eastercross5.gif
Pobierz
Inne foldery z plikami do pobrania
-
Anioły i Aniołki -
Archiwalne (przedwojenne) widokówki -
Boże Narodzenie i Nowy Rok -
cliparty -
Dokumenty -
Duuuże koty -
Dzień dobry i dobranoc -
dziękuję -
Galeria - moje zdjęcia -
gify -
Glittery i gify -
jesień -
Jeszcze inne znaki zodiaku -
kwiaty -
lalki -
Maj - Czerwiec 2009 -
Miłego dnia itd -
Motyle -
owady -
Owoce i warzywa -
Przechowalnia -
RÓŻE -
Różne -
Śmieszne zwierzaczki -
Święci Aniołowie -
tapety -
Tłusty czwartek -
TWÓJ ANIOŁ STRÓŻ -
Walentynkowe -
Wielkanoc -
wiosna 09 -
Z napisami -
zima 08 -
ZNAKI ZODIAKU -
znaki zodiaku super glittery -
znaki zodiaku art -
znaki zodiaku milutkie gify
Wielkanocny pacierz
Nie umiem być srebrnym aniołem –
ni gorejącym krzakiem –
tyle Zmartwychwstań już przeszło –
a serce mam byle jakie.
Tyle procesji z dzwonami –
tyle już Alleluja –
a moja świętość dziurawa
na ćwiartce włoska się buja.
Wiatr gra mi na kościach mych psalmy
jak na koślawej fujarce -
żeby choć papież spojrzał
na mnie - przez białe swe palce.
Żeby choć Matka Boska
przez chmur zabite wciąż deski –
uśmiech mi Swój zesłała
jak ptaszka we mgle niebieskiej.
I wiem, gdy łzę swoją trzymam
jak złoty kamyk z procy –
zrozumie mnie mały Baranek
z najcichszej Wielkiej Nocy.
Pyszczek położy na ręku
sumienia wywróci podszewkę –
serca mojego ocali
czerwoną chorągiewkę.
ks. Jan Twardowsk.
****** STABAT MATER
Lenartowicz Teofil
Wiatr w przelocie skonał chyżym,
Przeniknęła ziemię zgroza,
Krzyż na skale, a pod krzyżem
Stabat Mater dolorosa.
Żadnych słów i żadnych głosów:
Krew z korony bożej spływa;
Wobec Boga i niebiosów
Stała Matka boleściwa.
Na konania patrząc bolę,
Rany. pręgi od powroza.
Na łzy oczu, cierń na czole,
Stabat Mater dolorosa.
Konająca od współmęki,
Przyjmująca śmierć za żywa.
Cierń i gwoździe z bożej ręki,
Stała Matka boleściwa.
Jak, raniona szybkim strzałem,
Dcszczem łzy wylewa brzoza,
Z takim sercem przebolałem
Stabat Mater dolorosa.
Czując męki w piersi wzdętej,
.Jak się życie w łzy rozpływa,
Łza przepada w uśmiech święty,
Stała Matka boleściwa.
Jak świat wielki opuszczona,
Gdy ją zdjęła życia zgroza,
Przerażona, że Bóg kona,
Stabat Mater dolorosa.
Z wysokości więc boleści,
Która ludzkie gładzi grzechy.
Na jęk trwogi, żal niewieści
Jeszcze promień spadł pociechy.
"Nie zostawię cię sierotą.
Ukochana do ostatka,
O! niewiasto, syn twój oto,
Janie! oto twoja matka."
O! pociecho, jakżeś sroga,
O. radości z sercem sprzeczne!
Za człowieka oddać Boga.
Za doczesne oddać wieczne!
O! Maryjo, nie gardź nami
Patrząc na łzę, co nam ścieka,
Że częstokroć mniej kochamy
Stwórcę Boga niż człowieka.
Oczyść nas Twej szaty płótnem,
Jednym wiewem złotej poły,
Niech się kocham w żydu smutnem
I w wieczności Twej wesołej.
A w dzień zgonu, Bolejąca,
Nim do wiecznych zejdę mroków,
Niech mi żal nie będzie słońca
I powietrza, i obłoków.
Nie umiem być srebrnym aniołem –
ni gorejącym krzakiem –
tyle Zmartwychwstań już przeszło –
a serce mam byle jakie.
Tyle procesji z dzwonami –
tyle już Alleluja –
a moja świętość dziurawa
na ćwiartce włoska się buja.
Wiatr gra mi na kościach mych psalmy
jak na koślawej fujarce -
żeby choć papież spojrzał
na mnie - przez białe swe palce.
Żeby choć Matka Boska
przez chmur zabite wciąż deski –
uśmiech mi Swój zesłała
jak ptaszka we mgle niebieskiej.
I wiem, gdy łzę swoją trzymam
jak złoty kamyk z procy –
zrozumie mnie mały Baranek
z najcichszej Wielkiej Nocy.
Pyszczek położy na ręku
sumienia wywróci podszewkę –
serca mojego ocali
czerwoną chorągiewkę.
ks. Jan Twardowsk.
****** STABAT MATER
Lenartowicz Teofil
Wiatr w przelocie skonał chyżym,
Przeniknęła ziemię zgroza,
Krzyż na skale, a pod krzyżem
Stabat Mater dolorosa.
Żadnych słów i żadnych głosów:
Krew z korony bożej spływa;
Wobec Boga i niebiosów
Stała Matka boleściwa.
Na konania patrząc bolę,
Rany. pręgi od powroza.
Na łzy oczu, cierń na czole,
Stabat Mater dolorosa.
Konająca od współmęki,
Przyjmująca śmierć za żywa.
Cierń i gwoździe z bożej ręki,
Stała Matka boleściwa.
Jak, raniona szybkim strzałem,
Dcszczem łzy wylewa brzoza,
Z takim sercem przebolałem
Stabat Mater dolorosa.
Czując męki w piersi wzdętej,
.Jak się życie w łzy rozpływa,
Łza przepada w uśmiech święty,
Stała Matka boleściwa.
Jak świat wielki opuszczona,
Gdy ją zdjęła życia zgroza,
Przerażona, że Bóg kona,
Stabat Mater dolorosa.
Z wysokości więc boleści,
Która ludzkie gładzi grzechy.
Na jęk trwogi, żal niewieści
Jeszcze promień spadł pociechy.
"Nie zostawię cię sierotą.
Ukochana do ostatka,
O! niewiasto, syn twój oto,
Janie! oto twoja matka."
O! pociecho, jakżeś sroga,
O. radości z sercem sprzeczne!
Za człowieka oddać Boga.
Za doczesne oddać wieczne!
O! Maryjo, nie gardź nami
Patrząc na łzę, co nam ścieka,
Że częstokroć mniej kochamy
Stwórcę Boga niż człowieka.
Oczyść nas Twej szaty płótnem,
Jednym wiewem złotej poły,
Niech się kocham w żydu smutnem
I w wieczności Twej wesołej.
A w dzień zgonu, Bolejąca,
Nim do wiecznych zejdę mroków,
Niech mi żal nie będzie słońca
I powietrza, i obłoków.
