Stanisław Witkiewicz.jpg

Stanisław Witkiewicz herbu Nieczuja (ur. 8 maja 1851 w Poszawszu na Żmudzi, zm. 5 września 1915 w Lovranie w Chorwacji)
– polski malarz, architekt, pisarz i teoretyk sztuki, popularyzator stylu zakopiańskiego,
ojciec Stanisława Ignacego Witkiewicza (Witkacego).
Pochodził z rodziny szlacheckiej pieczętującej się herbem Nieczuja. Syn Ignacego – powstańca listopadowego i Elwiry z Szemiothów.

Studiował w Petersburgu (1869-1871) i Monachium (1872-1875). Po powrocie do kraju współpracował z "Wędrowcem" oraz zajmował się krytyką artystyczną tworząc jej nowoczesne podstawy.

W 1890 osiadł w Zakopanem, gdzie zafascynowany tamtejszą sztuką ludową stworzył teorię stylu zakopiańskiego projektując architekturę i wnętrza zakopiańskich willi: "Koliba" Gnatowskich, "Pod Jedlami" Pawlikowskich, "Pepita" (później "Łada") Chrostowskiego, "Korwinówka", "Zofiówka" i innych. Był projektantem kaplicy Najświętszego Serca Jezusowego w Jaszczurówce (obecnie dzielnica Zakopanego). Za swą działalność na rzecz miasta został mianowany honorowym obywatelem Zakopanego i tam też został pochowany na Cmentarzu Zasłużonych na Pęksowym Brzyzku.

Autor książki Na przełęczy (1891), nazywanej Ewangelią Tatr.

W malarstwie był teoretykiem realizmu, w praktyce malując przede wszystkim pejzaże tatrzańskie i sceny z powstania 1863.

Autor wielu impresjonistycznych obrazów m.in. :
* Czarny Staw – kurniawa * Wiatr halny * Zachód słońca na morzu * Mgła wiosenna
* Pejzaż zimowy w Tatrach * Owce we mgle

http://pl.wikipedia.org/wiki/Stanis%C5%82aw_Witkiewicz