskiego. Brał czynny udział przy powstaniu instytucji Młody Teatr. W 1941 roku rozstrzelany wraz z przedstawicielami polskiej inteligencji.

Sławomir Mrożek.jpg

Sławomir Mrożek – polski prozaik, satyryk, dramatopisarz ...

Sławomir Mrożek – polski prozaik, satyryk, dramatopisarz i rysownik przyszedł na świat 29 czerwca 1930 r. w Borzęcinie. Debiutował w 1950 r., kiedy pismo „Przekrój” opublikowało jego pierwszy reportaż. W tym samym roku Mrożek dał się poznać także jako wybitny rysownik, a od 1953 r. publikował cykle satyrycznych rysunków. Wtedy też wydał swój pierwsze zbiory opowiadań, „Opowiadania z Trzmielowej Góry” i „Półpancerze praktyczne”. Sławomir Mrożek pracował w redakcji krakowskiego „Dziennika Polskiego” od 1950 do 1954 r., a w latach 1956-1958 w „Życiu literackim”. Znana była jego satyryczna rubryka „Postępowiec”, którą prowadził w różnych pismach. W 1958 r. Mrożek wydał swoją pierwszą sztukę teatralną, „Policję” i zyskał sławę, jako utalentowany dramatopisarz. Pod koniec lat 50. artysta przeniósł się z Krakowa do Warszawy. W 1963 r. wyjechał z Polski i osiedlił się we Włoszech. Rok później światło dzienne ujrzał jego znakomity dramat „Tango”. Potem przeniósł się do Paryża, następnie do Meksyku, by w 1993 r. powrócić do kraju. W 1997 r. Sławomir Mrożek nawiązał współpracę z „Gazetą Wyborczą”. W 2008 r. wyjechał do Nicei, twierdząc, że tamtejszy klimat bardziej mu odpowiada. Najważniejsze dzieła Mrożka to: zbiory opowiadań „Słoń”, „Wesele w Atomicach”, „Donosy”, „Śpiąca królewna”; dramaty „Policja”, „Męczeństwo Piotra Oheya”, „Tango”, „Emigranci”, „Letni dzień”.

Stefan Żeromski.jpg

Stefan Żeromski – urodzony 14 października 1864 r. w St ...

Stefan Żeromski – urodzony 14 października 1864 r. w Strawczynie koło Kielc polski pisarz, publicysta i dramaturg. Wychował się w zubożałej rodzinie szlacheckiej. Po zakończeniu gimnazjum Żeromski nie zdał egzaminu maturalnego i podjął pracę jako guwerner. Już wtedy pisał swoje dzienniki, zapiski, które prowadził przez całe swoje życie. W 1886 r. rozpoczął naukę w Szkole Weterynaryjnej w Warszawie, jednak zła sytuacja finansowa zmusiła go do przerwania studiów i powrócenia do zawodu korepetytora i guwernera. Pracował w dworach szlacheckich na Kielecczyźnie, Mazowszu, Podlasiu oraz w Nałęczowie. Tam też poznał swoją przyszłą żonę, Oktawię. W 1892 r. Stefan Żeromski zaczął pracować jako zastępca bibliotekarza w Muzeum Polski w Rapeswillu. Wkrótce potem zaczął publikować swoje pierwsze utwory. W 1895 r. ukazały się zbiory „Rozdziobią nas kruki, wrony” oraz „Opowiadania”, a w 1897 r. Żeromski wydał „Syzyfowe prace”. Od tego czasu do 1904 r. pracował w bibliotece Ordynacji Zamoyskich w Warszawie. Dzięki ustabilizowanej sytuacji finansowej postanowił zająć się tylko pisarstwem. Przebywa we Włoszech i w Paryżu. Po powrocie do Polski rozwodzi się z Oktawią i wiąże z malarką, Anną Zawadzką. Stefan Żeromski był założycielem i pierwszym prezesem Związku Zawodowego Literatów Polskich oraz polskiego centrum PEN Clubu. W 1924 r. wydaje „Przedwiośnie”. Pozostałe dzieła Żeromskiego to m.in. „Ludzie bezdomni”, „Popioły”, „Dzieje grzechu”, „Siłaczka”. Pisarz zmarł 20 listopada 1925 r. w Warszawie.

Stanisław Przybyszewski.jpg

Stanisław Feliks Przybyszewski - ur. 7 maja 1868 w Łojew ...

Stanisław Feliks Przybyszewski - ur. 7 maja 1868 w Łojewie pod Inowrocławiem, zm. 23 listopada 1927 w Jarontach pod Inowrocławiem, jeden z najważniejszych polskich pisarzy, inicjator polskiej moderny. Jednocześnie jest twórcą bardzo zapomnianym, którego twórczość dopiero od niedawna zaczyna być ponownie wydawana i reinterpretowana. W okresie świetności był żyjącą legendą - nie tylko ze względu na osiągnięcia literackie, ale także przez liczne skandale obyczajowe, pijaństwo, domniemany satanizm. "Stachu", bo tak go zwykle nazywano, wychował się pod zaborami w Wielkopolsce i jako młody człowiek wyjechał do Niemiec. Poznał tam berlińską cyganerię, ludzi takich jak Strindberg czy Edvard Munch (z którym się zresztą zaprzyjaźnił). Swoje pierwsze dzieła Przybyszewski stworzył w języku niemieckim. Następnie wyjechał do Norwegii, tam również poznawał miejscową bohemę. Tymczasem do Polski dotarła już sława "der Geniale Pole" - genialnego Polaka, jak nazywali go Niemcy. W 1898 roku Przybyszewski przybył koleją do Krakowa; dzień ten wielu krytyków uważało za przełomowy dla epoki. Przybyszewski szokował nie tylko głoszoną zasadą "sztuka dla sztuki"; intrygujący był styl życia artysty - stworzył on bowiem krakowską cyganerię nazywaną "dziećmi szatana". Okres świetności jednak przeminął, w późniejszych latach Przybyszewski miał nawet problemy z utrzymaniem finansowej płynności. Jako literat był już właściwie zapomniany, jako postać wciąż wzbudzał emocje. Jego życie doskonale opisuje napis na jego nagrobku - "Meteor Młodej Polski". Był jak meteor - świecił jasno ale szybko przeminął.

więcej plików z tego folderu...

Zgłoś jeśli naruszono regulamin